ΩΡΑΡΙΟ ΠΑΣΧΑ: ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΗΝ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΤΟ Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΠΤΩΣΗ 3% (ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ)

Ελληνική

Υποκατηγορίες Υποκατηγορίες

Φίλτρα Αναζήτησης Φίλτρα Αναζήτησης

-10%
960-527-953-3
Το ζόρικο κύτταρο - Είκοσι λοξές σκέψεις για τον Θανάση Λάλα Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η σύγχρονη ελληνική ζωγραφική γέρασε απότομα. Μάταια ψάχνει, έρποντας, την παιδική της ηλικία, αφού δεν έχει αποφασίσει ακόμη να πληρώσει το τίμημα. Στο βασίλειο της παιδικότητας μπορεί να την οδηγήσει μόνο όποιος έχει μεγάλη θητεία στην ταραχή. Συγγραφέας: Κακουλίδης, Γιώργος Εκδόσεις: Αρμός ISBN: 960-527-953-3 Έτος Έκδοσης: 2016 Αριθμός Σελίδων: 52 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 21χ13
810  900 
-10%
618-5248-54-9
ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ Δούλευε ταξί πειρατικό στο δρομολόγιο Κουκουβάουνες - Δουργούτι μεροδούλι μεροφάι. Ύστερα τα παράτησε βρήκε μια Νίτσα με προίκα τρανταχτή κι έγινε εργολάβος. Είπε κι ο πεθερός του δυο λόγια εκεί που έπρεπε και τόνε κάναν κομματάρχη. Όσο να πεις, δεν είναι πια του κλότσου και του μπάτσου. [Από την έκδοση]
954  1060 
-10%
960-504-129-4
Εκείνο που χρήζει παρηγορίας εκείνο που νυχτώνει είναι ορατό μόνο μες στο σκοτάδι διακρίνω το βυθό της οδύνης Το απαγορευμένο, ως μέλλοντα χρόνο. Συγγραφέας: Δαράκη, Ζέφη Λ., 1939- Εκδόσεις: Νεφέλη ISBN: 960-504-129-4 Έτος Έκδοσης: 2014 Αριθμός Σελίδων: 85 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 21χ14
765  850 
-10%
960-9548-25-3
ΑΝΤΙΖΗΛΙΕΣ Οι στρεψοδικίες και τα καμώματα του Πάρνωνα φέρνουν σε δύσκολη θέση τον γοητευτικό περήφανο Ταΰγετο. Δεν πρόκειται, όπως λένε, για τις κλασσικές Αντιζηλίες. Τα αίτια έρχονται από τα βάθη των αιώνων. Τότε που μοιράζανε τις δενδροφυτείες του Ευρώτα. Ο Ηρόδοτος κάπου αναφέρει μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι ένας σκυλοκαβγάς τους είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία του Καβομαλιά. Ο Ταΰγετος δίνει πάντα τόπο στην οργή, θωρώντας αφ' υψηλού. Συγγραφέας: Κουτσογιαννόπουλος, Βάσος Χ. Εκδόσεις: Βιβλιόραμα ISBN: 960-9548-25-3 Έτος Έκδοσης: 2015 Αριθμός Σελίδων: 32...
572  636 
-10%
960-8372-90-9
Το τάνταλο του Λόγου ατάλαντο δεν συνοδεύει απλώς την κάθε ανρθώπινη ζωή ως αιωνός και μόρος αλλά συνάδει με του καθενός τη γλώσσα την ποιητική και θεσπίζει αέναα απόκρυφα κι ανεξήγητα τον δαίδαλο των νόμων και πάραυτα θεσπίζεται ως ίλιγγος διθύραμβος και σάλος μ' έναν τρόπο περίτρανο με μια μυστική αγωγή μία καταστροφή πλέον πρόσφορη και πρόστυχη απ' όλα τα καμώματα και κατορθώματα του πάσχοντος ανθρώπου
954  1060 
-10%
960-348-313-3
Με την κανάτα ποτισμένη πίσω από από τον περιπλανώμενο με την κανάτα ποτισμένη πίσω από τον αγγελιαφόρο με την κανάτα ποτισμένη πίσω από τον εκλεκτό. [Από την έκδοση]
720  800 
-10%
960-04-4947-3
ΗΡΕΜΙΑ Κολυμπάς στα κολλώδη υγρά της ηρεμίας. Σου τραγουδώ τα καλώς καμωμένα. Περιγράφω λεπτομερώς τους ήχους και τα χρώματα. Φορτώθηκες τα λάθη μου κι εσύ τις παιδικές μου ενδοβολές, τις νεανικές μου αριστερίζουσες επαναστάσεις. Λαχταρώ νανουρίσματα και πρωτόφαντες μελωδίες. - Δεν έχω πολλά να σου πω - Ποτέ άλλοτε η αγάπη δεν αναπαύθηκε αρτιότερα σε σώμα.
792  880 
-10%
960-591-136-1
Δομημένο σε 64 έμμετρες ομοιοκατάληκτες στροφές, ερωτικό και βαθιά υπαρξιακό, το βιβλίο συνομιλεί ευθέως με τη γενιά του ποιητή, αλλά και με τις προηγούμενες, μέσω μιας κατά μέτωπο οριακής αφήγησης. Πες μου αλήθεια μιαν αλήθεια που να καίει δεν με τρομάζει η φωτιά, πώς να σ' το πω; Δεν είναι στόμα αυτό που άκουσες να κλαίει δεν είναι πνεύμα ή ψυχή. Πες μου τι φταίει η ύπαρξή μου να θυμίζει τον καρπό της αμαρτίας; Δι' ευχών ημών τα χρέη. Δεν ξεπληρώνεις κάποιο χρέος με το τάμα να τάζεις έμαθες χωρίς να εξοφλείς κρυφά ο χρόνος ακονίζει μία λάμα ό,τι μας ένωσε να κόψει απ' το ράμμα μπροστά στα βλέφαρα μιας Θέμιδος τυφλής. Στη...
630  700 
-10%
960-6880-42-7
Ολιγογράφος, με λόγο μεστό και στοχαστικό, ο Ανδρέας Νεοφυτίδης συνεχίζει και σ’ αυτή τη συλλογή του την προσπάθεια ανίχνευσης των δυνατοτήτων της γλώσσας, δηλαδή του ανθρώπου, έναντι των πραγμάτων, αλλά και της δύναμης των πραγμάτων, δηλαδή του κόσμου, απέναντι στον ανθρώπινο Λόγο, μέσα στη σημερινή, κυριολεκτικά αιμάσσουσα, ρευστότητα/κατρακύλα μιας μη αυθεντικής ζωής. Πρόκειται για μια γραφή αποφθεγματική, καταληκτική και συμπερασματική συλλογισμών οι οποίοι, ενώ μέσω μιας προσχηματικής, σκηνοθετημένης σιωπής παραμένουν άφατοι, «υψώνονται», ωστόσο, σαν κεκρυμμένα σκηνικά ενός λόγου λακωνικού που, ως ύφος, αντιστρατεύεται/υποθάλπτει...
720  800 
-10%
960-504-116-2
Διότι ο θάνατος πρέπει να δελεαστεί για να πιαστεί σε μιας ζωής την άκρη, την ακμή. Έπλεξε, έστριψε, έκαμψε το σώμα του για να το δουν οι λέξεις και να 'ρθουν. Να το πετύχουν. Το περιέλιξε γύρω από αυτές τις λέξεις. Γύρω απ' τις λέξεις αυτές. Παγίδεψε τις λέξεις εκεί. Παγίδεψε το σώμα του εκεί. Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα ξένο σώμα, που θα έτεμνε, θα έπληττε, θα σπάρασσε το δικό του ακαριαία και κάθετα. Και κατευθείαν. Σαν λέξη. Εκεί. Στο όνειρο αυτού του λουτρού. Σ' αυτού του γυμνού σώματος το όνειρο. Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα σπαραγμένο σώμα. Διαμελισμένο, κομμένο, μισό. Ένα σώμα γραμμένο, ένα σώμα κρυμμένο, ένα σώμα...
675  750 
-10%
960-606-010-1
Είναι μια σκληρή και ταυτόχρονα γοητευτική τοπογραφία, σαν μια ιστορία αγάπης που συνεχώς γράφεται και ακυρώνεται από ποίημα σε ποίημα, από δρόμο σε δρόμο κι από τη μια συνάντηση στην άλλη. Η Νέα Υόρκη τη νύχτα μοιάζει μ' ένα μεγάλο γαλαξία από αστέρια που κατέβηκαν κάτω στη γη για να συνομιλήσουν με το τοπίο μέσα από τους ήχους της τζαζ. Είναι η μουσική υπόκρουση σε ένα βιβλίο απρόσμενων συναντήσεων, ένας μυστικός χάρτης που μας μεταφέρει από την Πέμπτη Λεωφόρο στη Γέφυρα του Brooklyn, από το Village στο Central Park, μια συνομιλία με φίλους και ξένους που συνθέτουν την πολυχρωμία της μυθικής αυτής πόλης. Από τον Edgar Allan Poe και...
450  500 
-10%
960-572-131-7
ΠΡΕΠΕΙ Τηρώ, Χρέος, το κατά δύναμιν τις εντολές σου τα δύσκολα Πρέπει σου. Υπάκουες δείχνουν οι σκέψεις αλλά όρκο δεν παίρνω μια και έχουν την άνεση να παραβαίνουν εν κρυπτώ. Αλλά τις πράξεις μου πώς να τις δαμάσω; Βγαίνουν έξω κόσμο συναντούν γείτονες πειρασμούς να μην κοντοσταθούν; Μα φταίνε κι οι εντολές σου ούτε πλήρεις ούτε ξεκάθαρες είναι. Για παράδειγμα: Πρέπει να είναι πιστή η αγάπη; Κι αν δεν είναι, εμείς τι πρέπει; με σταυρωμένα τα χέρια ν' αγαπάμε;
900  1000 
-10%
960-16-8194-9
Τρεις διαφορετικές ενότητες συναπαρτίζουν την ποιητική συλλογή της Μαρίας Τοπάλη. Προηγούνται χρονικά τα χαϊκού, µαρτυρώντας τη σταθερή έλξη που ασκεί στην ποίηση η σταθερή φόρµα και ο µινιµαλισµός, ιδίως όταν η φλόγα της απειλείται και τρεµοσβήνει. Έπεται η ενότητα "Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά", που αποτυπώνει, ανάµεσα στα άλλα, και την αναµέτρηση µε ό,τι θα µπορούσε να θεωρηθεί "πνεύµα της εποχής". Στο "Οι λέξεις µου" δοκιµάζονται οι αντοχές του ποιητικού λόγου ως βηµατισµού επιβίωσης στο αθηναϊκό κέντρο, ενώ µε το «Βιβλίο Ιούλιος Βερν» επιχειρείται µια αφήγηση για τη ζυµωµένη µε την ανάγνωση παιδική ηλικία, ανάµεσα σε τρεις...
891  990 
-10%
618-5248-41-7
ΠΡΩΙΝΑ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ Κοίταξε επιτέλους έξω / απ΄ το ανοιχτό παράθυρο / να χωθούν βαθιά / τα κλαδιά μέσα στα μάτια! / Το δέρμα είναι πνεύμα / Το κρύο σφίγγει το δέρμα / Το κρύο σφίγγει το πνεύμα. / Πρωινά γαλλικού χειμώνα. / Η παρουσία είναι απόλυτη. / Κάμπος αιωνιότητας. Χαρούμενα ποιήματα και σύντομα κείμενα θεωρίας της παρατήρησης. Η οπτική ως απτική. Έργο για την άσκηση του βλέμματος, τη μεγάλη γλυπτική, το πώς δυναμιτίζεται η επιθυμία, τη λεπτότητα του έρωτα, το γαλλικό κόρνο. Η θλίψη μας ενώνει. Η χαρά είναι ασκητής.
954  1060 
-10%
960-477-374-7
ΘΑΥΜΑ Και πάει ο έρμος (ο φυματικός) στην Παναγιά Προυσιώτισσα στη χάρη της πεσκέσι, τη γιατρειά του για να βρει τον πόνο του να διώξει. Και σαν εκείνη επείσθη και τού 'δοκε το ποθητό, λέει της: "Πού να το 'ξέρα γω πως ήθελες μουλάρι τάμα για να με γειάνεις".
900  1000 
-10%
960-04-4778-0
801  890 
-10%
960-435-634-8
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Μου είπες: "μύρισε τη νύχτα για μένα" κι εγώ πνίγηκα από την απουσία τόσων φίλων μάτωσα, από χιλιάδες αγκάθια κομμένης απότομα αγάπης ανάμεσα σε νέες πατρίδες και παλιές χρόνια μετά θα αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά και τι από τις ρίζες μας απέμεινε μόνο αναγνωριστικό ετούτη η μυρωδιά της νύχτας που ποτέ δε μπορέσαμε να μοιραστούμε αλλά, κατάσαρκα φυλάττουμε ως Θερμοπύλες καθένας μόνος του σε τόπους ξένους, ξένοι κι εμείς ακατανόητοι, άμαθοι και αφελείς πνιγμένοι, μόνοι για τη στιγμή εκείνη της συνάντησης που ούτε καν προβλέπεται προς το παρόν πως θα υπάρξει
897  1000 
-10%
960-591-141-8
Η ποίηση ως αντανάκλαση σκέψεων, προθέσεων, επιθυμιών, βιωμάτων, εικόνων. Με φύση διττή, μισή εκείνου που αντανακλάται, μισή της επιφάνειας όπου επάνω της καθρεφτίζεται το γνώριμο. Μισή γραφή, μισή ηχώ. Σύννεφα στο νερό, η πιο αναγνωρίσιμη αντανάκλαση, ιδεόγραμμα, σχεδόν, ταξιδιών. Τρίτη ποιητική συλλογή της Νεκταρίας Μενδρινού.
810  900 
-10%
960-04-4804-3
Κάθε φυσικό τοπίο κρύβει κάτι από τη γνήσια, αυθεντική εικόνα μας. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ίσως σας αποκαλυφθεί... ΜΑΓΟΣ ΗΛΙΟΣ Συρρικνώνεται η ψυχή μου στο σκοτάδι σε νεκρικά ψυχρό, σκληρό κέλυφος που ραγίζει αχνά στο πρώτο σου χάδι κι η ψυχή διαχέεται μέσα στο φως Επουλώνεις κάθε ανίατό της τραύμα ωσότου αποδρά για να σε συναντήσει Κάθε ένωσή σας ένα εξαΰλωσης θαύμα στους αιθέρες το σώμα θα προσελκύσει Υπόταξες του ηλιοτρόπιου την ύπαρξη σαν τον μάγο ήλιο που χρόνια με κυβερνούσε Για να εκπέμπει τη δική σου ζεστή λάμψη ένα αφοσιωμένο ηλιοτρόπιο του αρκούσε Τον έκανα να νιώθει ισχυρό σαν εσένα ζεστό, γεμάτο,...
855  950 
-10%
960-03-5963-6
Σ’ αυτό τον τόμο ανθολογούνται ποιητές της εποχής του Μεσοπολέμου που έζησαν και έγραψαν στη σκιά του Καρυωτάκη, ποιητές που δεν πήραν ποτέ θέση στις σελίδες της ιστορίας: ο Γιάννης Αηδονόπουλος, ο Πέτρος Α. Δήμας, ο Μίνως Ζώτος, ο Γιώργος Καρατζάς, ο Γιώργος Κοτζιούλας, ο Γ. Μ. Μυλωνογιάννης, ο Φώτος Πασχαλινός, η Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου και ο Γιάννης Χονδρογιάννης. Συγγραφέας: Τριβιζάς Σωτήρης Εκδόσεις: Εκδόσεις Καστανιώτη ISBN: 960-03-5963-6 Έτος Έκδοσης: 2015 Αριθμός Σελίδων: 176 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 21χ14
1336  1484 
-10%
960-477-348-8
"ΜΠΟΥ": Ποιος είναι, αγάπη μου, αυτός μες στην αυλή μας Με μάτια δάκρυα κλαμένα γοερά; Μήπως τον ξέβρασε θυμός ή άστρων θλίψη Και κάθε χάραμα τον γλύφουνε σκυλιά; Ποιος είναι, αγάπη μου, αυτός που μας κοιτάει Φορώντας αίματα μετάξια ακριβά; Ποιος τον μαχαίρωσε με μνήμες και γελάει Και ποια τον έριξαν εδώ χέρια φονιά; Ποιος είμαι, αγάπη μου, εγώ που σου μιλάω Αυτό το βράδυ σαλεμένος γιασεμιά; Είμαι ένας άνεμος που κλαίει στα σκοτάδια Γυμνός ξυπόλυτος αν θες να με αγγίξεις Στης λησμονιάς τ' απύθμενα ολάνθιστα πηγάδια Προσμένω αιώνες σκεφτικός να με φιλήσεις. Είναι το σώμα μου ένα λεύκωμα θανάτων Που μια ζωή σου αφιερώνει από καρδιάς....
900  1000 
-10%
960-591-138-8
Μικρή τη σταματήσανε απ' το σχολείο και δεν παρηγορήθηκε ποτέ. Στις εκκλησίες άναβε τα χερουβείμ κι ερχόταν έπειτα να μου τα τραγουδήσει. Της χάριζα μικρά χτενάκια και τα καρφίτσωνε στους ώμους της φτερά. Τις νύχτες περπατούσε στο ταβάνι κι έσταζε δάκρυα το σπίτι μας. Μου μάθαινε ανάγνωση και άλλους πόνους, μου σταύρωνε στο μαξιλάρι προσευχές. Ύστερα ήρθε κίτρινος καιρός και την εσκίασε. Πάνω στον λόφο ένα μεσημέρι την παραδώσαμε στα σύννεφα.
720  800 
-10%
618-5307-58-8
Τον έρωτα τον εισπνέεις με μια πρωτόγονη λαχτάρα και ό,τι εκπνέεις, είναι ό,τι δεν πρόλαβες να πεις. Δοκιμάζεσαι, έρμαιο μέσα στην πλάνη του και στην παραφορά των συναισθημάτων που σου προκαλεί. Λιώνεις και λιώνεσαι, ματώνεις και ματώνεσαι. Μετά φεύγει γι' αλλού. Άλλωστε ό,τι βιώνουμε έντονα, είναι και μικρής διάρκειας. Κατά πόσο όμως του ανθρώπου η καρδιά, μπορεί να επανέλθει στο αρχικό της σχήμα και στην αρχική της μορφή, μετά από το τραύμα του έρωτα; Κατά πόσο δύναται να συνεχίσει να χτυπάει όπως πριν; Τις "Εκπνοές" του έρωτα ακολουθούν οι "Άυλες καταστροφές" του, η δεύτερη ποιητική συλλογή της Εύκλειας Καράδαγλη που πραγματεύεται...
900  1000 
-10%
960-04-4569-9
"Εν ονόματι ζωή": Τρέχουν οι λέξεις με ταχύτητα υποδόριου φωτός που πήρε τη θέση του αυτό αντί το αίμα και μες στις φλέβες των ονείρων μαγκώνεται το σύμφωνο, κομπιάζει το φωνήεν· σύμφωνοι· η σύσταση απλή, δειλή η συστολή του σε φωνάζω "ζωή" και η γλώσσα ρουφιέται το "ζ" τραβιέται, το "ω" τυραννιέται, όσο για το "η", αυτό λιποτακτεί απ' το υποδόριο φως σου που ως σήμερα δεν είδε στεναγμό μα αισθάνθηκε οδό, τα υπόγεια της υψηλής σου ύπαρξης. Κάπου σιωπώ. Κάπου υπάρχω. Βάφω τους αιθέρες με μονομιάς χρώμα σκούρο, βαθύ κι ασυγχώρητο· έτσι, θολούρα που έσκυψες απ' το...
810  900 
-10%
960-591-002-0
Μεγάλες διώρυγες Μεταμόρφωση Κάθε βράδυ ξεκινώ αρτιμελής με καλό καιρό, με δάχτυλα βουτηγμένα σε μέλι, χείλη πετροπλυμένα, τυφλός. Οργωμένος μ' αυταπάρνηση χαράζω την κοίτη του στήθους σου με γλώσσα πύρινη και το πρωί, σε χνούδι μεταμορφώνομαι, απαλό, ξανθό κι ανεπαίσθητο. Οι Μεγάλες διώρυγες είναι μια ποιητική συλλογή αφιερωμένη στο γυναικείο στήθος. Ο Γιάννης Πάσχος στην τρίτη του αυτή ποιητική συλλογή γράφει για το γυναικείο στήθος και τις πολλαπλές νοηματοδοτήσεις του. Το στήθος πέρα από πηγή έμπνευσης αποτελεί μια από τις πρώτες συναντήσεις του ανθρώπου με τον "άλλο" άνθρωπο. Ως πάντα "σημαίνον" οδηγεί τον καθέναν μας...
720  800 
-10%
960-591-040-3
Παρενθέσεις και εισαγωγικά Ένα οδοιπορικό των λέξεων στα άνυδρα τοπία του έρωτα, στην πικρή μνήμη του τόπου, στην ξενιτιά των ματαιώσεων και των ποικίλων ανατροπών. Το βλέμμα πέφτει αμείλικτο επάνω στη φθορά. Δεν της χαρίζεται, δε σπαταλιέται σε ανούσιους εξωραϊσμούς αλλά αποκαλύπτει και σχολιάζει τα κεκρυμμένα. Ποιήματα ποιητικής αναλαμβάνουν να οριοθετήσουν το πλαίσιο όπου κινούνται τα αδιέξοδα, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα του στίχου κι άλλοτε την αδυναμία του να αποκρυσταλλώσει την βαθιά στιγμή. Ο έρωτας κι η έντασή του, μοτίβο που επανέρχεται, ευελπιστεί να εγκαταστήσει τη λάμψη του σώματος στο αμείλικτο του χρόνου, ενώ η...
855  950 
-10%
960-426-905-4
Η ποιήτρια μέσα από τις συνθέσεις της καταγράφει με λυρικό τρόπο την αγάπη, το φως της ψυχής, τη λατρεία για τον τόπο, την αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι, την προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Οι στίχοι της καταπραΰνουν τα δυσάρεστα συναισθήματα και τις αμφιβολίες και χρωματίζουν ένα μονοπάτι ελπίδας στον αναγνώστη. Δείγμα γραφής: ΜΑΘΕ Μην αφήνεις ποτέ Την ψυχή σου να λυγίζει, Μάθε τη να 'χει αντοχές Και με αισιοδοξία τα βάσανα Και τις αναποδιές Πίσω σου να τ' αφήνεις. Μάθε μπροστά να προχωρείς Και τη ζωή σου να χαρείς...
898  1000 
-10%
9789609530750
Άδηλο υλικό το ποίημα· σαν το γυαλί. Σπάζει εκεί που δεν το περιμένεις. - Ζω. Ο ενεστώς του μέλλοντος. - Εκπαιδεύω περιστέρια να 'χουν πληγή για Συμπληγάδες. Μη φύγεις ακόμα. - Οι χαρές έρχονται Τις λύπες τις διαλέγεις. - Επί των κυμάτων μπορεί να είναι εύκολο Επί των γραμμάτων δεν είναι - Άραγε το σύμπαν είναι αυτοφυές Όπως μια παπαρούνα; Συγγραφέας: Καναβούρης Κώστας Εκδόσεις: Μελάνι ISBN: 9789609530750 Έτος Έκδοσης: 2014 Αριθμός Σελίδων: 48 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 21x14
720  800 
-10%
960-426-757-4
Η δεύτερη ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Γ. Οικονομόπουλου είναι ένα ανεξάντλητα  υπέροχο προσωπικό ταξίδι μάθησης κι εκτόνωσης του εαυτού. Δείγμα γραφής: ΧΑΣΜΑ Το ωκεάνιο χάσμα στο μονόλογο που φθείρει ο διάλογος και στη δροσιά της μοναξιάς μου αγγελόμορφα ντύνει το χρόνο μου μ’ αιώνια, ένδοξα αποσιωπητικά – συντρίμμια ανέραστου έρωτα μες στης υπόνοιας την ξέφρενη ομορφιά. Συγγραφέας: Οικονομόπουλος, Κωνσταντίνος Γ. Εκδόσεις: Ιωλκός ISBN: 960-426-757-4 Έτος Έκδοσης: 2013 Αριθμός Σελίδων: 93 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις:...
959  1065 
-10%
960-04-4682-2
Μέρος β΄ Στην αρχή μία ή δύο καλοζωισμένες προτάσεις και έπειτα υφαίνονται μακρινές γραμμές εντός και εκτός ορίων. Ανατρέπονται οι βασικοί ενοχικοί οδηγοί, σε γραμμές αλλά και σε έδρανα. Ενδέχεται μόλις οι κραταιοί φύλακες αποδείξουν την κρυμμένη πρόταση στα σωθικά του μοναδικού ξημερώματος να ριχθούν σωρηδόν οι άμυνες σημειώνοντας απώλειες του εδραιωμένου υποστυλώματος. Αργά και έως του κωδικού παραδείγματος πόνου, από τις αρχές και τους βατήρες συνδυασμένους με επαναλήψεις και άθλια κάστρα κατειλημμένα. Αδύνατου τέλους που από τα στάχυα των ειρμών περιβάλλεται με βάρος ασμάτων και φωνές ασθενών. Στη συνέχεια των φωτεινών του οίκτου...
855  950 
-10%
960-14-2777-5
«Χρόνος, αφέτης και εφέτης»: Σκιές οι δρόμοι σκυφτά φαντάσματα του χθες οι ταχυδρόμοι Σβησμένα γράμματα, χαμένες υποσχέσεις κρατώ ανάσα και αισθήσεις σφαλιστές Ιερές προφάσεις στις φλόγες όλες της ψυχής οι επαναστάσεις Γραμμή αδύναμη του ορίζοντα τα χρόνια κι οι έρωτές μου ισοβίτες βομβιστές Σωπαίνουν όλοι όσοι αδειάσαν στην αλήθεια το πιστόλι Κι όσοι πετάξαν με φτερούγες τσακισμένες στ' ονειροδρόμιο βρέθηκαν του βυθού Στερνή παρτίδα και τ' ακροδάχτυλά σου στήνουν την παγίδα Στιγμές που γίνονται αιώνες στο άγγιγμά σου μη με αφήνεις στο μεθύσι του χορού Ανακριτής κι απολογούμενος αντάμα θα δικαστούν...
1350  1500 
-10%
960-545-041-0
Αδέσποτα σκυλιά Ούτε πεζά ούτε ποιήματα. Ποιητικές πρόζες; Μικρά αταξινόμητα γραπτά τα χαρακτηρίζει ο ίδιος: "Γυρνάνε δώθε κείθε δήθεν χωρίς σκοπό. Περιφέρουν τα μικρά τους όνειρα. Αδέσποτα γραπτά, σκέψεις, εικόνες κι αισθήματα, σκόρπια στο χρόνο και στο σπίτι". Μνήμες και φωτογραφίες απ’ το παρελθόν και τo μέλλον, η μικρή ιστορία του καθενός μας μέσα στη μεγάλη Ιστορία, οι φίλοι, τα όνειρα, μπαταριές από καριοφίλια, τα μαγικά λαϊκά τραγούδια - και η απαράμιλλη ερωμένη. Τα "Αδέσποτα σκυλιά" είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται κι ακούγεται σαν δίσκος 78 και 33 στροφών, και compact disk μαζί. Γίνεται. Γιατί όλα τα ωραία πράγματα είναι...
900  1000 
-11%
960-382-317-1
Το χαϊκού είναι η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο και προέρχεται από τη μεσαιωνική Ιαπωνία. Στη δυτική ποίηση καθιερώθηκε ένα χαϊκού να αποτελείται από 17 συλλαβές, τοποθετημένες όλες σε έναν στίχο ή -για έμφαση- σε τρεις στίχους, με αυστηρή διάταξη: 5 συλλαβές ο πρώτος, 7 ο δεύτερος και 5 ο τρίτος. Τα χαϊκού συλλαμβάνουν το συμπυκνωμένο βίωμα μιας στιγμής και το εκτείνουν στην αιωνιότητα. 48 χαϊ­κού και 31 από τα "άλλα" αφηγούνται μία ιστορία. Ένα-ένα χωριστά και όλα μα­ζί ακροβατούν ανάμεσα στο "σχεδόν" και το "ακραίο". Όπως ακροβατεί και η ζωή... Πέλαγος είσαι Κάθε που σε κοιτάζω ξενιτεύομαι...
1067  1200 
-10%
960-14-2858-5
ΧΟΝΤΡΟΥΛΑ Χοντρούλα, σε αγάπησα για τους πολλούς χυμούς σου, μπήκα μες στην αγκάλη σου και με τους ορισμούς σου. Μα τώρα εσύ αδυνατείς αυτό να εκτιμήσεις και τρέχεις στα γιατράδικα να μου αδυνατίσεις. Και λες πως ήταν ορισμός κι απόφαση δική σου να αδυνατίσεις γρήγορα, εγώ να μη σ' αφήσω. Μη χολοσκάς, χοντρούλα μου, και μην αδυνατίσεις, φοβάμαι μην ξεμυαλιστείς κι εμένανε αφήσεις. Συγγραφέας: Παπατόλης, Αριστείδης Εκδόσεις: Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη ISBN: 960-14-2858-5 Έτος Έκδοσης: 2014 Αριθμός Σελίδων: 312 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 21χ14
1080  1200 
-10%
960-208-911-3
Τη σημασία της στιγμής, ως συνδιασμένο αποτέλεσμα της ανθρώπινης επιλογής και της τύχης, εντοπίζει ο Γιώργης Παπανικολάου στη δεύτερη ποιητική συλλογή του "Ακτινο-γραφία". Με γλώσσα σαφή, με απλότητα, δωρική λιτότητα, αρχέτυπους συμβολισμούς και σε μια κρυστάλλινη αμεσότητα με τα θέματα του, ο Γιώργης Παπανικολάου, γνωστός και απο τα φιλοσοφικά του δοκίμια, επιχειρεί μέσα απο καθημερινά περιστατικά - που όσο και να μοιάζουν προσωπικά, αφορούν μνήμες κοινές και οικίες σε όλους μας - μια επίκαιρη και ενδιαφέρουσα προσέγγιση της εποχής μας, ακτινογραφώντας ουσιστικά τον εαυτό μας. Ποίηση που ξέρει να διεκδικεί και να προτείνει. Γιάννης...
668  742 
-10%
960-14-3116-0
Τί είναι τα Δέοντα; Σε τί συνίσταται αυτό το σύστημα αξιών, προσωπικών και κοινωνικών, που καθορίζει τη ζωή μας; Τί ρόλο παίζουν η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη στην πορεία του σύγχρονου ανθρώπου προς την ευτυχία; Τί μάχη πρέπει να δοθεί απέναντι στις δυνάμεις που απεργάζονται σήμερα την υποδούλωση των κοινωνιών και την καταστροφή των λαών; Σε αυτά τα καίρια ερωτήματα της εποχής μας έρχεται να απαντήσει ποιητικά ο Τάσος Μακράτος με το νέο του βιβλίο "Η αφή των δεόντων", ένα έργο που γεμίζει με θάρρος και ελπίδα τον άνθρωπο και τον ωθεί σε μια μαχητική αισιοδοξία.
896  995 
-10%
618-82892-9-7
Τα "Φεγγάρια Ηδονής" είναι μια πρόσκληση στην αλήθεια των παθών μας, η οποία δεν μεταμφιέζεται σχεδόν ποτέ. "Τι θα πει ευτυχία/όταν ανάμεσα μας/περπατούν/τα αμαρτήματά μας". Η ηδονή που μπορεί να γίνει η οδύνη; Ή μήπως μια πόρτα που θα οδηγήσει παντού από ένα Απόκρημνο εδώλιο, σ' ένα Κοντσέρτο αντάμωσης ή σε μια Επιβεβαίωση τοποθεσίας για να καταλήξει σε μια εσωτερική Ανάσταση σ' ένα φως, που πιστεύω είναι απείρως ισχυρότερο από την πλεονεκτούσα Μαύρη Ύλη.
810  900 
-10%
960-591-098-5
Είδα και μικρότερους καθρέφτες -κατασκευασμένα θραύσματα της ανθρώπινης παρατήρησης- ακουμπισμένους παντού, στους τοίχους, σε παραμύθια, σε μικρές αποσκευές, ειλικρινείς, ανειλικρινείς, ανάλογα την επιθυμία του εικονιζόμενου. Σκωπτικοί και ερωτηματικοί όπως του Μαγκρίτ, αδύναμοι και σκουριασμένοι σε τοίχους παλιών καφενείων, θρασείς και απειλητικοί σε τόπους περίοπτους. Με περίτεχνα πλαίσια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, ιδρωμένοι από αγωνίες, καθρέφτες που αποθήκευσαν σκιές, που μπόρεσαν να δείξουν πολλές πραγματικότητες, που είδαν μια βιολέτα να πεθαίνει και κράτησαν μια γεύση από μωβ. Καθρέφτες που πρόδωσαν, που ειδοποίησαν, που...
855  950 
-10%
960-537-229-0
Ούτε νεράιδες ούτε πρίγκιπες. Μια ανθοδέσμη από αητούς. Μόνο. Ζωή, στο ακατάσχετο φρόνημα, στην άκρη ενός γκρεμού από λέξεις. Η αγάπη διακρίνεται στο ξημέρωμα, με αρτιμελή πρωινά. Όταν χαράζει το πρώτο φως, εκεί που τα σεντόνια λείπουν και όλα τα άσχημα όνειρα έχουν μια λανθασμένη μανία. Όταν ξυπνάς δίπλα σε μια αρχαία βλάβη και ζητάς απλώς 20 γραμμάρια περισσότερο βάρος, που πάλι δεν φτάνουν. Και πάλι πλέκεις. Όλο πλέκεις, προκαλώντας τα δευτερόλεπτα. Που πάλι καίγονται μέσα σε μια λίμνη από γάλα. Είναι το δικό σου αίμα, αλλά δεν το ξέρεις. Το έβαψαν άσπρο για να διαφέρει από τις ζωές των φιδιών. Για να διακρίνεται από την αμηχανία του...
717  800 
-10%
618-5248-32-8
η ανεξάντλητη αφήγηση των δέντρων αναπαριστά τον ύπνο πως είμαστε δέντρα πως μιλάμε διψασμένα με το νερό θυμούνται να μας ξέρουν τί ν' απέγινε η άμμος τη φύτεψαν να γίνει λάσπη και που τα πρόσωπα όπου μνήμη μας κοιτούν σωπαίνουν και μας μοιάζουν μες στη ρωγμή της πέτρας κατρακυλά ο κόπος ρωτούν μήπως κι αυτή χτυπά σαν καταρρέει η σκόνη αν κάθε που βαραίνει βαθαίνει που πονά αν ερωτά μην είν' φωνή το σχήμα που πάλλει στα θεμέλια κραυγή δική της μην είναι η σιγή η γη σταματημένη άλλωσπως που φώναζε πως γύρναγε πως έβγαζε παράτονη παράπονη πνοή παράφορη πως φύσαγε κι ανέμιζε ανέμη νήμα κλωστή κουβάρι να πιαστεί [...]
950  1060 
-10%
960-208-887-7
Στη νέα ποιητική συλλογή του με τίτλο "Φώς στο τούνελ", ο ποιητής και συγγραφέας Γιώργος Ξηροχωρίτης περιγράφει την διαδρομή μιας ψυχής μέσα από αισθήματα, σκέψεις, πρόσωπα και καταστάσεις που συνθέτουν τους χώρους της ανθρώπινης μοναξιάς. Για τον συγγραφέα, οι υπαρξιακές αγωνίες που ταλανίζουν εσαεί τον Άνθρωπο βρίσκουν καταφύγιο στην παρατήρηση και σύνδεσή του με τον περιβάλλοντα κόσμο, στη δύναμη του Έρωτα, στην αποδοχή της μοίρας και στην απόλαυση, τελικά, του κάθε αγώνα στη ζωή. Συγγραφέας: Ξηροχωρίτης, Γιώργος Εκδόσεις: Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. ISBN: 960-208-887-7 Έτος Έκδοσης: 2014 Αριθμός Σελίδων: 64...
720  800 
-10%
960-04-4651-2
Μας προσπερνά Αναισθησιογόνο Παραθυρόφυλλα ανοιχτά κανένα όμως παράθυρο στο βάθος. Κοιμήθηκαν πολύ βαριά τα σύντομα όνειρά μου και ξύπνησαν γιγάντιες Άρπυιες εφιάλτες. Εκεί στο αόρατο κενό μου γνέφουν να παραιτηθώ. Μα εγώ θα βρω την έξοδο. Κι όχι, δεν θα ’μαι μοναχή. Θ’ ακούω τη φωνή μου. Σωστά σε ηχογράφησαν ηχώ της σιωπής μου. Συγγραφέας: Παπαλεξάνδρου, Αριστέα Εκδόσεις: Κέδρος ISBN: 960-04-4651-2 Έτος Έκδοσης: 2015 Αριθμός Σελίδων: 56 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 21χ14
855  950 
-10%
960-208-831-1
1145  1272 
-10%
960-221-729-4
ΩΔΙΝΕΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ Παλεύω για την αξιοπρέπεια που ζητά να εγκαταλείψει, που αντίκειται στις δονήσεις της φτήνιας. Παλεύω για σένα που πίστεψα αποφόρι τα μόρια των λέξεών σου μιας θεμελιώδους ιδέας. Παλεύω για τ’ άδεια βράδια που λιμάνι δε θα βρουν στ’ ασάλευτα νερά σου. Αφείδωλα τα λόγια μυρμηγκιάζουν επιδράμουν στον εγκέφαλο, εύστοχα εισβάλλουν αδελφώνοντας τις μύχιες σκέψεις σου που παλινδρομούν με τις δικές μου τις πυρωμένες. Παλεύω τα ιδανικά μου μην προδώσω και τη φαύλη ευκολία που διαιωνίζεται. Άτεγκτη αντιστέκομαι... όσο κι αν σπρώχνομαι σε κοφτερά βράχια κι αιχμηρά μαχαίρια διαπερνούν το κορμί τη...
763  848 
-10%
960-402-432-9
ΑΠΡΟΟΠΤΟ ΣΤΗΝ ΑΙΔΗΨΟ Ας είναι καλά πρώτα η κόρη. Κανόνισε η χάρη της με φιλενάδες, από Γενάρη ακόμα, συνάντηση το καλοκαίρι στην Αιδηψό. (Ούτε ιδέα ευτυχώς μην τους καταλογίσουν επαρχιωτισμό!) Ας είναι καλά πρώτα αυτή κι ας όψονται ύστερα, -σύμπτωση φυσικά- οι ρευματισμοί. Πού με βασάνισαν το χειμώνα, με ταλάνισαν με τριβέλισαν, πρώτη φορά σ' αυτό το βαθμό. Πως όχι συνεπώς εδώ θυσιάζοντας έστω πολλά και σπουδαία άλλα τόσο καταλληλότερα για μένα Ο καθένας στο είδος του εξάλλου κι η Αιδηψός στα μπάνια της. Τα ζεστά βεβαίως αυτά γνωστά και στον αρχαίο κόσμο Και Θέρμαι του Σύλλα είδα, μη λάχει, κατάλαβες, και ξεχάσουμε...
900  1000 
-10%
960-221-732-4
ΦΟΒΑΜΑΙ Φοβάμαι. Το ύψος του ακατοίκητου θαυμαστικού όπως επαναλαμβάνεται τρεις φορές μετά την προδομένη λέξη. Το ξαφνικό τηλεφώνημα μιας υπεραστικής απώλειας, τις ανοιξιάτικες μέρες των παιδιών και των πορνείων, τα περιστέρια που κοιμούνται στις ηρωικές σκιές των αγαλμάτων. Το δεύτερο ζευγάρι κλειδιών που δε χρειάστηκε ποτέ, όσες φωτογραφίες δεν είσαι, τις τελείες πριν γίνουν αποσιωπητικά. Ψέματα. Φοβάμαι μόνο την μετά θάνατον, πιθανή, αθανασία. Γι’ αυτό και μαζεύω από τώρα εμφιαλωμένα αποθέματα τέλους. Ποτέ δεν ξέρεις...
859  954 
-10%
960-591-100-0
Η παρούσα συλλογή περιλαμβάνει 70 Χαϊκού και ένα Κικό. Πέτρες και σκόνη. Πέφτουν τα παλιά σπίτια. Πίσω τους κήποι.
810  900 
-10%
960-591-109-4
Λέω ν' ακονίσω τη σιωπή για να σφαχτούν οι λέξεις να ανακτήσει η νύχτα τη λευκότητά της να λάμψει η διάρκεια -δια της απουσίας της- να ξεδιπλωθεί -σε όλο το μήκος του- ο χρόνος. Κι ας πάρει φως η στιγμή στον σκοτεινό θάλαμο της μνήμης. Μήπως δεν ήτανε κι αυτή ένα ακόμα είδωλο ανυπαρξίας; [Από την έκδοση]
807  900 
-10%
960-283-476-5
Τα 34 ποιήματα της συλλογής λειτουργούν σαν τα κομμάτια ενός παζλ. Τα γεγονότα σπάνε και συναρμολογούνται ξανά από χέρι ενήλικο ή παιδικό. Ή κι απ' τα δυο μαζί συγχρόνως. Μέσα από μια διαρκή διαδικασία αναμόχλευσης ανακαλύπτονται τα υλικά κατασκευής μια νέας προσωπικής πραγματικότητας που "έχει για κέντρο / εκείνο που φαντάστηκαν / ότι μπορεί να υπάρξει". Οι στίχοι της Μαυρομμάτη είναι στοχαστικοί, διακρίνονται για τον κοφτερό σαρκασμό τους και χαρακτηρίζονται από ελλειπτική και σβέλτη σκηνοθεσία που παραμένει προσηλωμένη στις κρίσιμες λεπτομέρειες. Το μολύβι εισχωρεί τόσο βαθιά στη ρίζα του βιώματος, που συναντά αναπόφευκτα εκείνη...
954  1060 
-10%
960-591-133-7
''ΤΟ ΣΚΑΚΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ'': Τα μαύρα τούτα τα τετράγωνα κι εκείνα εκεί τα άσπρα παιχνίδι στήσανε τρελό με τ' ουρανού τούς δαίμονες τον τρόμο και τα άστρα Και εμείς οι λυσσασμένοι πέφτουμε πάνω στο σκάκι τ' ουρανού σαν μεθυσμένοι
675  750