ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΠΤΩΣΗ 3% (ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ)

Ελληνική

Υποκατηγορίες Υποκατηγορίες

Φίλτρα Αναζήτησης Φίλτρα Αναζήτησης

-10%
978-960-16-6883-3
Σε αυτή τη συλλογή ο ποιητής µάς καλεί να συναντήσουµε ποιήµατα γραµµένα µε µέτρο ή µε ελεύθερο στίχο, σε ιδιαίτερες µορφές που αγαπούν τα παιδιά, όπως το χαϊκού και το λίµερικ. Η εναλλασσόµενη σειρά τους δηµιουργεί µια ιδιόµορφη απολαυστική ανάγνωση. Πρόκειται για ποιήµατα στα οποία άλλοτε επικρατεί ο ρεαλισµός και η φαντασία και άλλοτε η παράλογη διάθεση, δηµιουργώντας τις προϋποθέσεις για χιούµορ, χαρά, σκέψη και προβληµατισµό για µικρά και µεγάλα παιδιά, ενώ συνάµα κλείνουν το µάτι και στους ενήλικες. Τα θέµατα που επικρατούν είναι το παιδί –και η σχέση του µε το παιχνίδι και την ανάγνωση–, ο οικογενειακός και σχολικός περίγυρός του,...
1071  1190 
-10%
978-618-03-4013-6
Ο έρωτας και ο θάνατος σε πολλαπλές αποχρώσεις, η ομορφιά και η δημιουργία, η μοναξιά και οι κοφτερές δαγκάνες της νοσταλγίας, η φθορά, η απειλή και ο κύκλος του χρόνου που τείνει να κλείσει δίνουν το στίγμα της νέας, 8ης κατά σειρά, ποιητικής συλλογής του Στάθη Κουτσούνη. Το αιφνίδιο, οι μεταπτώσεις και το διαφεύγον, καθώς και το παιχνίδι ανάμεσα στον κόσμο και το είδωλό του στον καθρέφτη, στην εικόνα και την πραγματικότητα, στο βλέμμα και την αντανάκλασή του, στην τέχνη και τη ζωή οδηγούν σε αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης. Το γνωστό και κατακτημένο ύφος του ποιητή ανανεώνεται, χωρίς ωστόσο να απομακρύνεται από τα βασικά χαρακτηριστικά...
792  880 
-10%
978-618-220-640-9
Επιρρεπής Καθότι επιρρεπής στους έρωτες, παρακαλώ, κρατάτε μακριά μάτια και βλέμματα που θα ταράξουν πεταλούδες στο στομάχι, από χρόνια βαλσαμωμένες, αλλά επικίνδυνα έτοιμες για δεύτερη ζωή και μετενσάρκωση κάποιου ταριχευμένου έρωτα.
1098  1220 
-10%
978-960-16-9943-1
Εβδομήντα χρόνια από τον θάνατο του Άγγελου Σικελιανού (1884-1951), η ανθολόγηση 50 ποιημάτων του υπό τον τίτλο Tον άναρχο Έρωτα να νιώσω ακέριο επιχειρεί να προτείνει στο σημερινό αναγνωστικό κοινό το αντιπροσωπευτικότερο και διαχρονικότερο κομμάτι ενός έργου που αποτελεί μία από τις κορυφές του νεοελληνικού ποιητικού λυρισμού. Οι ανθολόγοι, Χάρης Βλαβιανός και Ευριπίδης Γαραντούδης, στην εισαγωγή τους εστιάζουν στην αισθητική επικαιρότητα του ποιητή Σικελιανού σήμερα, ανατρέχοντας και αποτιμώντας πρόσφατες σχετικές απόψεις σύγχρονων ποιητών και κριτικών. Η έκδοση ολοκληρώνεται με το κείμενο «Η τέχνη είναι αυτό το ταξίδι» της...
1692  1880 
-10%
978-960-04-5218-1
Απόπλους Νόμισα πως ξόφλησα αφού το μόνο που ένιωσα πως χρωστούσα ήταν το σωματικό τέλος ενός δανεισμένου κορμιού Kι αυτό υπήρξε για μένα το προχρονικό μου αμάρτημα Κι ύστερα είπα να κρατήσω έναν άλλο, δικό μου κόσμο λίγο ακόμα όπου εκεί η κάθε καταδίκη μου θα υπάρξει για μένα σαν η πιο σίγουρη γέννησή μου
855  950 
-10%
978-960-04-5240-2
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΣ Βαδίζω σ’ ένα έρημο νησί, που χτυπά στην καρδιά μιας έρημης χώρας. Ό,τι αποσπά το βλέμμα μου, ολόγυρα, κομμάτια χέρσων χωραφιών περιφραγμένα με σκουριασμένα θλιβερά συρματοπλέγματα για να γνωρίζει ο περαστικός πως κάποιοι τα ορίζουν, πως είναι ιδιόκτητα κι έχουν του νόμου την προστασία. Ελεύθερα ι δ ι ο κ τ η σ ι α κ ώ ς παραμένουν για την ώρα τα φαλακρά βουνά, οι άνεμοι και το νερό όταν ακόμα πέφτει από το σύννεφο στη γη. Τα πάντα σε κομμάτια, τίποτε ολόκληρο ή μοιρασμένο ποτέ δίκαια στον κόσμο. Αλλά το πιο σημαντικό δεν είν’ αυτό. Είναι το μάταιο της υπόθεσης εν γένει. Πραγματικός ιδιοκτήτης μονάχα του σαρκίου του...
990  1100 
-10%
978-960-04-5255-6
Ελιά αιωνόβια Ρόζοι χοντροί, ανάγλυφοι, με τρύπες και κουφάλες, σε σχήματα, όψεις και μορφές αλλόκοτες. Μπράτσα στριφτά και σώματα δρακόντων σφικτά δεμένα, χαμηλά ν’ αρχίζουν, απ’ τις ρίζες, κοσμήματα αλλοτινά στο άξιό σου σώμα. Μα και ολόκληρες κρυφές βίγλες στα σωθικά σου, παράξενα να σου κοσμούν τον γέρικο κορμό, σαν κατοικίες άγνωστων όντων και ξωτικών, που σ’ αγκαλιάζουν νιώθοντας την άμετρή σου προσφορά σ’ ανθρώπους και θεούς. Πάνω στους κλώνους τους γερούς, ασημοστολισμένα τα φύλλα στα κλωνάρια σου, λόγχες ασημοπράσινες, του ήλιου τις ακτίδες στο πέρασμά τους να κεντούν και δίπλα τους να λάμπει πολύτιμος, αστραφτερός καρπός με...
891  990 
-10%
978-960-04-5241-9
Πίσω απ’ το φως υπάρχει το κίτρινο, όπως πίσω απ’ το εργοστάσιο υπάρχει το στάρι. Και το εργοστάσιο φταίει όσο φταίει το φως. Δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τη σκιά τους· άλλοτε πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι, άντρες και γυναίκες, γέροι και παιδιά ενώνονταν από την ίδια θέληση... Τώρα μόνο ο φτωχός εργάτης Γιώργης δεν ζηλεύει τον πλούσιο· τον βλέπει και χαίρεται σαν να είναι ο ίδιος. Ο φτωχός εργάτης Γιώργης που έπαθε ηλιακό έγκαυμα για να βλέπει τη φύση... Τώρα το ζευγάρι ανυποψίαστο, περιμένοντας τον θάνατο, κάθεται πάνω στην επιγραφή που λέει: «Χάρισες ποτέ σου στη φύση μια εικόνα; Η Ελευσίνα της ζωής σου...
990  1100 
-10%
978-960-04-5249-5
Κι έτσι όπως σ’ εξιδανίκευσα, πώς να σε φέρω τώρα στα ανθρώπινα μέτρα; Δε θα μου το συγχωρήσει ούτε η νιότη ούτε η μνήμη.
855  950 
-10%
978-960-653-725-7
Ποίηση τι θα πει δεν ξέρω να ορίσω. Μα την έχω «δει» και την έχω «βιώσει» ακόμα και στα πιο σκοτεινά μου. Μια παρατήρηση είναι. Αφουγκράστηκα τη στιγμή και το παρόν εκείνο, τότε, μιας εποχής, μιας περιόδου. Μπορεί όμως και όχι. Μπορεί και της ζωής μου όλης. Γιατί κύματα που σκάνε μπορεί και να ξανάρθουν. Τώρα όμως ξέρω… το μολύβι μου κρατώ για να τα «ζωγραφίσω». Τολμώ. Τολμήστε το κι εσείς. Η ψυχή θα σας εκπλήξει. Όταν τη χτυπούν τα κύματα, ξέρει εκείνη από ποίηση. Ανίκητη Ο εσωτερικός μου αέρας χτυπά σε τείχη πέτρινα. Ανίκητη η κόλαση. Ολόκληρος ο παιδικός αγγελικός στρατός μου δεν μπορεί να δαμάσει την πύρινη λαίλαπα....
1098  1220 
-10%
978-960-04-5234-1
Μεταμόρφωση Άρχισα να γράφω ένα ποίημα, δεν ήμουν όμως διατεθειμένος για συμβιβασμούς, για χάρη μιας λέξης ή μιας σκέψης, κι έτσι σε λίγο παρατήρησα οι λέξεις άρχισαν να χαμηλώνουν, μέχρι που έπιασα το χέρι μου να σχεδιάζει το πρόσωπο ενός παιδιού.
855  950 
-10%
978-960-14-3684-5
Και το ποτάμι πράσινο, μακρύ, είχε τα μάτια φιδιού. Και οι θεοί-τοξότες έριχναν τα βέλη στις ραφές τ’ ουρανού. Και σιγά-σιγά τα άστρα χρυσά καρφιά αποκοιμώνται. Και τρυφερές καμινάδες στέλνουν νέφη μπαχαρικών ακαταπαύστως. Και φτερωτοί καλόγεροι θυμιάζουν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Και ξαναψέλνω Μεγάλη Τρίτη το άγνωστό μου απολυτίκιον. Και ακούω τον αντίλαλο να με φωνάζει Αδάμ! Αδάμ! Και στα πολύ παλιά χρόνια βλέπω την πρώτη-πρώτη αυγή. Και αναγνωρίζω το αρχαίο ποδοβολητό. Και έρχεσαι σε αυτό που θα πουν Παράδεισο οι φίλοι –αιώνες μετά– με μια χρυσή μπίρα στο χέρι. Και σε συναγωνίζομαι σε κείνο το πρωτόπλαστο αδέξιο φιλί. Και ο...
1080  1200 
-10%
978-960-04-5217-4
«Πλήρης ημερών» δεν λένε σαν αγαπάς. Γιατί άραγε; Μοιάζω Οιδίπους να επαιτώ τον βίο; Κι όμως το κάνω. Ελευθερία ποιείς αν δεν θες να ζεις πάση θυσία. Πάψε να ρωτάς τι τραβάει ο κόσμος. Δώσ’ ένα χέρι.
891  990 
-10%
978-960-16-9880-9
Ζωές περίκλειστες, που γλίστραγαν σαν τη δική του, ρυάκια και ποτάµια να χυθούν στη θάλασσα. Πόσο ξένοι ερχόµαστε και φεύγουµε, ενώ θα µπορούσαµε ίσως να ξανοιχτούµε. Πίσω από τα θολά τζάµια προσπάθησα να «κόψω κίνηση» τόσο εντός µου όσο και εκτός. Με βάση τον πυρήνα µου, εκεί που κάθε τόσο επιστρέφω, επιχειρώ ένα άνοιγµα στην ανθρώπινη συνθήκη και πέραν του δικού µου µικρόκοσµου. Δ. Κ.
855  950 
-10%
978-960-04-5197-9
Πίστεψέ με Της είπε: «Πίστεψέ με. Σ’ αγαπώ». Και οι καιροί να αδειάζουν στις φλέβες του. Έβγαλε το πανωφόρι του και το άφησε στους ώμους της. Το ψύχος συνεχιζόταν. Στα μάτια, στο ύφος, στην καρδιά. Σκέφτηκε: Πόσο αληθινά έμοιαζαν τα λόγια. Ήταν όμως; Αμφιβολία μεγεθυσμένη στους αιώνες...
990  1100 
-10%
978-960-04-5185-6
Το σπίτι Από μικρό παιδί, έως τα τώρα, κάτοικος για λίγο σ’ αυτό το σπίτι, οχυρό και καταφύγιο σε νοίκι. Η ανοχή γέννησε αίνιγμα, η εμμονή για λύση μέλημα. Στο διάβα χτίζεται αδιάφορα, ανέμελα, άλλοτε αχούρι, κάποτε παλάτι, δεσμώτης ρωτώ, η ερμηνεία σπατάλη. Αταξία και τάξη στη διαγωγή, μέγγενη που πιέζει η παραμονή. Σε σαθρό έδαφος τα θεμέλια, ο γλύπτης χρόνος ενθύμια φορτώνει, η διαμονή, ισόβια ναρκοπέδια ζώνη. Τα εντός του οίκου μυστικά υνία οργώνουν, ανθίζουν ερωτηματικά. Συνήθισα δωμάτια, σκάλες, διαδρόμους, αντίλαλους σε λαβύρινθο, χωρίς κουβάρι, αγωνίες, χαρές, λύπες ρέουν ποτάμι. Ό,τι το ορίζουν στα χρόνια, τα...
855  950 
-10%
978-960-16-8507-6
Το φύλλο δυνατό και σαρκώδες ανασαίνει φτερουγίζοντας. Είμαστε κοντά στο έλεος αλλά πώς ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον με χέρια τυλιγμένα στις γάζες της συντριβής; ........… Κι αν δεν ήταν η λευκή σελίδα θα ήσουν παντελώς ανυπεράσπιστος. Η τρίτη ποιητική συλλογή της Δήμητρας Κωτούλα, εκκινώντας από τη λευκότητα που περιτρέχει και, ως σιωπή, συναποτελεί την ποιητική σελίδα, εστιάζει στη σχεδόν ιαματική ικανότητα των λέξεων, ειδικά σε καιρούς απαιτητικούς. Οι δύο ενότητες του βιβλίου πραγματεύονται, ρητά ή αλληγορικά, την ανάγκη να μένουμε, ακόμη και στη δυστοπική συνθήκη και στην υπαρξιακή απειλή, επίμονοι, συμμετοχικοί, γενναιόδωροι – εν...
1098  1220 
-10%
978-960-16-9353-8
«Η εθνική επέτειος είναι η μήτηρ της σάτιρος (sic). Όσο πληθαίνουν οι επέτειοι, τόσο πολυπληθέστερον γίνεται και το επετειακόν έθνος των σατίρων (sic). Κι αυτό είναι ωφέλιμον, γιατί μόνον η σάτιρα ημπορεί να σώσει μιαν επανάστασιν από τας επετείους της». Αθανάσιος Τσακαλώτοφ, «Υστερόγραφον περί παλιγγενεσίας» από το Μυστικό Ημερολόγιο «Η σάτιρα κατά βάθος δεν επιδιώκει το γέλιο, επιδιώκει το ύφος. Το ύφος είναι το καλύτερο όπλο έναντι του έθνους». Madame de Finfilière, Pensées Intimes «Η σάτιρα είναι μια μορφή έρωτα». Amanda “The Queen” Lear, από τη Γεωγραφία του Πρόστυχου Κορμιού «Μου ζητάτε να μιλήσω για ήρωες, να μιλήσω για ήρωες....
1791  1990 
-10%
978-960-04-5166-5
Το άστρο σου Αν δεις το άστρο σου στην άκρη της αυγής να πολεμά εχθρούς της νύχτας, στο βλέμμα κρέμασε οδηγό μια λάμψη της καρδιάς, λόγια γλυκά, σοφά, μιας άλλης Πνύκας.
855  950 
-10%
978-960-16-9258-6
Αγαπητέ αναγνώστη, το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου –και που ξεφυλλίζοντάς το ίσως σε παρακινήσει να σιγοτραγουδήσεις– περιλαμβάνει στίχους του Νίκου Γκάτσου, οι οποίοι θεματικά και υφολογικά «συνάδουν» με δημώδη άσματα και συνδιαλέγονται μαζί τους. Πρόκειται για στίχους τραγουδιών πασίγνωστων όπως το «Μίλησέ μου» και η «Μπουρνοβαλιά», εμβληματικών όπως ο «Τσάμικος» και το «Στου Διγενή τα κάστρα», θρυλικών όπως σχεδόν όλα του κύκλου Δροσουλίτες ή μη μελοποιημένων όπως ο «Μανιάτικος εσπερινός», οι οποίοι, αποσπασμένοι από τον συγκεντρωτικό τόμο Όλα τα τραγούδια, παρουσιάζονται εδώ με πλούσιο σχολιασμό και αντικριστά με τα δημοτικά...
1098  1220 
-10%
978-960-16-9327-9
675  750 
-10%
978-960-16-9011-7
ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ 1 (Ν’ αρχίσω, είπα): Ν’ αρχίσω, είπα, έναν νέο κύκλο Έστω σπείρα έστω έλλειψη: ας διαλέξω Τρεις ιστορίες να διαπλέξω –μια από παραβολές, μια από ίσκιους, μια πιο δύσκολη– Στην πρώτη Θα έβγαινα Τρίτη πρωί στην πόρτα με βροχή Δρόμοι υγροί σαλιγκαριών Ποιος ξέρει ποιον θ’ ακολουθούσα Θα απομακρυνόμουν όσο άντεχα Χωρίς προοπτική Θα μ’ έχανε το δάσος Θα ’χανα το σανδάλι μου σε φτέρες προϊστορικές Μνήμη φωλιά σκορπιών θα σκόρπιζε η θνητή μου φτέρνα Θα έτρωγαν τα πετεινά του ουρανού τα ψίχουλα απ’ τα λόγια μου Μόνο στροφές για την επιστροφή Και θα ’χε γίνει πια η πόρτα υποβρύχια: Ή θα καταδυόμουν Ή θ’ άνοιγα μαύρη ομπρέλα και θ’...
585  650 
-10%
978-960-16-9299-9
«Είσαι» του είπε / «το πορτρέτο σου χωρίς το φως / να απλώνεται στον πίνακα / χωρίς την αμεροληψία του ζωγράφου / Είσαι το ποίημα της στιγμής / που απλοποιήθηκε σ’ ένα βιβλίο / Η βιβλιοθήκη είσαι και τα γηρατειά μαζί / Συμπέρασμα ανύπαρκτου συλλογισμού / ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εμένα». Έφτασε, νομίζω, ο καιρός να εμφανίσω όλα τα φωτογραφικά «αρνητικά», που παρέμεναν κρυμμένα, μήπως και δω στις φωτογραφίες –με blow-up, αντίστοιχο του Αντονιόνι– τον συγγραφέα μου, νεκρό, μέσα στη συστάδα των θάμνων του δημόσιου κήπου της Ελλάδας. Για άλλη μια φορά, το ποίημα γυμνό και μόνο. Τώρα, μπορώ κι εγώ να ομολογήσω, όπως ο Προυστ, πως «η αληθινή...
810  900 
-10%
XL
978-960-04-5126-9
Στον επόμενο τόνο... Στον επόμενο τόνο ο Χρόνος θα είναι κλινικά νεκρός, η Ζωή θα παλινδρομεί ανάμεσα στο σκοτάδι και στο φως, η Αγάπη θα παγώνει μουδιασμένη σε κρεβάτι απείραχτο, η Ελπίδα θα σπέρνει σπόρους σε χωράφι με ζιζάνια, ο Άνθρωπος θα περνάει απέναντι χωρίς μνήμη, χωρίς ευκαιρίες, μόνος, κι η πολυπόθητη Άνοιξη θα κατεβάσει ρολά. Τέλος εποχής.
792  880 
-10%
978-618-03-2562-1
Ο Στρατής Πασχάλης ανθολογεί δώδεκα Έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα, επιλέγοντας μεμονωμένα ποιήματα, άλλα περίφημα και άλλα όχι τόσο γνωστά, όλα όμως σημαντικά. «Στο βιβλίο μου αυτό περιέλαβα μεμονωμένα ποιήματα, άλλα περίφημα και άλλα όχι τόσο γνωστά, όμως σημαντικά και καλοφτιαγμένα, άλλα σύντομα και άλλα πιο μακροσκελή, ποιήματα επίσης που έγιναν τραγούδια, τραγούδια που γράφτηκαν από κάποιους ποιητές, αλλά και κομμάτια ποιητικών συνθέσεων, που από μόνα τους μπορούν να σταθούν, αποκομμένα από το γενικότερο σύνολο, σαν ποιήματα ολοκληρωμένα. Άλλωστε, κάποιες φορές, η ποιητική σύνθεση δεν είναι απλή παράθεση αποσπασμάτων μιας ενιαίας...
1692  1880 
-10%
978-960-16-8983-8
«Έζησα με αναίδεια» Έζησα με αναίδεια και μοναξιά. Μιλάω στο πρώτο πρόσωπο. Έζησα με παράξενες σκέψεις σκοτεινές παρορμήσεις και όνειρα· σε μερικά έβγαινα σε λιμάνια σ', άλλα πνιγόμουνα λίγο πριν απ' την όχθη κατάπινα το αλμυρό νερό. Ολόκληρη έζησα.
720  800 
Στη σκιά του ανέμου - Ντίνος Σιώτης -10%
978-960-04-5055-2
"Στη σκιά του ανέμου" περιέχονται πενήντα τρία ποιήματα γραμμένα τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με θέμα την ομορφιά και την μελαγχολία των μικρών και μεγάλων στιγμών ανάμεσα στις συναντήσεις συμβάντων και καταστάσεων και στις συγκρούσεις της προσωρινότητας με την αιωνιότητα, της πλάνης με την αυταπάτη, του θαύματος με την υπέρβαση, του φωτός με το χάος. Κρυμμένο καλά ένα πρωτογενές και υποδόριο πλεόνασμα ψύχωσης που φέρνει προς ντελίριο ή μαύρο χιούμορ. Εδώ ο ποιητής Ντίνος Σιώτης είναι μεν αλληλέγγυος αλλά εκδικείται με τα ποιήματά του την πραγματικότητα. ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ Υπήρξαμε μάρτυρες πολλών γεγονότων άλλα άλλαξαν και άλλα δεν...
855  950 
-10%
618-5248-44-1
Σαν σε οπτασία είχα στυλώσει τα μάτια στο σκοτάδι ίσκιος είπα όταν πρόβαλε η Πηγή των Τραγουδιών μέσα σε ήλεκτρο. Είδαμε την καλαμιά της Πηγής - το αστρικό μας. Εφτάσαμε στο ακρογιάλι η Πηγή των Τραγουδιών με καταιγίδα, δίχτυα αστραπών στον ουρανό και στάχτη. Λες και ψάχναμε από που είχαν κόψει τον αυλό. Κι ο θαλασσόκεδρος, δέντρο-αγρίμι μέσα σε φέγγος ήλεκτρου, περίμενε. Ο καπετάνιος μινύριζε, τερέριζε, λαρύγγιζε τον άκουγα μέσα στην κοσμοχαλασιά με συχνές εναλλαγές φωνής από της φυσικής εις την φαλτσέτο (λίγο αλά Τιρόλο - άλλωστε όλα σκαμπανέβαζαν, όχι μόνο η φωνή του): θεών τις ελεήσας την των πολλών απαιδευσίαν...
2862  3180 
-10%
960-477-377-1
"...μόνο σκόνη παγωνιά, παγωνιά και υγρασία και μας πνίγουν τα δεκάξι τα πατώματα..." Λουκιανός Κηλαηδόνης - Άλκηστις Πρωτοψάλτη Το τραγούδι αυτό ήταν αφορμή να γνωρίσω τον στιχουργό του. Αγαπητέ μου Σπύρο Ζαχαράτε, Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για τα έργα σου, νομίζω όμως ότι μπορώ να μοιραστώ μαζί σου ό, τι εισέπραξα διαβάζοντάς τα. Το "Στη φλούδα της καρδιάς" παρέα με όλα τα άλλα που μου χάρισες είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη έργα μίας αυτόνομης γραφής. Έχουν ένα ύφος ιδιαίτερο, μία περιεκτικότητα στη γραφή και λέξεις δυνατές που σε ταξιδεύουν. Όσο οι λέξεις διαβάζονται εσωτερικά μεγαλώνουν και επιλέγεις να σταματάς να τις...
900  1000 
-10%
960-303-260-3
763  848 
-10%
960-04-5008-0
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ας ήμουν Ένα κοχύλι άσημο στην παραλία Το φλιτζάνι ενός καφέ στην Αμοργό Μια σταγόνα κύματος στα Κύθηρα Το φύλλο μια χωριάτικης πίτας Χελιδόνι σε σταθμό τρένου αδειανού Παράθυρο αμαξοστοιχίας να κοιτάω τον κάμπο Ας ήμουν Λιγότερο δειλός
855  950 
-10%
960-504-257-6
Δέκατο τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Σταύρου Ζαφειρίου, και όγδοο από τις εκδόσεις "Νεφέλη", τα "Φυσικά πράγματα" έρχονται να διευρύνουν την προβληματική τού ποιητή γύρω από το γνωστό και το άγνωστο μέρος του κόσμου, καθώς και τη θέση του όντος μέσα σε αυτόν.
900  1000 
-10%
618-5399-16-4
Η νύφη του Ιούλη, ένα συνθετικό-βιωματικό ποίημα εμπνευσμένο από πρόσφατο οδοιπορικό του ποιητή στο κατεχόμενο, από τον τουρκικό στρατό, βόρειο μέρος της Κύπρου. Όπως εκμυστηρεύεται, ήταν για εκείνον μια αποκαλυπτική, συγκλονιστική εμπειρία, "καθώς στην ηλικία των σαράντα πέντε ετών, έστω ως επισκέπτης, είδα για πρώτη φορά την πατρίδα μου ολόκληρη. Για πρώτη φορά, οι αφηγήσεις και οι περιγραφές της μάνας μου και του τζυρού μου, που κατάγονται από την κατεχόμενη Ακανθού και την Αμμόχωστο αντίστοιχα, έγιναν ζωντανή εικόνα, βίωμα και αίσθημα. Ένιωσα πραγματικά ότι ένα χαμένο κομμάτι του εαυτού μου βρέθηκε, λες και μια τρύπα που είχα μέσα μου...
720  800 
-10%
618-5399-14-8
720  800 
-10%
960-04-5014-5
Οι άνθρωποι κουβαλάμε μέσα μας τη γεύση του θανάτου. Καθημερινά βιώνουμε -ένα βήμα στο άγνωστο- απώλειες στις αξίες, τα συναισθήματα, χάνοντας κομμάτια του εαυτού μας. Ωδή, λοιπόν, στους μικρούς καθημερινούς προσωπικούς θανάτους, που φέρνουν στη συνειδητότητά μας την έννοια του θανάτου, ζωής γέννα. (Από την έκδοση)
855  950 
-10%
960-477-374-7
ΘΑΥΜΑ Και πάει ο έρμος (ο φυματικός) στην Παναγιά Προυσιώτισσα στη χάρη της πεσκέσι, τη γιατρειά του για να βρει τον πόνο του να διώξει. Και σαν εκείνη επείσθη και τού 'δοκε το ποθητό, λέει της: "Πού να το 'ξέρα γω πως ήθελες μουλάρι τάμα για να με γειάνεις".
900  1000 
-10%
960-6880-90-7
810  900 
-10%
960-03-6573-3
Τι είναι η Χίμαιρα; Είναι ένα ον μυθικό, πολλαπλό, συντεθειμένο από διαφορετικά είδη, και μαζί είναι η θηλυκή Αίγα. Η Χίμαιρα αποτελεί τη συνέχεια της δουλειάς της Φοίβης Γιαννίση πάνω στις αρχαιοελληνικές ζωϊκές ποιητικές ταυτότητες, μετά το "Τέττιξ" (2012). Μετά τον τζίτζικα, ο κόσμος των αιγών. Ποιμένες νομάδες, εποχική μετακίνηση, γεωγραφία, μουσική. Αλλά και εξουσία και έλεγχος, η μητρότητα, το θηλυκό κτήνος και ο κυρίαρχος. Η "Χίμαιρα" μεταφέρει ποιητικά μια βιβλιογραφική και μια επιτόπια ανθρωπολογική έρευνα σε μαντρί μετακινούμενων Βλάχων της Θεσσαλίας. Προτείνει ένα είδος χιμαιρικής πολυφωνικής ποίησης, μία θηλυκή εκδοχή της...
1260  1400 
-10%
960-477-373-9
Ανατύπωση της ποιητικής συλλογής "Νύχτες αγρύπνιας", που εξέδωσε το 1932 η ποιήτρια της Θεσσαλονίκης Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου (1908-1935). Ποιήματα για τον έρωτα, τον θάνατο, το πάθος της ζωής και τα καθημερινά αδιέξοδα. Στη διάρκεια της σύντομης παρουσίας της στα γράμματα, που διέκοψε ο θάνατός της από φυματίωση, η ποιήτρια κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού και των ομοτέχνων της. Το εισαγωγικό κείμενο υπογράφει ο Διονύσης Στεργιούλας.
900  1000 
-10%
618-5399-09-1
ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ Το κενό μίλησε κι εσύ φοράς τα ίδια ρούχα καθώς περιφέρεσαι στην αγορά, στις επιχειρήσεις των μεγάλων προσφορών, στους μποτιλιαρισμένους διαδρόμους. Το κενό μίλησε, γέμισες τις αγκαλιές με φθηνές απομιμήσεις, με καπνό και δυνατά χαρμάνια κι επιστρέφεις. Στο λόμπι καπνίζουν μαριχουάνα ετοιμάζοντας τα πνευμόνια για το μακροβούτι στην ηθική και στην τάξη, εσύ ετοιμάζεις τον σάκο. Έχει πλάκα να βάζεις τελείες εκεί που όλοι αναμένουν σπόρους. Μην γίνεις αυτό που απέφευγες τόσα χρόνια, μη γίνεις τίποτα. Τρύπα το χέρι σου με την άκρη της βελόνας κι έπειτα ξεκίνα το ταξίδι, μόνος. [Από την έκδοση]
954  1060 
-10%
618-5307-72-3
Ποιήματα σφυρηλατημένα στο αμόνι του αθάνατου πνεύματος της θνητότητας και ταγμένα στον έναν ήλιο της γλώσσας μας. Ο έρωτας στην ατόφια του μορφή, η κοινωνία σε όλες της τις εκφάνσεις και η ιστορία με τα λάθη της συνδιαλέγονται και τελικά ενώνονται στην παρούσα ποιητική συλλογή ώστε να εξυμνηθούν το νυν, το αεί και το άξιον.
900  1000 
-10%
960-16-8311-9
ΠΟΡΟΣ, ΠΕΝΙΑ, ΕΡΩΣ (Σαιξπηρικό σονέτο) Του Πόρου όντας γιος και της Πενίας ο Έρως πάντα ζει κι όλο πεθαίνει στ’ ανάμεσο θανής κι αθανασίας φουντώνει από τη μια, την άλλη σβένει Είναι φτωχός και πλούσιος συνάμα ό,τι αποκτά πρωί, βράδυ το χάνει τη μια επαίτης σέρνεται, τι θάμα! την άλλη άρχοντας τρανός, ποιος νους το βάνει! Ως μέγας δαίμων ο Έρωτας συντρέχει θεών κι ανθρώπων τη συνομιλία αιώνια, αδιάσπαστα συνέχει του σύμπαντος την άναρχη ουσία Αυτά λέγω Σωκράτη μ’ ειλικρίνεια εγώ, η Διοτίμα απ’ τη Μαντίνεια
900  1000 
-10%
618-5248-53-0
ΤΟ ΞΕΡΩ Μου το είπε το γέλιο του Κι εγώ πήρα τα μέτρα μου Όσο κι αν πόνεσε ο Σουλτάνος μου Η αγάπη μου Η ψυχή μου Έπρεπε να τα πάρω Και τον παρέλαβαν μια νύχτα οι Σιωπηλοί Και τέλος ΤΕΛΟΣ Ιμπραήμ [Από την έκδοση]
954  1060 
-10%
618-5248-54-9
ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ Δούλευε ταξί πειρατικό στο δρομολόγιο Κουκουβάουνες - Δουργούτι μεροδούλι μεροφάι. Ύστερα τα παράτησε βρήκε μια Νίτσα με προίκα τρανταχτή κι έγινε εργολάβος. Είπε κι ο πεθερός του δυο λόγια εκεί που έπρεπε και τόνε κάναν κομματάρχη. Όσο να πεις, δεν είναι πια του κλότσου και του μπάτσου. [Από την έκδοση]
954  1060 
-10%
960-504-223-1
Βγάλε πατρίδα βγάλε θρησκεία βγάλε οικογένεια, δε μένουνε και πολλά να μας χωρίζουν. Το νέο ποιητικό βιβλίο του Ορφέα Απέργη ξύνει ξανά την πληγή και την αφηγείται, ρωτώντας "Και μετά;"
990  1100 
-10%
960-5399-00-8
ΤΑΥΤΙΣΗ Δήμητρα Μεγάλη Θεά Που περπατάς πάνω στη γη Αγέλαστη Μαυροφορεμένη Αναζητώντας τη χαμένη Κόρη Προστάτεψέ μας μάνα και παιδί Κορίτσι τρυφερό Κορίτσι άπραγο Το περιβόλι μαγεμένο Σπαρμένο κρόκους κρίνα και υάκινθο. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-615-187-5
990  1100 
-10%
960-606-103-5
ΑΔΕΛΑΪΣ "Μεγάλωσες Αδελαΐς... Μεγάλωσες! Το χαλάζι των μύθων τους κήπους σου κάλυψε... τα ολόξανθα μαλλιά σου". Ποδηλατοδρομεί στην πίστα των Μαΐων η μοναξιά ονειροπαρμένη. Έχει κρεμάσει σκουλαρίκια τα μελάνια της κι έβαψε την καρδιά της. "Έχεις δει το χαλάζι Αδελαΐς; Το αισθάνεσαι; Ένα αμμοβολημένο τζάμι, που δεν επιτρέπει να βλέπεις... αλλά να ποθείς." Το "Όσο μετράει που αγαπήσαμε..." στοιχειοθετεί ένα πολύτιμο εργαλείο ανίχνευσης της ανθρώπινης ύπαρξης. [...] Η μνήμη φωταγωγεί καταστάσεις, με τις οποίες ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος στην βιοποικιλότητά του. [...] Η Γαλάνη φροντίζει επιδέξια με τον θησαυρό των...
720  800 
-10%
960-04-4981-3
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Από αυτή την αγάπη τι έμεινε τελικά; Μόνο αφρός. Σαν μπουγάδα που έπεσε διπλή δόση σαπουνιού. Αφρός πάνω, και κάτω λιγοστό νερό, έτσι απλά. Ήθελες και μια βρύση να την ανοίγεις κάπου κάπου, αλλά, βλέπεις, πού μυαλό. [Από την έκδοση]
891  990 
-10%
618-5141-60-4
"Δημόσιος ο ίδιος ως σύμβολο, ως κοινός τόπος αναφοράς, ως κομβικό σημείο που πάνω του τέμνονται οι πολλοί δρόμοι της σύγχρονης ιστορίας, της τέχνης, της ανθρώπινης περιπέτειας, καταφέρνει ωστόσο [ο Μίκης Θεοδωράκης] να παραμένει ο μοναχικός ιδιώτης ενός γλαυκού ουρανού που με την αυθορμησία παιδιού ονομάζει τα πράγματα κι αυτά τον ακολουθούν στο παιχνίδι της κάθε λεπτού δημιουργίας. [...] Των πόθων της ψυχής του είναι εν τέλει καταγραφή τα ποιήματα, τα μικρά χαρτιά-καθρέφτες που πάνω τους κοιτάζεται απροσποίητος, ανυπεράσπιστος και χωρίς βάρος. Θαυμάζει, απογοητεύεται, θρηνεί, περιμένει, λυπάται, διαπιστώνει, αλλά πιστώνει την οφειλή....
1240  1378 
-10%
960-477-367-4
ΕΔΙΖΗΣΑΜΗΝ ΕΜΕΩΥΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ Αναζήτησα τον εαυτό μου και βρήκα μαρτύρια και Σίσυφους χρώματα και καταιγίδες. Η αναζήτηση ποτέ δεν τελειώνει πάντα θα μένει κάτι να μάθω να με γνωρίσω βαθύτερα. Βρίσκω μηδέν και άπειρο αχώριστα βρίσκω γύμνια και στολίδια σκοτάδια που λάμπουν ενδοσκόπηση χωρίς πυξίδα. Ανακάλυψη του Σύμπαντος τριανταέξι ετών και αμέτρητων αστεριών. Ήλιοι και πεφταστέρια. Αυγουστιάτικη βραδιά κολυμπάω στη Σελήνη. Και πάλι πίσω στη Γη. Για άλλα τόσα που δεν έχω βρει κι ακόμη δεν έχω γράψει δε χωρούν σ' ένα βιβλίο η συγγραφή ποτέ δεν τελειώνει. Αναζήτησα τον εαυτό μου και βρήκα ποιήματα. Σημασία...
900  1000 
-10%
960-477-366-6
BLACK NOBEL Σκοτεινό το υπόγειο. Πέντε-έξι μπουκάλια μπύρες στο περβάζι μια διμοιρία στη γωνία και στην τηλεόραση ένας ποιητής που λυσσάει για Νόμπελ στον πάνω όροφο η αγία οικογένεια κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και κάθε βράδυ ξένοι κάτω από την ίδια στέγη Απέναντι ο νεαρός Σύριος με τα μελαμψά του πόδια γυμνά και γυαλισμένα ναι! Εκεί θα έδινα το Νόμπελ. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-477-364-Χ
Νέστορος πόλις Πύλος Εκείνος ο τόπος, ο τόπος εκεί, στρωμένος (με) κύματα, ψαύει (η) αύρα της θάλασσας, θωπεύουν λέξεις Ομήρου, οι ραψωδίες υμνούν, πηλού πλάκες ιστορούν συνήθειες, Πράγματα, φυλαγμένες σε χώματα ιερά, με στοργή σκεπασμένες, η Πολυκάστη στο στολισμένο με δελφίνια λουτρό λούζει το άλκιμο του Τηλέμαχου σώμα αγαπημένο, το μυρόφερτο δικό της κορμί στο δικό του να δώσει, αφήνει το διάφανο υφαντό στο δάπεδο να πέσει, η Αφροδίτη τις πόρπες έλυσε, όλη η αλήθεια, θεοφάνεια, φανερωμένη από τους θεούς, σύντασσε ο Πίνδαρος συλλαβές να περιγράψει το ύψιστο, αποκάλυψη, λυρικοί στίχοι σε ξύλινο σκαρί φορτωμένοι ανοίχτηκαν στο ατέλειωτο,...
900  1000 
-10%
960-468-235-0
Η Κάλλη Κρασσά στην ποιητική της συλλογή "Μερικές στιγμές ακόμα" εκφράζει μέσα από τα καθημερινά βιώματά της τις σκέψεις και τα συναισθήματα από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Κάθε ποίημα είναι αμάλγαμα του φιλοσοφικού στοχασμού που την διαπνέει. Χωρίς πομπώδεις εκφράσεις, αλλά με γλαφυρή απλότητα φανερώνονται στον αναγνώστη "ψήγματα" αλήθειας από την καθημερινή ζωή, όπως ο έρωτας, η ζωογόνος αυτή δύναμη του ανθρώπου, η μητρική αγάπη, οι κοινωνικές συναναστροφές, ο ζωικός κόσμος, ο αμείλικτος χρόνος, τα πάθη και η ελπίδα στον Θεό. Οι στιγμές αυτές από τη ζωή της ποιήτριας μετουσιώνονται σε καθημερινές στιγμές της ζωής μας.
720  800 
-10%
618-5399-06-7
ΤΟ ΦΙΛΗΜΑ TOY ΗΛΙΟΥ Στάχυ βαθύ μου Πυκνωμένο Αγάπη μου Τόσο απαλά η αφή Να υφίσταται Το ίδιο της το χάδι Σ' άγγιγμα Είσαι οι Λέξεις Κι Είσαι ο Έρωτας Είσαι το σύγνεφο το πιο σταχτύ το πιο υπόλογο στους πόθους σου το πιο δικό μου Ο άρτος Ο επιούσιος ανθός Το ψήγμα από το φίλημα του Ήλιου Στη ζωή μου [Από την έκδοση]
720  800 
-10%
960-615-180-8
Ποια στιγμή Τον χρόνο διαπερνά; Ποιος σπασμός Γίνεται μνήμη; Σώμα τρεμάμενο Βλέμμα άφοβο Εκεί όλα Κι ένα φυγόκοσμο βήμα Με όλους να σ' ενώνει [Από την έκδοση]
540  600 
-10%
960-16-8254-6
"Κήπος με γιασεμάκια ο ουρανός", κήπος με στίχους και στιχάκια αυτό το βιβλίο που συγκεντρώνει επιλεκτικά το στιχουργικό έργο της Αγαθής Δημητρούκα, αλλά και ποιήματά της, από το 1977 μέχρι σήμερα. Η Αγαθή, μαθητεύοντας κοντά στον Νίκο Γκάτσο, εμφανίστηκε στον χώρο του τραγουδιού γράφοντας στίχους για τον Μάνο Χατζιδάκι, από τους οποίους λίγοι πρόλαβαν να δισκογραφηθούν· οι περισσότεροι παρέμειναν αδισκογράφητοι ή και αμελοποίητοι και παρουσιάζονται στο βιβλίο για πρώτη φορά. Γράφοντας πάντα ποιητικά, συνεργάστηκε τόσο με νεότερους Έλληνες συνθέτες όσο και με ξένους με σκοπό πότε τον δίσκο, πότε τη συναυλία ή το θέατρο και πότε την...
1593  1770 
-10%
960-03-6564-4
"Τα πράγματα προϋπήρχαν πριν οι λέξεις έρθουν να τα ονοματίσουν, να δώσουν υπόσταση σε μια κρυμμένη δύναμη. Στον Κόσμο των πραγμάτων μνήμες από το παρελθόν έρχονται να συγκρουστούν με πράγματα του σήμερα και μέσα από αυτή τη σύγκρουση γίνεται προσπάθεια να έρθει μια κάθαρση, μια συμφιλίωση. Οι λέξεις δεν μπορούν, είναι φτωχές για να βάλουν στο χαρτί την αγωνία του ανθρώπου. »"Ποτέ των πραγμάτων η φύση στο χαρτί δεν θα μπει", γι’ αυτό και ο ζωγράφος που αντιγράφει τη φύση συχνά αποτυγχάνει. Όμως επειδή "Μόνο οι νεκροί είναι φρόνιμοι", δεν θέλω να το αποδεχτώ. Έτσι σμιλεύω τις λέξεις μέχρι να ματώσουν και σαν λιθοξόος και κτίστης μαζί...
720  800 
-10%
960-03-6572-5
"Πλησιάζοντας στο χρόνο που ακούς κάπου κοντά τους ήχους των κουπιών στης νύχτας τη λίμνη, σου ’ρχεται η πεθυμιά να ξαναδιαβείς τα πού περπάτησες μέχρι τα τώρα, εκεί στον κόσμο της καρδιάς. Ώρες, στιγμές, που φύτρωσαν, που άνθισαν, που με μιαν άλλη ύπαρξη είχατε σπείρει και ζωή. Τι κι αν τώρα χάσαν την πρώτη τους φρεσκάδα. Μέσα σου ζουν σα να ’ταν χθες, και σαν παιδί θες, παίζοντας πάλι, σε χαρταετό γραμμένες να τις υψώσεις με γραίγο ή όστρια στον ουρανό. »Ναι, αυτές οι ωραίες στιγμές, μέχρι τα τώρα, από χαρτί κι από γραφή ήταν στερημένες. Στο γιατί και στο ύστερα ζητούσες πάντα απαντήσεις, χωρίς εκεί να βρίσκεις ποτέ αγκρέμιστες τις...
720  800 
-10%
960-435-651-8
ΓΥΜΝΕΣ ΚΟΡΦΕΣ Έφτασες σ’ ένα καλά ακονισμένο τέλος. Γνώριμο. Όσο η άκρη της σύριγγας, το νυστέρι ή γιατί όχι η μύτη της αγαπημένης σου ξύλινης μαριονέτας. Μα οι κορφές είναι γυμνές σαν την αλήθεια. Δεν έχουν τίποτα να κατακτήσεις. Έλα να κυλιστούμε στην πτώση.
990  1100 
-30%
960-505-360-8
Εν όψει την κυκλοφορίας του νέου ποιητικού βιβλίου του μοναχού Συμεών "Με τον άνεμο πέραν", 20 χρόνια μετά το "Με ιμάτιον μέλαν", οι εκδόσεις Άγρα ανατυπώνουν το πρώτο του ποιητικό βιβλίο "Συμεών Μνήμα", που πρωτοκυκλοφόρησε πριν από 25 χρόνια, το 1994. Καλοκαίρι κι ο καημός του τζίτζικα καλλιγραφημένος * Πανσέληνος επί θαλάσσης Όνειρο ολόκληρο της αμμουδιάς * Μη με αφήνεις τζίτζικα στη σιωπή μου χωρίς τον ήχο * ε ε ε ε ε ε ε ε ε ο ο ο ο ο ο ο ο ο ε ε ε ε ε ε ε ε ε χρυσάνθεμα εις αιθέρα απαστράπτοντα Πέτρα αστραφτερή πόθος πύρινος συμπυκνωμένος ανάσα και μέθη ήλιου ακόρεστη μοναχική πληγωμένη ιώδης φαιά πρασινωπή...
860  1231 
-10%
960-335-417-1
ΑΤΙΒΑΡΟΣ Διανοίγει τις γραμμές/οπή τα σημεία, τους κύκλους τα δευτερόλεπτα· Βαδίζει μόνος τις ακμές των κόσμων ο Υπερόβολος πιστός ιχνηλάτης ποιητής ουρανού και γης κατατρέχοντας διαλεχτά τη διάλεχτο στο τελευταίο βάδισμα σημαίνει/ροή να διαγράφει πιστά μηχανισμό να διαλύει τη γλώσσα μια για πάντα.
810  900 
-10%
960-221-807-Χ
ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ Τον εγκέφαλο στίβω από τον λυμφατικό τρόπο κατεστημένων σκέψεων που αναίσχυντα και μ' εναγή μαεστρία αδιαλείπτως ενσταλάξετε με λογής "έξυπνες" τακτικές εμετικούς λογισμούς δεσμεύοντας τον κερκοφόρο κι επικλινή πυρήνα του εγκεφάλου κι όσο θελκτικές κι αν μοιάζουν εγώ θα αντιστέκομαι. Ξεριζώνω όσα πριμοδοτούν ρηχά κι ευτελή αισθήματα ό, τι σκοτώνει το έσω μου Αδικία, Αναισθησία, Ατομικισμό, Δουλεία ό, τι την Πίστη μου κλονίζει. Την ψυχή μου φρουρώ από εξωτερικές Σειρήνες Πεισινόη, Αγλαόπη, Θελξιέπεια. Το σώμα στηλώνω Άνω θρώσκω. Απεκδύομαι όσα δεν μοσχοβολούν ευωδούν τις αισθήσεις μου υστερούν εις πάθος...
763  848 
-10%
960-335-407-4
Μην κοιτάτε εμένα Των ρωγμών μου την πύρινη λόξα. Ναι Εμένα Ακόμη το λέει η περδικούλα μου.
954  1060