ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΠΤΩΣΗ 3% (ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ)

Ελληνική

Υποκατηγορίες Υποκατηγορίες

Φίλτρα Αναζήτησης Φίλτρα Αναζήτησης

-10%
960-408-247-7
Εκατόν εννέα χάικου γραμμένα την περίοδο 1991-2008. Εκατόν εννέα επιλεγμένα από ένα σύνολο, περίπου, εξακοσίων, τα οποία επέλεξα να δημοσιοποιήσω. Ορισμένα απ' αυτά, όλη την ενδιάμεση χρονική περίοδο από το 1991 έως σήμερα,... παρέμεναν σκοπίμως όλο αυτό το διάστημα αφημένα σε ένα ερμάρι. "Ο ποιητής έχει γράψει μία θαυμάσια συλλογή με χάικου. Βρίσκεται πολύ κοντά στο πνεύμα του Ίσσα, ενός εκ των Μεγίστων Τεσσάρων ποιητών του είδους - διαθέτει το ίδιο χιούμορ, την ίδια συμπόνια και ευαισθησία, εντούτοις γράφει με έναν τρόπο εντελώς προσωπικό. ... Στον ποιητή αξίζουν συγχαρητήρια για αυτό το κατόρθωμα, ένα κατόρθωμα σίγουρο, και θα πρέπει...
763  848 
-10%
960-426-964-Χ
Τα "Οιστρογόνα" αποτελούν ένα ταξίδι στο χάος. Ποίηση βαθιά αυτοβιογραφική και τρεμάμενη σαν το ανθρώπινο είδος. Ένα ανθρώπινο είδος -που η δημιουργός ευελπιστεί- στον παρόντα τόμο να βρει μία συνοδοιπόρο. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ Όπως ο λύχνος που σβήνει μονάχος του σαν σώσει το λάδι, μη λησμονήσεις ποτέ πόσο για σένα, ναι, μόχθησα. Περασμένος και συ, όπως θα υπάρξουμε όλοι· και ούτε η γη θα μας αλλάξει ούτε η θάλασσα μα ένας όρκος επάνω στο φεγγάρι· που θα μας πάει πιο γρήγορα από εκατό φωτισμένα αστέρια που λάμπουν σαν τα μάτια αισχρού δολοφόνου.
900  1000 
-10%
960-615-158-1
900  1000 
-10%
960-01-1985-6
ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ Όταν πεθάνω οι φίλοι που θέλετε να με θυμάστε να ξυπνάτε τις νύχτες και να ψάχνετε στα κινητά σας αν βρέχει στην Αντίς Αμπέμπα, αν κατεβάζει λάσπη ο χείμαρρος στο Ορφανοτροφείο της Τέσφα, αν το κροτάλισμα της μπόρας στη λαμαρίνα φοβίζει τον ύπνο των παιδιών. Σε αυτήν την αναζήτηση (και όχι σε βιβλία ή κείμενα ή λέξεις) θα φωλιάζει η μνήμη μου. Εκεί θα είμαι, στο άγγιγμα του δαχτύλου σας στην οθόνη αφής σας, και θα σας περιμένω να ξημερώσει για να μου πείτε πως η λαμαρίνα άντεξε, πως τα παιδιά ξυπνήσανε καλά.
900  1000 
-10%
960-505-342-Χ
Γνωρίζει πάντα περισσότερα από τη μητρόπολη. Μιλάει μια νόθα γλώσσα. Οι διηγήσεις της είναι πόλεμος. "Όπως στην αποικία πίσω από τη γνωστική μας πλάτη έτσι βυθίζεται το σκάφος αναίμακτα από τη θάλασσα βγαίνουμε στεγνοί και δια παντός αθώοι από θεό". (Σαίξπηρ, "Τρικυμία")
801  890 
-10%
618-5307-53-7
Η ποιητική συλλογή "Απέθαντος έρωτας" είναι ένας ύμνος προς την κάθαρση, στον δρόμο της αιωνιότητας μέσω ενός απέθαντου έρωτα που φέρνει το στίγμα της πιο ισχυρής μορφής αγάπης που εξιλεώνει, εξαγνίζει και εντέλει ανυψώνει τις ψυχές προς την ουράνιά τους διάσταση. Είναι μια σειρά από συναισθήματα αραδιασμένα σε ποιητικές εικόνες που μπλέκονται με τη φιλοσοφία, και όταν ενωθούν, καθρεφτίζουν μια ιστορία αγάπης που ξεκίνησε "τυχαία" ένα δειλινό στην χώρα της επαγγελίας. Μέσω μιας περιδιάβασης σε μονοπάτια όπου το φως μπλέκεται με τις σκιές της γήινης μας υπόστασης γίνεται μια μάχη για τον θάνατο του ανθρώπινου "εγώ" και την ανύψωση της...
900  1000 
-10%
960-606-099-3
Η καταιγιστικά σκληρή πραγματικότητα που επιμένει, που κάποιες φορές εκτοπίζει ακόμη και την ανθρώπινη φαντασία, οι απώλειες, οι απουσίες, οι οφειλές στους μεγάλους μας, οι χαμένες αξίες, η διαβρωτική μέσα στην ερημία του πλήθους μοναξιά, η αγάπη και ο έρωτας αποτελούν το έναυσμα αυτής της ποιητικής συλλογής, έτσι όπως έρχονται, έτσι όπως εγγράφονται και κυοφορούνται μέσα μου. Και πάλι ζητούμενο τα αυτονόητα,τα απλά και καθημερινά, μα τόσο αναγκαία για το σύντομο, μέχρι να γίνουμε αστερόσκονη, πέρασμά μας απ' αυτόν τον πλανήτη.
675  750 
-10%
960-591-126-4
Με ανησυχεί τελευταία η αδιατάρακτη κοινωνική ειρήνη είπες ενώ δοκίμαζες άλλη μια μπάλα παγωτό φιστίκι στο παραλιακό ζαχαροπλαστείο Κι επίσης δεν μου πολυαρέσει η jazzzz όποτε ακούω στο ραδιόφωνο τις σωστές επιλογές αρχίζει να βρέχει και αυτό μου φέρνει υπνηλία Και μετά θυμάμαι το νορβηγικό πουλόβερ της κυρίας Ν. που είχε στο κέντρο ένα πράσινο μοτίβο σαν λαβύρινθο -maze θα το ονόμαζαν στην αγγλική εξοχή- με σφιχτοκουρεμένους κάκτους κι ένα παγκάκι στη μέση της διαδρομής να ξαποστάσει -αν ποτέ το βρει- ο νικητής και ύστερα να επιστρέψει -αν μπορέσει- στο ξενοδοχείο Όταν κοιτάζω το πουλόβερ της κυρίας Ν. στεναχωριέμαι...
720  800 
-10%
960-615-139-5
630  700 
-10%
960-591-112-4
Πλησμονή οστών, γιατί Ποίηση σημαίνει απάρνηση και μαζί μεταστοιχείωση του υλικού που παύει να υπάρχει ενώ ταυτοχρόνως εξακολουθεί να υφίσταται, ως οστό, ως σκελετός, ως μνήμη, ως όντως Λόγος. Πλησμονή οστών, γιατί καθώς ποίημα το ποίημα αρμολογείται ο σκελετός της συλλογής από οστά συναισθημάτων, εμπειριών, σκέψεων, πικρής, τραυματικής μνήμης, δονούμενου ερωτικού συγκλονισμού, αγάπης τρυφερής, όλο και κάποιο περισσεύει. Όλο και κάποιο, λες από του Αδάμ της Γραφής το πλευρό, μετασχηματίζεται σε νέο ποίημα, θεμελιώνει μια καινούργια Πλησμονή οστών. Πλησμονή οστών, γιατί ακόμη κι ένα άδειο κρανίο, στο οστεοφυλάκιο, μια ισχυρή, νομίζω, είναι...
900  1000 
-10%
960-435-648-8
λες - να ψηλαφίσω απ’ την αρχή λες με δάχτυλα τους καρπούς να παραδώσω λες να παραδώσεις λέω μα κοίτα πώς έχει το πράμα ο χρόνος που ικέτεψες θα ’ρθεί και θα γελάσει θα ’ρθεί λες και θα ’ρθώ σού απαντά να ’ρθεί λες να ’ρθεί τικ τακ τικ τακ τικ τακ χέρια στους καρπούς μετράνε αδύναμα δάχτυλα σε φλέβες αδύναμες κι άσ’ τα λες ίδια κολυμπήθρα του Σιλωάμ χωράς; μπαίνεις δε χωράς; να περιμένεις τη σειρά σου -θα ’ρθεί καιρός λες που θα μετρήσουμε αλλιώς- χωράω (θα) λέω αλλά ένα κιλό χώμα είναι πιο βαρύ από ένα κιλό κρέας -είναι γνωστές οι επαναλήψεις του αίματος- πολύ αίμα λες να παραδοθώ λες να παραδοθείς λέω κι εγώ...
900  1000 
-10%
960-606-098-5
Πεζός τροχασμός Φτάνει κάποια εποχή που μοιάζει όλα τα ονόματα να τα έχεις ακούσει ή κάπου συναντήσει ξανά. Καμμία έκπληξη, τίποτε καινοφανές· μνημονικές αναταράξεις μόνο. Κίνδυνος συνωνυμίας με την Παρακμή. Διασταυρώθηκα με τόσο πολλούς ανθρώπους στις κρίσιμες στιγμές τους και λέω έτσι να συνεχίσω για καιρό - όσο επιτάξει ο βιολογικός χρόνος μου. Τόσους που δε θυμάμαι πια παρά ελάχιστα ονόματα και στιγμιότυπα. Όλα ένας χυλός. Κράτησα όμως και κρατώ σημειώσεις. Σημειώσεις σκόρπιες. Πρόχειρη ή τυχαία συγκόλληση ετεροκλήτων συμβάντων και ιδεών που συγκλίνουν στο άρρητο, το επιβαλλόμενο για όλους τελικό σιωπητήριο, μετά τη δράση...
972  1080 
-10%
960-348-313-3
Με την κανάτα ποτισμένη πίσω από από τον περιπλανώμενο με την κανάτα ποτισμένη πίσω από τον αγγελιαφόρο με την κανάτα ποτισμένη πίσω από τον εκλεκτό. [Από την έκδοση]
720  800 
-10%
960-606-097-7
Ο έρωτας απόμεινε πληγή στην πέτρα που κρατιέμαι δρόμος Κάποια μέρα που θα βγεις από την πόρτα του σπιτιού σου θα μισήσεις αυτή την πέτρα που σωπαίνει και σ' αθωώνει [Από την έκδοση]
450  500 
-10%
960-606-052-7
Κλειστά ακόμη τα παράθυρα και ίσως παραμείνουν έτσι για πολύ. Όμως σε κάθε εποχή υπάρχει πάντα η ελπίδα. Κι ένα παράθυρο μπορεί ν’ ανοίξει.
450  500 
-10%
960-408-236-1
Ποτ πουρί Εγώ χρυσοποίκιλτη Με το γοβάκι που η απόσταση Σχεδίασε στο χέρι Αποτάσσομαι Τα κούλουμα της αλλαγής Και επιστρέφω Hasta la vista
763  848 
-10%
960-382-358-9
Επιλέξτε λοιπόν ηρεμία ή έρωτα Τα δυο μαζί δεν πάνε
954  1060 
-10%
960-606-091-8
Ψηλαφείς τα τοιχία. Γρατζουνάς σημάδια. Υπολογίζεις το κόστος κάθε συγκίνησης. Τεντώνεις την πετονιά. Ελέγχεις, αν σου υφαίνουν έξοδο. Στο χασμουρητό του θηρίου χάνεις τα λογιστικά. Τώρα, αργά. Θα γίνεις ήρωας εραστής δημόσιος κίνδυνος. Αιμορραγείς στον αφαλό. Θ' άφησες την Αριάδνη εγκαίρως. Στην αναλαμπή κραυγής έμπηξες μαχαίρι. «Σφάξε το κτήνος του Μίνωα», είπαν. Εξετελέσθη μάλλον το καθήκον. Τρέχεις πανικόβλητος σε φωτός πινελιά. Έλλειψη οξυγόνου και βαρύτητας. Δεν θα βάψεις και μαύρα τα πανιά σου. Μπαίνεις στο βαπόρι με τρύπα στην κοιλιά. Δεν το παίρνεις προσωπικά. Είναι συλλογικό, υπαρξιακά πολεοδομικό το πρόβλημα της...
540  600 
-10%
960-477-339-9
Με τους νέους στίχους του, ο ποιητής Αλέξανδρος Αηδώνης, από την υγρή και βροχερή Κέρκυρα, υποδέχεται την Πριγκίπισσα Ειρήνη. Η νέα μούσα τού έδωσε στίχους ακριβούς για ένα σπάνιο πλάσμα τυλιγμένο στο μυστήριο και το ιερό. Την περιγράφει στο Μον Ρεπό, στην Ινδία ανάμεσα σε 101 ιερές αγελάδες, με την Μαρία Κάλλας, τον Λουκίνο Βισκόντι... Συνεπής στην ιδέα της ποιήσεως -όλα υψηλά, καθαρά- με μαγεία να οδηγεί το πρόσωπο της Πριγκιπίσσης στα άδυτα του κόσμου της. Του κόσμου του. Του κόσμου μας. Καλημέρα Τέχνη με όνομα και καταγωγή. Μία νέα Σίσσυ, η Πριγκίπισσα Ειρήνη, στην Κέρκυρα, βρίσκει τον φτωχό βιογράφο της - ανάμνηση Χρηστομάνου;...
1080  1200 
-10%
960-591-128-0
ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Βράδυ γυρίζω σπίτι σε κοιτώ πώς μίκρυνες έτσι χρόνια τώρα μεγαλώνω χρόνια τώρα εσύ μικραίνεις ό,τι από σένα αφαιρείται προστίθεται πάνω μου μπαίνω στο παιδικό σου δωμάτιο σε φιλώ στο μέτωπο ξαπλώνεις στο κρεβατάκι κάθομαι στην άκρη και σου λέω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς όταν μεγαλώσεις θέλω να σε παντρευτώ (Αφιερωμένο στη γυναίκα μου)
810  900 
-10%
960-335-406-6
Η πόλη ετοιμάζεται να δειπνήσει όσο χτενίζεις τα μαλλιά σου στον καθρέφτη ένω ένα κλεφτρόνι κρύβεται μέσα στα στενά και οι γάτες στη γωνία ψάχνουν στα σκουπίδια. Η πόλη ετοιμάζεται να δειπνήσει ο πιτσιρίκος απέναντι να κοιμηθεί και ο ράφτης της οδού Νοταρά κι εκείνος μόνος θα γείρει κι απόψε. [Από την έκδοση]
763  848 
-10%
960-499-267-8
Ο "Επαγγελματικός προσανατολισμός" είναι μια ποιητική συλλογή που παρ’ ολίγον να συνταξιοδοτηθεί σ’ ένα σκοτεινό συρτάρι μπαλώνοντας υποδήματα και πετυχαίνοντας την τσάκιση σε μια ζωή που δεν μπορεί να κρύψει τις ζάρες της. Είναι μια σύμβαση αορίστου χρόνου στα πιο ηλιόλουστα κοιμητήρια και ο θάνατος κατά παραγγελία που έρχεται στην πόρτα μας delivery. Ο "Επαγγελματικός προσανατολισμός" είναι η ρέμπελη ζωή συνταγογραφημένη από συμβεβλημένο με την αιωνιότητα ποιητή. Είναι η εξαγγελία πως το επάγγελμα που επιλέξατε, ακόμα και αν δεν θα σας βοηθήσει να αποπληρώσετε τα δάνειά σας, μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν θα ζήσετε μια δανική ζωή. Όλα...
990  1100 
-10%
960-16-8112-4
Ένα ανέσπερο φως κρύβεται στα έγκατα της ύπαρξής σου. Για να το δεις, πρέπει να συναντήσεις τη θεά του Ελεάτη, να περάσεις από τις πύλες των οδών της ημέρας και της νύχτας, να ακολουθήσεις ένα δρόμο που δεν έχει κατεύθυνση, που δεν υπάρχει, και να αντιμετωπίσεις εχθρούς, που παραμονεύουν να σε σταματήσουν και να σ΄ εκτρέψουν απ΄ την πορεία. Θα φτάσεις τελικά ως την τελευταία πύλη, πίσω από την οποία κρύβεται η αλήθεια, ή θα επιλέξεις έναν άλλο προορισμό, που είναι συνάμα το τέλος και η αρχή του δρόμου που εσύ ο ίδιος δημιούργησες;
630  700 
-10%
960-03-6445-1
"Με άλλο βλέμμα προσπαθώ να δω τώρα τη ζωή μου, που δε στηρίζεται πια στην ιδέα του μέλλοντος αλλά συγκεντρώνεται στο τώρα, και μ’ αυτή την οπτική γωνία γδύνω το παρελθόν από τα φανταστικά παραμύθια που με βοηθούσαν τότε να ζήσω και προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής πριν το τέλος της δικής μου. "Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός, αλλά ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει. Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική και τον συλλαμβάνει σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής. Τώρα η ιδέα του θανάτου αδιάφορη μ’ αφήνει, αν και παγώνει με αυτή το σώμα. Τώρα μόνο η επιβίωση είναι η ιδέα που με κατέχει..." Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
760  848 
-10%
960-435-645-3
ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΤΕΣΠΕΡΕ Αγαπημένε, όταν διαβάσεις το σημείωμα αυτό το μελάνι θα ’χει πια στεγνώσει, η ζάχαρη θα ’χει μουχλιάσει, ένα σύκο θα σαπίζει στο κρεβάτι. Σε μια γαβάθα θα βρεις υπολείμματα τροφής. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν θα το έχω γράψει εγώ ή κάποια άλλη με όνομα παράξενο όπως Αδελαίδα, Εριφύλη ή Περσεφόνη. Αγαπημένε, ήσουν απελπιστικά αθώος, ανυπεράσπιστα ένοχος, τις νύχτες ζωγράφιζες ελάφια, έκλαιγες μετά καθώς τα σκότωνες, γέμιζαν σκάγια τα σεντόνια. Μια μέρα ενώ σου ετοίμαζα καφέ είδα μες στο φλιτζάνι ένα δέντρο. Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να χαθώ στο δάσος. Αγαπημένε, όταν διαβάσεις το...
900  1000 
-10%
960-03-6462-1
Ένα ποιητικό αφιέρωμα στις παλιές λουτροπόλεις και στα ιαματικά ξενοδοχεία, που κάποτε υπόσχονταν την ανακούφιση από τον πόνο και την αναβάπτιση στη ζωή. Αναζητώντας το αντίδοτο στην προσωρινότητα των πάντων: αρχαιολογία, μνήμη, ανασκαφή, φωτογραφική αποτύπωση. Και ο έρωτας. Ένα παυσίλυπο που ξεθυμαίνει γρήγορα, όπως γερνάει ένα καλοκαίρι. Μια μικρή ελεγεία στο σχεδόν τίποτα. Σ’ αυτό που πάντοτε μένει.
760  848 
-10%
960-435-639-9
ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ Συλλογίζομαι αυτούς που αγαπούν τη λάμψη των ματιών όταν τους καθρεφτίζουν, το φως κάτω από βλέφαρα κλειστά και πίσω από τις γρίλιες τις κλειστές, τα μεσημέρια του καλοκαιριού και κείνα του βροχερού φθινοπώρου με τις κουρτίνες διάπλατα ανοιχτές· κι αγάπησα αυτούς που λάτρεψαν τη σπίθα των θλιμμένων ματιών, τις δυο ρυτίδες στο στόμα δίπλα, εκεί που γέλιο και θλίψη τρεμοπαίζουν σιωπηλά.
900  1000 
-10%
960-504-221-5
ΤΟΠΙΑ ΞΑΝΑ Ένα παιδί σαν παρεκκλήσι ήταν. Σαν κόγχη τυφλή χωρίς φως. Παντού ζωγραφισμένος και γραμμένος παντού και αναρριχητικός. Το σώμα του ήταν γραμμένο σε ζεστό τοίχο. Ήταν ζωγραφισμένο και ζεστό σαν τοίχος μοναστηριού. Κάθισε κάτω στην γη. Ένα παιδί σαν τοίχος χωρίς πρόσωπο ήταν, γιατί το πρόσωπό του ήταν δανεικό και γραμμένο με ακατανόητα σημεία και τέρατα. Άηχο κάθισε κάτω στην γη και λύθηκαν όλα τα χρώματα που δεν ήταν για αυτόν ποτέ. Ποτέ δεν ήταν για μένα τα χρώματα, σκέφτηκε. Σαν πελώριο διάφανο δάκρυ φυσούσε ένας αέρας κυπαρισσιών. Σαν των ζωγράφων ή των τρελών και παράσερνε τα μεγάλα μαλλιά τους. Και γείραν τα κεριά, τα...
990  1100 
-10%
960-477-336-4
Της μοίρας το μαύρο πέπλο ανασήκωσε και βγήκε. Είδε τον ήλιο και τρόμαξε. Στην πλησμονή των υπερβολών αλυσοδεμένα πρότυπα φτερούγισαν κι από το στόμα της ξεχύθηκαν φωνές καθώς έσκαγαν μέσα της. Στην ανταύγεια της άνοιξης ντύθηκε τα είκοσι της χρόνια ξέπλυνε το λεκιασμένο της πρόσωπο άλλαξε τους ρόλους και πέρασε τη γραμμή. Ένα λευκό πουλί φτερούγισε στα σύννεφα. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-477-335-6
Αυτό είναι το 25ο βιβλίο μου με τα λόγια από τα τραγούδια μου -ή τα ποιήματά μου του 1970-2018. Ας είναι να ακουστούν πίσω από χαμένες συνοικίες -όπου ζουν σταθερά ήρωές μου- μέσα σε άδεια δωμάτια, δίπλα στην καταστροφή ανθρώπων και ζώων, μέσα στη βουή του δρόμου, την πρωινή βροχή του δάσους, κι αν επιζήσουν, ας τα φέρει ο άνεμος σ' αυτά τα τζουκ-μποξ όπου παίζουν ξεχασμένα τραγούδια για Σας. (Γιώργος Χρονάς, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
1170  1300 
-10%
960-04-4955-4
Ήρθα για σένα ξανά, σαν άλογο που καλπάζει αχαλίνωτα χαράζοντας νέα πορεία. Ήρθα να σου ψιθυρίσω πως θα αντέξω στον χρόνο γιατί κάθε στιγμή θα γεννιέμαι ξανά. [Από την έκδοση]
790  880 
-10%
960-477-332-1
1080  1200 
-10%
960-477-331-3
Σε καρτερώ. Μια χούφτα καλοκαιρινό χώμα ελαφρύ και στεγνό λίνο πριν την πρώτη βροχή. Ποτέ άλλοτε το φθινόπωρο δεν άργησε τόσο πολύ να έρθει με τις ξανθές ανταύγειες τις φακιδούλες στα μάγουλα και τα ταξιδεμένα του χαμόγελα. Χορτασμένο από ήλιο θαλασσόξυλα, ανέμους σουβενίρ και βότσαλα. Απλόχερα θα χαρίσει ξανά τα χρώματά του πάνω σε ό,τι αγγίξει. Πόσο θα αστράφτει το πρόσωπό σου μπροστά σε αυτό το φόντο! Σε λίγο, όλα θα επιστρέψουν στη γη που τα έθρεψε. Τα φύλλα, τα παιδιά, ο καθημερινός ρυθμός. Σε καρτερώ. Εκεί θα σε καλωσορίσω, στο ίδιο σημείο που σε αποχαιρέτησα. Σε καρτερώ. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-591-117-5
Νέος στα βάσανα· αχθοφόρος, ήξερε καλώς να δένει ξύλα. Ήρθε στην Αθήνα, όπως όλοι δίδασκε πως δεν υπάρχει αλήθεια. Πλούτισε παιδεύοντας ανθρώπους -Θεοδώρους, Ευάθλους, Κριτίας- διάβαζε αποσπάσματα σε φίλους. Με τους νόμους, διπλωμάτης θούριος στα θρησκευτικά όμως όχι τόσο. Άθεοι μαζέψαν τα βιβλία ένα-ένα... Στη φλέγουσα νυχτιά αμετανόητος σχετικιστής απ' το πλοιάριο γέλαγε: "Θεοί, πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος". [Από την έκδοση]
765  850 
-10%
960-477-328-3
Θα ακούσεις τη σάρκα σου την ώρα που λιώνει. Θα ταΐσεις με κάθε τι σημαντικό σου το δρόμο κι αυτός ακόμα θα σε γυρεύει αχόρταγος. Εσύ μην μπορώντας να χορτάσεις την πείνα του θα υπομένεις. Λησμονημένος από κάθε παρηγοριά. Ξεχασμένος από κάθε δύναμη. Πιστός μονάχα στο καθήκον να παραμείνεις εκεί. Πιστός στο ολοκαύτωμα της νύχτας που έρχεται. Μοναδικός υπεύθυνος για τον εμφύλιο που ξεκίνησες με κάθε τι παλιό σου. Κάθε ιδανικό που σκούριασε στο κουρασμένο σου μυαλό, κατρακυλώντας αθόρυβα δίπλα από τον κούφιο ίσκιο σου. Κρίμα για σένα. Κρίμα για όλους. Ενοικιαζόμενες ελπίδες δεν θα βρεις. Μονάχα η απλότητα των βημάτων σου θα σε συντροφεύσει....
900  1000 
-10%
960-477-327-5
Σε κάθε αγώνα πρέπει να τριπλάρω, να πασάρω, να αμυνθώ, να τρέξω δέκα χιλιόμετρα κατά μέσο όρο, να φτύσω μια φορά τον αντίπαλο ή τον διαιτητή, να κάνω δεκαεφτά τάκλιν, τουλάχιστον, να κερδίσω οκτώ φάουλ στις επελάσεις μου, να δεχτώ μια κίτρινη κάρτα, πιο σπάνια την κόκκινη, να πανηγυρίσω όταν σκοράρω, να βρίσω όταν χάσω. Βρίσκω τον χρόνο ανάμεσα σε όλα αυτά τα γαϊδουρινά τρεξίματα και σκέφτομαι γράμματα σε νέο ποδοσφαιριστή, γιατί ποτέ δεν θα γίνω ο ποιητής που θα ήθελαν ο πατέρας και η μητέρα μου. (Από την έκδοση)
900  1000 
-10%
960-477-326-7
900  1000 
-10%
960-537-239-8
Όταν ραγίζει ο καθρέφτης, αρχίζει η συνομιλία ανάμεσα στα είδωλα. Το καθένα έχει τη δική του ιστορία να αφηγηθεί, κι ας προέρχονται από την ίδια κορνίζα. Μιλούν για ό,τι τα απασχολεί. Τον έρωτα και το τέλος του, την απελπισία και την ελπίδα μετά, το παρελθόν και την επιθυμία για ένα μέλλον, την ανάγκη για επικοινωνία και την οδυνηρή έλλειψή της, την επιλογή, τη φυγή. Παράλληλες ιστορίες. Μονόλογοι του βίου. Και παραδόξως, η παραδοχή κάθε ξεχωριστής ρωγμής δημιουργεί μια νέα αντανάκλαση στον καθρέφτη.
760  848 
-10%
960-537-243-6
Όταν ανοίγει αυτή η κλειστή κάψουλα των αισθητηρίων, τελικά αποκαλύπτονται όλα, όταν τα ακροδάκτυλα ανατινάζονται στα πληκτρολόγια αρκεί ένα άγγιγμα, ένα χάδι, για να νιώσεις, να θυμηθείς... "Θα σ’ ανταλλάξω με πολύχρωμα κοχύλια τυφλές νεράιδες θα αγαπήσω αν το θες". Στίχοι, στίχοι, στίχοι, άλλοι μελοποιημένοι και άλλοι να ονειρεύονται συνέχεια την μουσική τους, ένας στροβιλισμός ερωτισμού, σε ένα trip αισθαντικότητας και λαγνείας... "Όνειρο είδα ότι γλιστρούσαμε στον πάγο μαζί".
570  636 
-10%
960-537-242-8
Μέσα από το σπίτι περνούσαν τα αθόρυβα άλογα όλη νύχτα κανείς δεν ξύπνησε ούτε ρώτησε τι μεταφέρουν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
760  848 
-10%
960-591-122-1
Στη δεύτερη ποιητική συλλογή της Δώρας Κασκάλη περιέχονται σαράντα ένα ποιήματα στα οποία η ποιήτρια, με μεταφορική γλώσσα και ευθύβολο, συγχρόνως, ρεαλισμό, με εκφραστική τόλμη και υπαινικτική τρυφερότητα, ανατέμνει το ερωτικό βίωμα σε όλες του τις μορφές, μιλάει για την αδυναμία της γλώσσας να προσφέρει πραγματική λύτρωση, αλλά και για το θαύμα της ποίησης, για αγαπημένους τόπους και για αγαπημένα πρόσωπα της ζωής και της μνήμης. Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
810  900 
-10%
960-591-108-6
- Φεύγεις και δύει ο ήλιος μου... Έρχεσαι... κι ανατέλλει... - Το χείλι μου είναι πικρό... Και με ταΐζεις μέλι... - Μόνο που κοντά σου υπάρχω... ζω... Μακριά σου αργοπεθαίνω... - Από την κρήνη σου νερό... πίνω... Και δε χορταίνω... - τον πυρετό του βάθους σου... Του στεναγμού μου σώμα! - Να νιώθω πως με κατοικείς... με διεκδικείς ακόμα! - Με τα πλοκάμια της ορμής... Της ηδονής γεράκι! [...] [Από την έκδοση]
810  900 
-10%
960-591-119-1
ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ Πιέζεις με τα δόντια, σπάει το φλούδι, ο καρπός φτάνει στη γλώσσα. Θα το κάνεις ξανά, ξανά, ξανά. Κερδίζει όποιος τελειώσει πρώτος. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Εσένα όμως δεν σου αρέσει. Μαζεύεις τα τσόφλια, ανοίγεις το στόμα, "Αλάτι, ωραίο αλάτι, παραλίγο να χαθεί", σκέφτεσαι, όσο τριγύρω στοιχηματίζουν: "Θα φτύσει ή θα καταπιεί;".
720  800 
-10%
960-426-961-5
Νοητές αποικίες Υπάρχει μία στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας όπου κάθε Άνθρωπος επιχειρεί να ξυπνήσει από το λήθαργο. Ο νους έρχεται σ' επαφή με τις απτές διαστάσεις Της καθημερινότητας και ζητά διαφυγή σε μέρη γόνιμα, Παρθένα, που κανείς δεν έχει αγγίξει. Αυτές είναι οι "Νοητές αποικίες".
900  1000 
-10%
960-477-324-0
Με φακό και δίκαννο μπαίνει στον κήπο σου ο παλιός ωρολογοποιός κλέβει τα φρούτα σου πυροβολεί τ' όνειρό σου και σπάει το ρολόι σου. Κανείς δεν ξέρει τα ελατήριά του· η φωτογραφία τον δείχνει γέρο να 'ρχεται νέο να φεύγει.
1080  1200 
-10%
960-408-230-2
Στο πρώτο βιβλίο τής Βιβής Καραλή, η γραφή προβάλλει λυρική νοσταλγία, ρομαντικές εικόνες, με υποψίες νυχτερινού τρόμου, που ταξιδεύουν πάνω από παράξενες θάλασσες με τον Έρωτα οδηγό αλλά σε σίγουρα βήματα. ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ ΦΩΤΟΣ Με τι να σε παρομοιάσω τελικά; Το χρώμα της ψυχής σου ποιο θα ήταν; Το γλυκό εκείνο χρώμα που σκορπίζεται διάχυτα στην πλάση και αγγίζει απαλά τα κομμάτια του ουρανού όταν γυρίζει ο ήλιος να ξαπλώσει στην αγκαλιά της θάλασσας... Μια στάλα πορφύρα ανάμεσα σε μια χούφτα καθάριου ουρανού και μιας θάλασσας γαλάζιας...
760  848 
-10%
960-303-248-4
Οι Εκδόσεις "Στοχαστής" παρουσιάζουν την πρώτη ποιητική συλλογή του Λάζαρου Γεωργιάδη, "Τέλος", που αποτελείται από 36 αδημοσίευτα ποιήματα, γραμμένα όλα στην Δραπετσώνα το 2018. O ποιητής κάνει μια δυναμική παρουσία στον ποιητικό στίβο, καθώς φαίνεται να "χρησιμοποιεί" με ευχέρεια τον ποιητικό λόγο για να εκφράσει με γερές δόσεις αλήθειας τον προβληματισμό του πάνω σε καίρια και δύσκολα πολιτικά και κοινωνικά θέματα, όσο και σε θέματα του βαθύτερου είναι, θέματα που εγκλωβίζονται μέσα στους στενωπούς της ψυχής και του μυαλού. Και τα 36 ποιήματα μοιάζουν με κραυγή απελπισίας που μέσα της όμως ελλοχεύει μια κάποια ελπίδα. Τα ποιήματα του...
760  848 
-10%
960-591-114-0
ΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ Πάνω σε δίγαμμα, πίσω από κόππα και σαμπί ανάμεσα σε ξεχασμένα γράμματα πανάρχαιων επιγραφών ανακαλύπτω χαραγμένα τα αρχικά σου. Σε κάτι συνδηλώσεις άφατες σε κάτι παύσεις και σιωπές του ονόματός σου ο αντίλαλος ακούγεται. Στις ανεπαίσθητες πτυχές των λέξεων στο βάθος διπλωμένων νοημάτων διακρίνεται η μορφή σου. Τόπος συνάντησής μας μόνιμος το ίζημα των λέξεων. Το κάτω κάτω της γραφής.
720  800 
-10%
960-04-4932-5
Το κύμα σ' αγκαλιάζει στην πιο σκοτεινή ακτή του κόσμου κι ο φλοίσβος σε νανουρίζει στην αγκαλιά της γης, μικρέ μου Aylan. Ολόφωτοι άγγελοι σου μαζεύουν κλειστά κοχύλια και πορφυρά κοράλλια για τα παιχνίδια σου. Παίξε ξέγνοιαστος στον κάμπο με τις ανεμώνες, ο πόλεμος είναι μακριά, Aylan, η φτώχεια είναι μακριά, Aylan, μόνο η ενοχή έχει φωλιάσει στην ψυχή της ελπίδας, μόνο η ενοχή έχει τρυπώσει στο δάκρυ του Θεού. Εκεί, στη χώρα της διαύγειας, μαρτύρησε κρυφά στο αυτί του Θεού όλα όσα κάνουμε, πες του για τη σκοτωμένη άνοιξη, για το λαβωμένο φως, πες του για τα πνιγμένα βιβλία, για τα ματωμένα παραμύθια. Μαρτύρησέ τα όλα....
887  990 
-10%
960-04-4938-4
Θάλασσες και ουρανοί, καλησπέρα σας. Είστε συντονισμένοι στο συναπάντημα του ατέρμονου, δημόσιου καναλιού, του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του κόσμου. Θέμα πρωτίστης σημασίας, η αίγλη σας. Της αύρας σας το αβαντάζ, η διάμεσος των κορυφογραμμών. Ο προορισμός του πολυσύχναστου ορίζοντα, θέρετρο καλοκαιρινό μιας αράδας κυμάτων, που εκλείπει, αίτιο ενός ανέμου αδιόρατου. [...] [Από την έκδοση]
887  990