ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΠΤΩΣΗ 3% (ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ)

Ελληνική

Υποκατηγορίες Υποκατηγορίες

Φίλτρα Αναζήτησης Φίλτρα Αναζήτησης

-10%
978-960-16-6883-3
Σε αυτή τη συλλογή ο ποιητής µάς καλεί να συναντήσουµε ποιήµατα γραµµένα µε µέτρο ή µε ελεύθερο στίχο, σε ιδιαίτερες µορφές που αγαπούν τα παιδιά, όπως το χαϊκού και το λίµερικ. Η εναλλασσόµενη σειρά τους δηµιουργεί µια ιδιόµορφη απολαυστική ανάγνωση. Πρόκειται για ποιήµατα στα οποία άλλοτε επικρατεί ο ρεαλισµός και η φαντασία και άλλοτε η παράλογη διάθεση, δηµιουργώντας τις προϋποθέσεις για χιούµορ, χαρά, σκέψη και προβληµατισµό για µικρά και µεγάλα παιδιά, ενώ συνάµα κλείνουν το µάτι και στους ενήλικες. Τα θέµατα που επικρατούν είναι το παιδί –και η σχέση του µε το παιχνίδι και την ανάγνωση–, ο οικογενειακός και σχολικός περίγυρός του,...
1071  1190 
-10%
978-618-03-4013-6
Ο έρωτας και ο θάνατος σε πολλαπλές αποχρώσεις, η ομορφιά και η δημιουργία, η μοναξιά και οι κοφτερές δαγκάνες της νοσταλγίας, η φθορά, η απειλή και ο κύκλος του χρόνου που τείνει να κλείσει δίνουν το στίγμα της νέας, 8ης κατά σειρά, ποιητικής συλλογής του Στάθη Κουτσούνη. Το αιφνίδιο, οι μεταπτώσεις και το διαφεύγον, καθώς και το παιχνίδι ανάμεσα στον κόσμο και το είδωλό του στον καθρέφτη, στην εικόνα και την πραγματικότητα, στο βλέμμα και την αντανάκλασή του, στην τέχνη και τη ζωή οδηγούν σε αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης. Το γνωστό και κατακτημένο ύφος του ποιητή ανανεώνεται, χωρίς ωστόσο να απομακρύνεται από τα βασικά χαρακτηριστικά...
792  880 
-10%
978-618-220-640-9
Επιρρεπής Καθότι επιρρεπής στους έρωτες, παρακαλώ, κρατάτε μακριά μάτια και βλέμματα που θα ταράξουν πεταλούδες στο στομάχι, από χρόνια βαλσαμωμένες, αλλά επικίνδυνα έτοιμες για δεύτερη ζωή και μετενσάρκωση κάποιου ταριχευμένου έρωτα.
1098  1220 
-10%
978-960-16-9943-1
Εβδομήντα χρόνια από τον θάνατο του Άγγελου Σικελιανού (1884-1951), η ανθολόγηση 50 ποιημάτων του υπό τον τίτλο Tον άναρχο Έρωτα να νιώσω ακέριο επιχειρεί να προτείνει στο σημερινό αναγνωστικό κοινό το αντιπροσωπευτικότερο και διαχρονικότερο κομμάτι ενός έργου που αποτελεί μία από τις κορυφές του νεοελληνικού ποιητικού λυρισμού. Οι ανθολόγοι, Χάρης Βλαβιανός και Ευριπίδης Γαραντούδης, στην εισαγωγή τους εστιάζουν στην αισθητική επικαιρότητα του ποιητή Σικελιανού σήμερα, ανατρέχοντας και αποτιμώντας πρόσφατες σχετικές απόψεις σύγχρονων ποιητών και κριτικών. Η έκδοση ολοκληρώνεται με το κείμενο «Η τέχνη είναι αυτό το ταξίδι» της...
1692  1880 
-10%
978-960-04-5218-1
Απόπλους Νόμισα πως ξόφλησα αφού το μόνο που ένιωσα πως χρωστούσα ήταν το σωματικό τέλος ενός δανεισμένου κορμιού Kι αυτό υπήρξε για μένα το προχρονικό μου αμάρτημα Κι ύστερα είπα να κρατήσω έναν άλλο, δικό μου κόσμο λίγο ακόμα όπου εκεί η κάθε καταδίκη μου θα υπάρξει για μένα σαν η πιο σίγουρη γέννησή μου
855  950 
-10%
978-960-04-5240-2
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΣ Βαδίζω σ’ ένα έρημο νησί, που χτυπά στην καρδιά μιας έρημης χώρας. Ό,τι αποσπά το βλέμμα μου, ολόγυρα, κομμάτια χέρσων χωραφιών περιφραγμένα με σκουριασμένα θλιβερά συρματοπλέγματα για να γνωρίζει ο περαστικός πως κάποιοι τα ορίζουν, πως είναι ιδιόκτητα κι έχουν του νόμου την προστασία. Ελεύθερα ι δ ι ο κ τ η σ ι α κ ώ ς παραμένουν για την ώρα τα φαλακρά βουνά, οι άνεμοι και το νερό όταν ακόμα πέφτει από το σύννεφο στη γη. Τα πάντα σε κομμάτια, τίποτε ολόκληρο ή μοιρασμένο ποτέ δίκαια στον κόσμο. Αλλά το πιο σημαντικό δεν είν’ αυτό. Είναι το μάταιο της υπόθεσης εν γένει. Πραγματικός ιδιοκτήτης μονάχα του σαρκίου του...
990  1100 
-10%
978-960-04-5255-6
Ελιά αιωνόβια Ρόζοι χοντροί, ανάγλυφοι, με τρύπες και κουφάλες, σε σχήματα, όψεις και μορφές αλλόκοτες. Μπράτσα στριφτά και σώματα δρακόντων σφικτά δεμένα, χαμηλά ν’ αρχίζουν, απ’ τις ρίζες, κοσμήματα αλλοτινά στο άξιό σου σώμα. Μα και ολόκληρες κρυφές βίγλες στα σωθικά σου, παράξενα να σου κοσμούν τον γέρικο κορμό, σαν κατοικίες άγνωστων όντων και ξωτικών, που σ’ αγκαλιάζουν νιώθοντας την άμετρή σου προσφορά σ’ ανθρώπους και θεούς. Πάνω στους κλώνους τους γερούς, ασημοστολισμένα τα φύλλα στα κλωνάρια σου, λόγχες ασημοπράσινες, του ήλιου τις ακτίδες στο πέρασμά τους να κεντούν και δίπλα τους να λάμπει πολύτιμος, αστραφτερός καρπός με...
891  990 
-10%
978-960-04-5241-9
Πίσω απ’ το φως υπάρχει το κίτρινο, όπως πίσω απ’ το εργοστάσιο υπάρχει το στάρι. Και το εργοστάσιο φταίει όσο φταίει το φως. Δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τη σκιά τους· άλλοτε πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι, άντρες και γυναίκες, γέροι και παιδιά ενώνονταν από την ίδια θέληση... Τώρα μόνο ο φτωχός εργάτης Γιώργης δεν ζηλεύει τον πλούσιο· τον βλέπει και χαίρεται σαν να είναι ο ίδιος. Ο φτωχός εργάτης Γιώργης που έπαθε ηλιακό έγκαυμα για να βλέπει τη φύση... Τώρα το ζευγάρι ανυποψίαστο, περιμένοντας τον θάνατο, κάθεται πάνω στην επιγραφή που λέει: «Χάρισες ποτέ σου στη φύση μια εικόνα; Η Ελευσίνα της ζωής σου...
990  1100 
-10%
978-960-04-5249-5
Κι έτσι όπως σ’ εξιδανίκευσα, πώς να σε φέρω τώρα στα ανθρώπινα μέτρα; Δε θα μου το συγχωρήσει ούτε η νιότη ούτε η μνήμη.
855  950 
-10%
978-960-653-725-7
Ποίηση τι θα πει δεν ξέρω να ορίσω. Μα την έχω «δει» και την έχω «βιώσει» ακόμα και στα πιο σκοτεινά μου. Μια παρατήρηση είναι. Αφουγκράστηκα τη στιγμή και το παρόν εκείνο, τότε, μιας εποχής, μιας περιόδου. Μπορεί όμως και όχι. Μπορεί και της ζωής μου όλης. Γιατί κύματα που σκάνε μπορεί και να ξανάρθουν. Τώρα όμως ξέρω… το μολύβι μου κρατώ για να τα «ζωγραφίσω». Τολμώ. Τολμήστε το κι εσείς. Η ψυχή θα σας εκπλήξει. Όταν τη χτυπούν τα κύματα, ξέρει εκείνη από ποίηση. Ανίκητη Ο εσωτερικός μου αέρας χτυπά σε τείχη πέτρινα. Ανίκητη η κόλαση. Ολόκληρος ο παιδικός αγγελικός στρατός μου δεν μπορεί να δαμάσει την πύρινη λαίλαπα....
1098  1220 
-10%
978-960-04-5234-1
Μεταμόρφωση Άρχισα να γράφω ένα ποίημα, δεν ήμουν όμως διατεθειμένος για συμβιβασμούς, για χάρη μιας λέξης ή μιας σκέψης, κι έτσι σε λίγο παρατήρησα οι λέξεις άρχισαν να χαμηλώνουν, μέχρι που έπιασα το χέρι μου να σχεδιάζει το πρόσωπο ενός παιδιού.
855  950 
-10%
978-960-14-3684-5
Και το ποτάμι πράσινο, μακρύ, είχε τα μάτια φιδιού. Και οι θεοί-τοξότες έριχναν τα βέλη στις ραφές τ’ ουρανού. Και σιγά-σιγά τα άστρα χρυσά καρφιά αποκοιμώνται. Και τρυφερές καμινάδες στέλνουν νέφη μπαχαρικών ακαταπαύστως. Και φτερωτοί καλόγεροι θυμιάζουν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Και ξαναψέλνω Μεγάλη Τρίτη το άγνωστό μου απολυτίκιον. Και ακούω τον αντίλαλο να με φωνάζει Αδάμ! Αδάμ! Και στα πολύ παλιά χρόνια βλέπω την πρώτη-πρώτη αυγή. Και αναγνωρίζω το αρχαίο ποδοβολητό. Και έρχεσαι σε αυτό που θα πουν Παράδεισο οι φίλοι –αιώνες μετά– με μια χρυσή μπίρα στο χέρι. Και σε συναγωνίζομαι σε κείνο το πρωτόπλαστο αδέξιο φιλί. Και ο...
1080  1200 
-10%
978-960-04-5217-4
«Πλήρης ημερών» δεν λένε σαν αγαπάς. Γιατί άραγε; Μοιάζω Οιδίπους να επαιτώ τον βίο; Κι όμως το κάνω. Ελευθερία ποιείς αν δεν θες να ζεις πάση θυσία. Πάψε να ρωτάς τι τραβάει ο κόσμος. Δώσ’ ένα χέρι.
891  990 
-10%
978-960-16-9880-9
Ζωές περίκλειστες, που γλίστραγαν σαν τη δική του, ρυάκια και ποτάµια να χυθούν στη θάλασσα. Πόσο ξένοι ερχόµαστε και φεύγουµε, ενώ θα µπορούσαµε ίσως να ξανοιχτούµε. Πίσω από τα θολά τζάµια προσπάθησα να «κόψω κίνηση» τόσο εντός µου όσο και εκτός. Με βάση τον πυρήνα µου, εκεί που κάθε τόσο επιστρέφω, επιχειρώ ένα άνοιγµα στην ανθρώπινη συνθήκη και πέραν του δικού µου µικρόκοσµου. Δ. Κ.
855  950 
-10%
978-960-04-5197-9
Πίστεψέ με Της είπε: «Πίστεψέ με. Σ’ αγαπώ». Και οι καιροί να αδειάζουν στις φλέβες του. Έβγαλε το πανωφόρι του και το άφησε στους ώμους της. Το ψύχος συνεχιζόταν. Στα μάτια, στο ύφος, στην καρδιά. Σκέφτηκε: Πόσο αληθινά έμοιαζαν τα λόγια. Ήταν όμως; Αμφιβολία μεγεθυσμένη στους αιώνες...
990  1100 
-10%
978-960-04-5185-6
Το σπίτι Από μικρό παιδί, έως τα τώρα, κάτοικος για λίγο σ’ αυτό το σπίτι, οχυρό και καταφύγιο σε νοίκι. Η ανοχή γέννησε αίνιγμα, η εμμονή για λύση μέλημα. Στο διάβα χτίζεται αδιάφορα, ανέμελα, άλλοτε αχούρι, κάποτε παλάτι, δεσμώτης ρωτώ, η ερμηνεία σπατάλη. Αταξία και τάξη στη διαγωγή, μέγγενη που πιέζει η παραμονή. Σε σαθρό έδαφος τα θεμέλια, ο γλύπτης χρόνος ενθύμια φορτώνει, η διαμονή, ισόβια ναρκοπέδια ζώνη. Τα εντός του οίκου μυστικά υνία οργώνουν, ανθίζουν ερωτηματικά. Συνήθισα δωμάτια, σκάλες, διαδρόμους, αντίλαλους σε λαβύρινθο, χωρίς κουβάρι, αγωνίες, χαρές, λύπες ρέουν ποτάμι. Ό,τι το ορίζουν στα χρόνια, τα...
855  950 
-10%
978-960-16-8507-6
Το φύλλο δυνατό και σαρκώδες ανασαίνει φτερουγίζοντας. Είμαστε κοντά στο έλεος αλλά πώς ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον με χέρια τυλιγμένα στις γάζες της συντριβής; ........… Κι αν δεν ήταν η λευκή σελίδα θα ήσουν παντελώς ανυπεράσπιστος. Η τρίτη ποιητική συλλογή της Δήμητρας Κωτούλα, εκκινώντας από τη λευκότητα που περιτρέχει και, ως σιωπή, συναποτελεί την ποιητική σελίδα, εστιάζει στη σχεδόν ιαματική ικανότητα των λέξεων, ειδικά σε καιρούς απαιτητικούς. Οι δύο ενότητες του βιβλίου πραγματεύονται, ρητά ή αλληγορικά, την ανάγκη να μένουμε, ακόμη και στη δυστοπική συνθήκη και στην υπαρξιακή απειλή, επίμονοι, συμμετοχικοί, γενναιόδωροι – εν...
1098  1220 
-10%
978-960-16-9353-8
«Η εθνική επέτειος είναι η μήτηρ της σάτιρος (sic). Όσο πληθαίνουν οι επέτειοι, τόσο πολυπληθέστερον γίνεται και το επετειακόν έθνος των σατίρων (sic). Κι αυτό είναι ωφέλιμον, γιατί μόνον η σάτιρα ημπορεί να σώσει μιαν επανάστασιν από τας επετείους της». Αθανάσιος Τσακαλώτοφ, «Υστερόγραφον περί παλιγγενεσίας» από το Μυστικό Ημερολόγιο «Η σάτιρα κατά βάθος δεν επιδιώκει το γέλιο, επιδιώκει το ύφος. Το ύφος είναι το καλύτερο όπλο έναντι του έθνους». Madame de Finfilière, Pensées Intimes «Η σάτιρα είναι μια μορφή έρωτα». Amanda “The Queen” Lear, από τη Γεωγραφία του Πρόστυχου Κορμιού «Μου ζητάτε να μιλήσω για ήρωες, να μιλήσω για ήρωες....
1791  1990 
-10%
978-960-04-5166-5
Το άστρο σου Αν δεις το άστρο σου στην άκρη της αυγής να πολεμά εχθρούς της νύχτας, στο βλέμμα κρέμασε οδηγό μια λάμψη της καρδιάς, λόγια γλυκά, σοφά, μιας άλλης Πνύκας.
855  950 
-10%
978-960-16-9258-6
Αγαπητέ αναγνώστη, το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου –και που ξεφυλλίζοντάς το ίσως σε παρακινήσει να σιγοτραγουδήσεις– περιλαμβάνει στίχους του Νίκου Γκάτσου, οι οποίοι θεματικά και υφολογικά «συνάδουν» με δημώδη άσματα και συνδιαλέγονται μαζί τους. Πρόκειται για στίχους τραγουδιών πασίγνωστων όπως το «Μίλησέ μου» και η «Μπουρνοβαλιά», εμβληματικών όπως ο «Τσάμικος» και το «Στου Διγενή τα κάστρα», θρυλικών όπως σχεδόν όλα του κύκλου Δροσουλίτες ή μη μελοποιημένων όπως ο «Μανιάτικος εσπερινός», οι οποίοι, αποσπασμένοι από τον συγκεντρωτικό τόμο Όλα τα τραγούδια, παρουσιάζονται εδώ με πλούσιο σχολιασμό και αντικριστά με τα δημοτικά...
1098  1220 
-10%
978-960-16-9327-9
675  750 
-10%
978-960-16-9011-7
ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ 1 (Ν’ αρχίσω, είπα): Ν’ αρχίσω, είπα, έναν νέο κύκλο Έστω σπείρα έστω έλλειψη: ας διαλέξω Τρεις ιστορίες να διαπλέξω –μια από παραβολές, μια από ίσκιους, μια πιο δύσκολη– Στην πρώτη Θα έβγαινα Τρίτη πρωί στην πόρτα με βροχή Δρόμοι υγροί σαλιγκαριών Ποιος ξέρει ποιον θ’ ακολουθούσα Θα απομακρυνόμουν όσο άντεχα Χωρίς προοπτική Θα μ’ έχανε το δάσος Θα ’χανα το σανδάλι μου σε φτέρες προϊστορικές Μνήμη φωλιά σκορπιών θα σκόρπιζε η θνητή μου φτέρνα Θα έτρωγαν τα πετεινά του ουρανού τα ψίχουλα απ’ τα λόγια μου Μόνο στροφές για την επιστροφή Και θα ’χε γίνει πια η πόρτα υποβρύχια: Ή θα καταδυόμουν Ή θ’ άνοιγα μαύρη ομπρέλα και θ’...
585  650 
-10%
978-960-16-9299-9
«Είσαι» του είπε / «το πορτρέτο σου χωρίς το φως / να απλώνεται στον πίνακα / χωρίς την αμεροληψία του ζωγράφου / Είσαι το ποίημα της στιγμής / που απλοποιήθηκε σ’ ένα βιβλίο / Η βιβλιοθήκη είσαι και τα γηρατειά μαζί / Συμπέρασμα ανύπαρκτου συλλογισμού / ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εμένα». Έφτασε, νομίζω, ο καιρός να εμφανίσω όλα τα φωτογραφικά «αρνητικά», που παρέμεναν κρυμμένα, μήπως και δω στις φωτογραφίες –με blow-up, αντίστοιχο του Αντονιόνι– τον συγγραφέα μου, νεκρό, μέσα στη συστάδα των θάμνων του δημόσιου κήπου της Ελλάδας. Για άλλη μια φορά, το ποίημα γυμνό και μόνο. Τώρα, μπορώ κι εγώ να ομολογήσω, όπως ο Προυστ, πως «η αληθινή...
810  900 
-10%
XL
978-960-04-5126-9
Στον επόμενο τόνο... Στον επόμενο τόνο ο Χρόνος θα είναι κλινικά νεκρός, η Ζωή θα παλινδρομεί ανάμεσα στο σκοτάδι και στο φως, η Αγάπη θα παγώνει μουδιασμένη σε κρεβάτι απείραχτο, η Ελπίδα θα σπέρνει σπόρους σε χωράφι με ζιζάνια, ο Άνθρωπος θα περνάει απέναντι χωρίς μνήμη, χωρίς ευκαιρίες, μόνος, κι η πολυπόθητη Άνοιξη θα κατεβάσει ρολά. Τέλος εποχής.
792  880 
-10%
978-618-03-2562-1
Ο Στρατής Πασχάλης ανθολογεί δώδεκα Έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα, επιλέγοντας μεμονωμένα ποιήματα, άλλα περίφημα και άλλα όχι τόσο γνωστά, όλα όμως σημαντικά. «Στο βιβλίο μου αυτό περιέλαβα μεμονωμένα ποιήματα, άλλα περίφημα και άλλα όχι τόσο γνωστά, όμως σημαντικά και καλοφτιαγμένα, άλλα σύντομα και άλλα πιο μακροσκελή, ποιήματα επίσης που έγιναν τραγούδια, τραγούδια που γράφτηκαν από κάποιους ποιητές, αλλά και κομμάτια ποιητικών συνθέσεων, που από μόνα τους μπορούν να σταθούν, αποκομμένα από το γενικότερο σύνολο, σαν ποιήματα ολοκληρωμένα. Άλλωστε, κάποιες φορές, η ποιητική σύνθεση δεν είναι απλή παράθεση αποσπασμάτων μιας ενιαίας...
1692  1880 
-10%
978-960-16-8983-8
«Έζησα με αναίδεια» Έζησα με αναίδεια και μοναξιά. Μιλάω στο πρώτο πρόσωπο. Έζησα με παράξενες σκέψεις σκοτεινές παρορμήσεις και όνειρα· σε μερικά έβγαινα σε λιμάνια σ', άλλα πνιγόμουνα λίγο πριν απ' την όχθη κατάπινα το αλμυρό νερό. Ολόκληρη έζησα.
720  800 
Στη σκιά του ανέμου - Ντίνος Σιώτης -10%
978-960-04-5055-2
"Στη σκιά του ανέμου" περιέχονται πενήντα τρία ποιήματα γραμμένα τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με θέμα την ομορφιά και την μελαγχολία των μικρών και μεγάλων στιγμών ανάμεσα στις συναντήσεις συμβάντων και καταστάσεων και στις συγκρούσεις της προσωρινότητας με την αιωνιότητα, της πλάνης με την αυταπάτη, του θαύματος με την υπέρβαση, του φωτός με το χάος. Κρυμμένο καλά ένα πρωτογενές και υποδόριο πλεόνασμα ψύχωσης που φέρνει προς ντελίριο ή μαύρο χιούμορ. Εδώ ο ποιητής Ντίνος Σιώτης είναι μεν αλληλέγγυος αλλά εκδικείται με τα ποιήματά του την πραγματικότητα. ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ Υπήρξαμε μάρτυρες πολλών γεγονότων άλλα άλλαξαν και άλλα δεν...
855  950 
-10%
618-5248-44-1
Σαν σε οπτασία είχα στυλώσει τα μάτια στο σκοτάδι ίσκιος είπα όταν πρόβαλε η Πηγή των Τραγουδιών μέσα σε ήλεκτρο. Είδαμε την καλαμιά της Πηγής - το αστρικό μας. Εφτάσαμε στο ακρογιάλι η Πηγή των Τραγουδιών με καταιγίδα, δίχτυα αστραπών στον ουρανό και στάχτη. Λες και ψάχναμε από που είχαν κόψει τον αυλό. Κι ο θαλασσόκεδρος, δέντρο-αγρίμι μέσα σε φέγγος ήλεκτρου, περίμενε. Ο καπετάνιος μινύριζε, τερέριζε, λαρύγγιζε τον άκουγα μέσα στην κοσμοχαλασιά με συχνές εναλλαγές φωνής από της φυσικής εις την φαλτσέτο (λίγο αλά Τιρόλο - άλλωστε όλα σκαμπανέβαζαν, όχι μόνο η φωνή του): θεών τις ελεήσας την των πολλών απαιδευσίαν...
2862  3180 
-10%
960-477-377-1
"...μόνο σκόνη παγωνιά, παγωνιά και υγρασία και μας πνίγουν τα δεκάξι τα πατώματα..." Λουκιανός Κηλαηδόνης - Άλκηστις Πρωτοψάλτη Το τραγούδι αυτό ήταν αφορμή να γνωρίσω τον στιχουργό του. Αγαπητέ μου Σπύρο Ζαχαράτε, Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για τα έργα σου, νομίζω όμως ότι μπορώ να μοιραστώ μαζί σου ό, τι εισέπραξα διαβάζοντάς τα. Το "Στη φλούδα της καρδιάς" παρέα με όλα τα άλλα που μου χάρισες είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη έργα μίας αυτόνομης γραφής. Έχουν ένα ύφος ιδιαίτερο, μία περιεκτικότητα στη γραφή και λέξεις δυνατές που σε ταξιδεύουν. Όσο οι λέξεις διαβάζονται εσωτερικά μεγαλώνουν και επιλέγεις να σταματάς να τις...
900  1000 
-10%
960-303-260-3
763  848 
-10%
960-04-5008-0
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ας ήμουν Ένα κοχύλι άσημο στην παραλία Το φλιτζάνι ενός καφέ στην Αμοργό Μια σταγόνα κύματος στα Κύθηρα Το φύλλο μια χωριάτικης πίτας Χελιδόνι σε σταθμό τρένου αδειανού Παράθυρο αμαξοστοιχίας να κοιτάω τον κάμπο Ας ήμουν Λιγότερο δειλός
855  950 
-10%
960-504-257-6
Δέκατο τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Σταύρου Ζαφειρίου, και όγδοο από τις εκδόσεις "Νεφέλη", τα "Φυσικά πράγματα" έρχονται να διευρύνουν την προβληματική τού ποιητή γύρω από το γνωστό και το άγνωστο μέρος του κόσμου, καθώς και τη θέση του όντος μέσα σε αυτόν.
900  1000 
-10%
618-5399-16-4
Η νύφη του Ιούλη, ένα συνθετικό-βιωματικό ποίημα εμπνευσμένο από πρόσφατο οδοιπορικό του ποιητή στο κατεχόμενο, από τον τουρκικό στρατό, βόρειο μέρος της Κύπρου. Όπως εκμυστηρεύεται, ήταν για εκείνον μια αποκαλυπτική, συγκλονιστική εμπειρία, "καθώς στην ηλικία των σαράντα πέντε ετών, έστω ως επισκέπτης, είδα για πρώτη φορά την πατρίδα μου ολόκληρη. Για πρώτη φορά, οι αφηγήσεις και οι περιγραφές της μάνας μου και του τζυρού μου, που κατάγονται από την κατεχόμενη Ακανθού και την Αμμόχωστο αντίστοιχα, έγιναν ζωντανή εικόνα, βίωμα και αίσθημα. Ένιωσα πραγματικά ότι ένα χαμένο κομμάτι του εαυτού μου βρέθηκε, λες και μια τρύπα που είχα μέσα μου...
720  800 
-10%
618-5399-14-8
720  800 
-10%
960-04-5014-5
Οι άνθρωποι κουβαλάμε μέσα μας τη γεύση του θανάτου. Καθημερινά βιώνουμε -ένα βήμα στο άγνωστο- απώλειες στις αξίες, τα συναισθήματα, χάνοντας κομμάτια του εαυτού μας. Ωδή, λοιπόν, στους μικρούς καθημερινούς προσωπικούς θανάτους, που φέρνουν στη συνειδητότητά μας την έννοια του θανάτου, ζωής γέννα. (Από την έκδοση)
855  950 
-10%
960-477-374-7
ΘΑΥΜΑ Και πάει ο έρμος (ο φυματικός) στην Παναγιά Προυσιώτισσα στη χάρη της πεσκέσι, τη γιατρειά του για να βρει τον πόνο του να διώξει. Και σαν εκείνη επείσθη και τού 'δοκε το ποθητό, λέει της: "Πού να το 'ξέρα γω πως ήθελες μουλάρι τάμα για να με γειάνεις".
900  1000 
-10%
960-6880-90-7
810  900 
-10%
960-03-6573-3
Τι είναι η Χίμαιρα; Είναι ένα ον μυθικό, πολλαπλό, συντεθειμένο από διαφορετικά είδη, και μαζί είναι η θηλυκή Αίγα. Η Χίμαιρα αποτελεί τη συνέχεια της δουλειάς της Φοίβης Γιαννίση πάνω στις αρχαιοελληνικές ζωϊκές ποιητικές ταυτότητες, μετά το "Τέττιξ" (2012). Μετά τον τζίτζικα, ο κόσμος των αιγών. Ποιμένες νομάδες, εποχική μετακίνηση, γεωγραφία, μουσική. Αλλά και εξουσία και έλεγχος, η μητρότητα, το θηλυκό κτήνος και ο κυρίαρχος. Η "Χίμαιρα" μεταφέρει ποιητικά μια βιβλιογραφική και μια επιτόπια ανθρωπολογική έρευνα σε μαντρί μετακινούμενων Βλάχων της Θεσσαλίας. Προτείνει ένα είδος χιμαιρικής πολυφωνικής ποίησης, μία θηλυκή εκδοχή της...
1260  1400 
-10%
960-477-373-9
Ανατύπωση της ποιητικής συλλογής "Νύχτες αγρύπνιας", που εξέδωσε το 1932 η ποιήτρια της Θεσσαλονίκης Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου (1908-1935). Ποιήματα για τον έρωτα, τον θάνατο, το πάθος της ζωής και τα καθημερινά αδιέξοδα. Στη διάρκεια της σύντομης παρουσίας της στα γράμματα, που διέκοψε ο θάνατός της από φυματίωση, η ποιήτρια κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού και των ομοτέχνων της. Το εισαγωγικό κείμενο υπογράφει ο Διονύσης Στεργιούλας.
900  1000 
-10%
618-5399-09-1
ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ Το κενό μίλησε κι εσύ φοράς τα ίδια ρούχα καθώς περιφέρεσαι στην αγορά, στις επιχειρήσεις των μεγάλων προσφορών, στους μποτιλιαρισμένους διαδρόμους. Το κενό μίλησε, γέμισες τις αγκαλιές με φθηνές απομιμήσεις, με καπνό και δυνατά χαρμάνια κι επιστρέφεις. Στο λόμπι καπνίζουν μαριχουάνα ετοιμάζοντας τα πνευμόνια για το μακροβούτι στην ηθική και στην τάξη, εσύ ετοιμάζεις τον σάκο. Έχει πλάκα να βάζεις τελείες εκεί που όλοι αναμένουν σπόρους. Μην γίνεις αυτό που απέφευγες τόσα χρόνια, μη γίνεις τίποτα. Τρύπα το χέρι σου με την άκρη της βελόνας κι έπειτα ξεκίνα το ταξίδι, μόνος. [Από την έκδοση]
954  1060 
-10%
618-5307-72-3
Ποιήματα σφυρηλατημένα στο αμόνι του αθάνατου πνεύματος της θνητότητας και ταγμένα στον έναν ήλιο της γλώσσας μας. Ο έρωτας στην ατόφια του μορφή, η κοινωνία σε όλες της τις εκφάνσεις και η ιστορία με τα λάθη της συνδιαλέγονται και τελικά ενώνονται στην παρούσα ποιητική συλλογή ώστε να εξυμνηθούν το νυν, το αεί και το άξιον.
900  1000 
-10%
960-16-8311-9
ΠΟΡΟΣ, ΠΕΝΙΑ, ΕΡΩΣ (Σαιξπηρικό σονέτο) Του Πόρου όντας γιος και της Πενίας ο Έρως πάντα ζει κι όλο πεθαίνει στ’ ανάμεσο θανής κι αθανασίας φουντώνει από τη μια, την άλλη σβένει Είναι φτωχός και πλούσιος συνάμα ό,τι αποκτά πρωί, βράδυ το χάνει τη μια επαίτης σέρνεται, τι θάμα! την άλλη άρχοντας τρανός, ποιος νους το βάνει! Ως μέγας δαίμων ο Έρωτας συντρέχει θεών κι ανθρώπων τη συνομιλία αιώνια, αδιάσπαστα συνέχει του σύμπαντος την άναρχη ουσία Αυτά λέγω Σωκράτη μ’ ειλικρίνεια εγώ, η Διοτίμα απ’ τη Μαντίνεια
900  1000 
-10%
618-5248-53-0
ΤΟ ΞΕΡΩ Μου το είπε το γέλιο του Κι εγώ πήρα τα μέτρα μου Όσο κι αν πόνεσε ο Σουλτάνος μου Η αγάπη μου Η ψυχή μου Έπρεπε να τα πάρω Και τον παρέλαβαν μια νύχτα οι Σιωπηλοί Και τέλος ΤΕΛΟΣ Ιμπραήμ [Από την έκδοση]
954  1060 
-10%
618-5248-54-9
ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ Δούλευε ταξί πειρατικό στο δρομολόγιο Κουκουβάουνες - Δουργούτι μεροδούλι μεροφάι. Ύστερα τα παράτησε βρήκε μια Νίτσα με προίκα τρανταχτή κι έγινε εργολάβος. Είπε κι ο πεθερός του δυο λόγια εκεί που έπρεπε και τόνε κάναν κομματάρχη. Όσο να πεις, δεν είναι πια του κλότσου και του μπάτσου. [Από την έκδοση]
954  1060 
-10%
960-504-223-1
Βγάλε πατρίδα βγάλε θρησκεία βγάλε οικογένεια, δε μένουνε και πολλά να μας χωρίζουν. Το νέο ποιητικό βιβλίο του Ορφέα Απέργη ξύνει ξανά την πληγή και την αφηγείται, ρωτώντας "Και μετά;"
990  1100 
-10%
960-5399-00-8
ΤΑΥΤΙΣΗ Δήμητρα Μεγάλη Θεά Που περπατάς πάνω στη γη Αγέλαστη Μαυροφορεμένη Αναζητώντας τη χαμένη Κόρη Προστάτεψέ μας μάνα και παιδί Κορίτσι τρυφερό Κορίτσι άπραγο Το περιβόλι μαγεμένο Σπαρμένο κρόκους κρίνα και υάκινθο. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-615-187-5
990  1100 
-10%
960-606-103-5
ΑΔΕΛΑΪΣ "Μεγάλωσες Αδελαΐς... Μεγάλωσες! Το χαλάζι των μύθων τους κήπους σου κάλυψε... τα ολόξανθα μαλλιά σου". Ποδηλατοδρομεί στην πίστα των Μαΐων η μοναξιά ονειροπαρμένη. Έχει κρεμάσει σκουλαρίκια τα μελάνια της κι έβαψε την καρδιά της. "Έχεις δει το χαλάζι Αδελαΐς; Το αισθάνεσαι; Ένα αμμοβολημένο τζάμι, που δεν επιτρέπει να βλέπεις... αλλά να ποθείς." Το "Όσο μετράει που αγαπήσαμε..." στοιχειοθετεί ένα πολύτιμο εργαλείο ανίχνευσης της ανθρώπινης ύπαρξης. [...] Η μνήμη φωταγωγεί καταστάσεις, με τις οποίες ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος στην βιοποικιλότητά του. [...] Η Γαλάνη φροντίζει επιδέξια με τον θησαυρό των...
720  800 
-10%
960-04-4981-3
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Από αυτή την αγάπη τι έμεινε τελικά; Μόνο αφρός. Σαν μπουγάδα που έπεσε διπλή δόση σαπουνιού. Αφρός πάνω, και κάτω λιγοστό νερό, έτσι απλά. Ήθελες και μια βρύση να την ανοίγεις κάπου κάπου, αλλά, βλέπεις, πού μυαλό. [Από την έκδοση]
891  990 
-10%
618-5141-60-4
"Δημόσιος ο ίδιος ως σύμβολο, ως κοινός τόπος αναφοράς, ως κομβικό σημείο που πάνω του τέμνονται οι πολλοί δρόμοι της σύγχρονης ιστορίας, της τέχνης, της ανθρώπινης περιπέτειας, καταφέρνει ωστόσο [ο Μίκης Θεοδωράκης] να παραμένει ο μοναχικός ιδιώτης ενός γλαυκού ουρανού που με την αυθορμησία παιδιού ονομάζει τα πράγματα κι αυτά τον ακολουθούν στο παιχνίδι της κάθε λεπτού δημιουργίας. [...] Των πόθων της ψυχής του είναι εν τέλει καταγραφή τα ποιήματα, τα μικρά χαρτιά-καθρέφτες που πάνω τους κοιτάζεται απροσποίητος, ανυπεράσπιστος και χωρίς βάρος. Θαυμάζει, απογοητεύεται, θρηνεί, περιμένει, λυπάται, διαπιστώνει, αλλά πιστώνει την οφειλή....
1240  1378 
-10%
960-477-367-4
ΕΔΙΖΗΣΑΜΗΝ ΕΜΕΩΥΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ Αναζήτησα τον εαυτό μου και βρήκα μαρτύρια και Σίσυφους χρώματα και καταιγίδες. Η αναζήτηση ποτέ δεν τελειώνει πάντα θα μένει κάτι να μάθω να με γνωρίσω βαθύτερα. Βρίσκω μηδέν και άπειρο αχώριστα βρίσκω γύμνια και στολίδια σκοτάδια που λάμπουν ενδοσκόπηση χωρίς πυξίδα. Ανακάλυψη του Σύμπαντος τριανταέξι ετών και αμέτρητων αστεριών. Ήλιοι και πεφταστέρια. Αυγουστιάτικη βραδιά κολυμπάω στη Σελήνη. Και πάλι πίσω στη Γη. Για άλλα τόσα που δεν έχω βρει κι ακόμη δεν έχω γράψει δε χωρούν σ' ένα βιβλίο η συγγραφή ποτέ δεν τελειώνει. Αναζήτησα τον εαυτό μου και βρήκα ποιήματα. Σημασία...
900  1000 
-10%
960-477-366-6
BLACK NOBEL Σκοτεινό το υπόγειο. Πέντε-έξι μπουκάλια μπύρες στο περβάζι μια διμοιρία στη γωνία και στην τηλεόραση ένας ποιητής που λυσσάει για Νόμπελ στον πάνω όροφο η αγία οικογένεια κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και κάθε βράδυ ξένοι κάτω από την ίδια στέγη Απέναντι ο νεαρός Σύριος με τα μελαμψά του πόδια γυμνά και γυαλισμένα ναι! Εκεί θα έδινα το Νόμπελ. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-477-364-Χ
Νέστορος πόλις Πύλος Εκείνος ο τόπος, ο τόπος εκεί, στρωμένος (με) κύματα, ψαύει (η) αύρα της θάλασσας, θωπεύουν λέξεις Ομήρου, οι ραψωδίες υμνούν, πηλού πλάκες ιστορούν συνήθειες, Πράγματα, φυλαγμένες σε χώματα ιερά, με στοργή σκεπασμένες, η Πολυκάστη στο στολισμένο με δελφίνια λουτρό λούζει το άλκιμο του Τηλέμαχου σώμα αγαπημένο, το μυρόφερτο δικό της κορμί στο δικό του να δώσει, αφήνει το διάφανο υφαντό στο δάπεδο να πέσει, η Αφροδίτη τις πόρπες έλυσε, όλη η αλήθεια, θεοφάνεια, φανερωμένη από τους θεούς, σύντασσε ο Πίνδαρος συλλαβές να περιγράψει το ύψιστο, αποκάλυψη, λυρικοί στίχοι σε ξύλινο σκαρί φορτωμένοι ανοίχτηκαν στο ατέλειωτο,...
900  1000 
-10%
960-468-235-0
Η Κάλλη Κρασσά στην ποιητική της συλλογή "Μερικές στιγμές ακόμα" εκφράζει μέσα από τα καθημερινά βιώματά της τις σκέψεις και τα συναισθήματα από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Κάθε ποίημα είναι αμάλγαμα του φιλοσοφικού στοχασμού που την διαπνέει. Χωρίς πομπώδεις εκφράσεις, αλλά με γλαφυρή απλότητα φανερώνονται στον αναγνώστη "ψήγματα" αλήθειας από την καθημερινή ζωή, όπως ο έρωτας, η ζωογόνος αυτή δύναμη του ανθρώπου, η μητρική αγάπη, οι κοινωνικές συναναστροφές, ο ζωικός κόσμος, ο αμείλικτος χρόνος, τα πάθη και η ελπίδα στον Θεό. Οι στιγμές αυτές από τη ζωή της ποιήτριας μετουσιώνονται σε καθημερινές στιγμές της ζωής μας.
720  800 
-10%
618-5399-06-7
ΤΟ ΦΙΛΗΜΑ TOY ΗΛΙΟΥ Στάχυ βαθύ μου Πυκνωμένο Αγάπη μου Τόσο απαλά η αφή Να υφίσταται Το ίδιο της το χάδι Σ' άγγιγμα Είσαι οι Λέξεις Κι Είσαι ο Έρωτας Είσαι το σύγνεφο το πιο σταχτύ το πιο υπόλογο στους πόθους σου το πιο δικό μου Ο άρτος Ο επιούσιος ανθός Το ψήγμα από το φίλημα του Ήλιου Στη ζωή μου [Από την έκδοση]
720  800 
-10%
960-615-180-8
Ποια στιγμή Τον χρόνο διαπερνά; Ποιος σπασμός Γίνεται μνήμη; Σώμα τρεμάμενο Βλέμμα άφοβο Εκεί όλα Κι ένα φυγόκοσμο βήμα Με όλους να σ' ενώνει [Από την έκδοση]
540  600 
-10%
960-16-8254-6
"Κήπος με γιασεμάκια ο ουρανός", κήπος με στίχους και στιχάκια αυτό το βιβλίο που συγκεντρώνει επιλεκτικά το στιχουργικό έργο της Αγαθής Δημητρούκα, αλλά και ποιήματά της, από το 1977 μέχρι σήμερα. Η Αγαθή, μαθητεύοντας κοντά στον Νίκο Γκάτσο, εμφανίστηκε στον χώρο του τραγουδιού γράφοντας στίχους για τον Μάνο Χατζιδάκι, από τους οποίους λίγοι πρόλαβαν να δισκογραφηθούν· οι περισσότεροι παρέμειναν αδισκογράφητοι ή και αμελοποίητοι και παρουσιάζονται στο βιβλίο για πρώτη φορά. Γράφοντας πάντα ποιητικά, συνεργάστηκε τόσο με νεότερους Έλληνες συνθέτες όσο και με ξένους με σκοπό πότε τον δίσκο, πότε τη συναυλία ή το θέατρο και πότε την...
1593  1770 
-10%
960-03-6564-4
"Τα πράγματα προϋπήρχαν πριν οι λέξεις έρθουν να τα ονοματίσουν, να δώσουν υπόσταση σε μια κρυμμένη δύναμη. Στον Κόσμο των πραγμάτων μνήμες από το παρελθόν έρχονται να συγκρουστούν με πράγματα του σήμερα και μέσα από αυτή τη σύγκρουση γίνεται προσπάθεια να έρθει μια κάθαρση, μια συμφιλίωση. Οι λέξεις δεν μπορούν, είναι φτωχές για να βάλουν στο χαρτί την αγωνία του ανθρώπου. »"Ποτέ των πραγμάτων η φύση στο χαρτί δεν θα μπει", γι’ αυτό και ο ζωγράφος που αντιγράφει τη φύση συχνά αποτυγχάνει. Όμως επειδή "Μόνο οι νεκροί είναι φρόνιμοι", δεν θέλω να το αποδεχτώ. Έτσι σμιλεύω τις λέξεις μέχρι να ματώσουν και σαν λιθοξόος και κτίστης μαζί...
720  800 
-10%
960-03-6572-5
"Πλησιάζοντας στο χρόνο που ακούς κάπου κοντά τους ήχους των κουπιών στης νύχτας τη λίμνη, σου ’ρχεται η πεθυμιά να ξαναδιαβείς τα πού περπάτησες μέχρι τα τώρα, εκεί στον κόσμο της καρδιάς. Ώρες, στιγμές, που φύτρωσαν, που άνθισαν, που με μιαν άλλη ύπαρξη είχατε σπείρει και ζωή. Τι κι αν τώρα χάσαν την πρώτη τους φρεσκάδα. Μέσα σου ζουν σα να ’ταν χθες, και σαν παιδί θες, παίζοντας πάλι, σε χαρταετό γραμμένες να τις υψώσεις με γραίγο ή όστρια στον ουρανό. »Ναι, αυτές οι ωραίες στιγμές, μέχρι τα τώρα, από χαρτί κι από γραφή ήταν στερημένες. Στο γιατί και στο ύστερα ζητούσες πάντα απαντήσεις, χωρίς εκεί να βρίσκεις ποτέ αγκρέμιστες τις...
720  800 
-10%
960-435-651-8
ΓΥΜΝΕΣ ΚΟΡΦΕΣ Έφτασες σ’ ένα καλά ακονισμένο τέλος. Γνώριμο. Όσο η άκρη της σύριγγας, το νυστέρι ή γιατί όχι η μύτη της αγαπημένης σου ξύλινης μαριονέτας. Μα οι κορφές είναι γυμνές σαν την αλήθεια. Δεν έχουν τίποτα να κατακτήσεις. Έλα να κυλιστούμε στην πτώση.
990  1100 
-30%
960-505-360-8
Εν όψει την κυκλοφορίας του νέου ποιητικού βιβλίου του μοναχού Συμεών "Με τον άνεμο πέραν", 20 χρόνια μετά το "Με ιμάτιον μέλαν", οι εκδόσεις Άγρα ανατυπώνουν το πρώτο του ποιητικό βιβλίο "Συμεών Μνήμα", που πρωτοκυκλοφόρησε πριν από 25 χρόνια, το 1994. Καλοκαίρι κι ο καημός του τζίτζικα καλλιγραφημένος * Πανσέληνος επί θαλάσσης Όνειρο ολόκληρο της αμμουδιάς * Μη με αφήνεις τζίτζικα στη σιωπή μου χωρίς τον ήχο * ε ε ε ε ε ε ε ε ε ο ο ο ο ο ο ο ο ο ε ε ε ε ε ε ε ε ε χρυσάνθεμα εις αιθέρα απαστράπτοντα Πέτρα αστραφτερή πόθος πύρινος συμπυκνωμένος ανάσα και μέθη ήλιου ακόρεστη μοναχική πληγωμένη ιώδης φαιά πρασινωπή...
860  1231 
-10%
960-335-417-1
ΑΤΙΒΑΡΟΣ Διανοίγει τις γραμμές/οπή τα σημεία, τους κύκλους τα δευτερόλεπτα· Βαδίζει μόνος τις ακμές των κόσμων ο Υπερόβολος πιστός ιχνηλάτης ποιητής ουρανού και γης κατατρέχοντας διαλεχτά τη διάλεχτο στο τελευταίο βάδισμα σημαίνει/ροή να διαγράφει πιστά μηχανισμό να διαλύει τη γλώσσα μια για πάντα.
810  900 
-10%
960-221-807-Χ
ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ Τον εγκέφαλο στίβω από τον λυμφατικό τρόπο κατεστημένων σκέψεων που αναίσχυντα και μ' εναγή μαεστρία αδιαλείπτως ενσταλάξετε με λογής "έξυπνες" τακτικές εμετικούς λογισμούς δεσμεύοντας τον κερκοφόρο κι επικλινή πυρήνα του εγκεφάλου κι όσο θελκτικές κι αν μοιάζουν εγώ θα αντιστέκομαι. Ξεριζώνω όσα πριμοδοτούν ρηχά κι ευτελή αισθήματα ό, τι σκοτώνει το έσω μου Αδικία, Αναισθησία, Ατομικισμό, Δουλεία ό, τι την Πίστη μου κλονίζει. Την ψυχή μου φρουρώ από εξωτερικές Σειρήνες Πεισινόη, Αγλαόπη, Θελξιέπεια. Το σώμα στηλώνω Άνω θρώσκω. Απεκδύομαι όσα δεν μοσχοβολούν ευωδούν τις αισθήσεις μου υστερούν εις πάθος...
763  848 
-10%
960-335-407-4
Μην κοιτάτε εμένα Των ρωγμών μου την πύρινη λόξα. Ναι Εμένα Ακόμη το λέει η περδικούλα μου.
954  1060 
-10%
960-477-359-3
ΕΡΩΤΑΣ Να σέρνεσαι και να νιώθεις ότι ίπτασαι. Να χλευάζεσαι και να λες ότι δοξάζεσαι. Να σκιάζεσαι και να λάμπεις ως να καταυγάζεσαι. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
618-5248-41-7
ΠΡΩΙΝΑ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ Κοίταξε επιτέλους έξω / απ΄ το ανοιχτό παράθυρο / να χωθούν βαθιά / τα κλαδιά μέσα στα μάτια! / Το δέρμα είναι πνεύμα / Το κρύο σφίγγει το δέρμα / Το κρύο σφίγγει το πνεύμα. / Πρωινά γαλλικού χειμώνα. / Η παρουσία είναι απόλυτη. / Κάμπος αιωνιότητας. Χαρούμενα ποιήματα και σύντομα κείμενα θεωρίας της παρατήρησης. Η οπτική ως απτική. Έργο για την άσκηση του βλέμματος, τη μεγάλη γλυπτική, το πώς δυναμιτίζεται η επιθυμία, τη λεπτότητα του έρωτα, το γαλλικό κόρνο. Η θλίψη μας ενώνει. Η χαρά είναι ασκητής.
954  1060 
-10%
960-572-273-9
Το έβδομο βιβλίο του Γιάννη Αντιόχου αποτελεί ένα σημείο τομής στην κατακτημένη του γλώσσα. Μία σωματική σύνθεση στην οποία ο ποιητικός χρόνος αναδιπλώνεται εξαφανίζοντας το ποιητικό υποκείμενο. Πρόκειται για έργο μετάβασης σε ένα άλλο πλαίσιο σύνθεσης ύστερα από το τελευταίο του έργο, "Διάλυσις" (2017). Το βιβλίο "Αυτός, ο κάτω ουρανός" είναι η εξόδιος ακολουθία τού άνευ χρόνου, ταυτότητας, υπόστασης Προσώπου εξ ονόματος του οποίου κατατέθηκαν τα πιο πρόσφατα έργα του ποιητή, μια ζωή εν τάφω μαινόμενη από ελευθερία απέναντι σε κάθε συνειδητή θέαση κάθε κόσμου. Η ανάληψη του ποιητή, το κύκνειο άσμα του σώματος, για όλα αυτά που ενώ δεν...
1080  1200 
-10%
960-477-357-7
Το παιχνίδι Αν είναι να το παίξουμε το παιχνίδι να το παίξουμε τίμια. Ποιο είναι το αρσενικό της μοιχαλίδας ποιο είναι το θηλυκό του Πάπα ποιο είναι το αρσενικό της πουτάνας και ποιο είναι το θηλυκό του μάγκας. Ποιο είναι το αρσενικό του γυναικωνίτης και ποιο το αρσενικό του χαρεμιού. Ποιο είναι το αντίστοιχο του φερετζέ και της μπούργκας και ποιο είναι το αρσενικό της μέγαιρας. Ποιο είναι το θηλυκό του ναζί και του φασίστα και ποιο είναι το αρσενικό της παρθένας. [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-477-356-9
ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ Μη με ρωτήσεις να σου πω για έρωτες περασμένους, τους πήρε ο αέρας, φύγανε, πέσανε τίτλοι τέλους. Πριν να προλάβουν στα ανοιχτά να βγούνε να αρμενίσουν, ήρθανε οι μπάρες και ο χιονιάς για να τους σταματήσουν. Μη με ρωτήσεις να σου πω για αγάπες που 'χουν φύγει, είναι η θύμηση γλυκιά μα η λησμονιά με θλίβει. Πριν να προλάβουνε φτερά να ανοίξουν να πετάξουν, τις βρήκε βόλι, πέσανε στη γη για να κοπάσουν. Μονάχα ρώτα να σου πω για όσους έχουν μείνει, φίλοι πιστοί στο πλάι μου σαν γέρικες ελιές. Μονάχα ρώτα να σου πω γι' αυτήν που μου χαρίζει, αγάπη απεριόριστη και όμορφες στιγμές.
900  1000 
-10%
960-477-355-0
ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ Η ηδονή και ο φθόνος Το πάθος και η καταστολή Ο ανόργανος βίος και ο ευνουχισμός Το σκοτάδι και η ανοησία Η ένταση και η ευδαιμονία Το ιδεώδες και η εκσπερμάτιση Τα πρώτα ποιήματα του Πειραιώτη Αντώνη Καβούρη που συνοδεύονται με 5 έργα του ζωγραφικής και ένα σχέδιό του στο εξώφυλλο.
900  1000 
-10%
618-5307-58-8
Τον έρωτα τον εισπνέεις με μια πρωτόγονη λαχτάρα και ό,τι εκπνέεις, είναι ό,τι δεν πρόλαβες να πεις. Δοκιμάζεσαι, έρμαιο μέσα στην πλάνη του και στην παραφορά των συναισθημάτων που σου προκαλεί. Λιώνεις και λιώνεσαι, ματώνεις και ματώνεσαι. Μετά φεύγει γι' αλλού. Άλλωστε ό,τι βιώνουμε έντονα, είναι και μικρής διάρκειας. Κατά πόσο όμως του ανθρώπου η καρδιά, μπορεί να επανέλθει στο αρχικό της σχήμα και στην αρχική της μορφή, μετά από το τραύμα του έρωτα; Κατά πόσο δύναται να συνεχίσει να χτυπάει όπως πριν; Τις "Εκπνοές" του έρωτα ακολουθούν οι "Άυλες καταστροφές" του, η δεύτερη ποιητική συλλογή της Εύκλειας Καράδαγλη που πραγματεύεται...
900  1000 
-10%
960-591-141-8
Η ποίηση ως αντανάκλαση σκέψεων, προθέσεων, επιθυμιών, βιωμάτων, εικόνων. Με φύση διττή, μισή εκείνου που αντανακλάται, μισή της επιφάνειας όπου επάνω της καθρεφτίζεται το γνώριμο. Μισή γραφή, μισή ηχώ. Σύννεφα στο νερό, η πιο αναγνωρίσιμη αντανάκλαση, ιδεόγραμμα, σχεδόν, ταξιδιών. Τρίτη ποιητική συλλογή της Νεκταρίας Μενδρινού.
810  900 
-10%
960-591-140-Χ
Κάποια από τα ποιήματα της παρούσας έκδοσης έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Ποίηση και Παρέμβαση, στον διαδικτυακό τόπο fractalart.gr και στην Αυγή της Κυριακής.
810  900 
-10%
960-572-271-2
Συγκεντρωτικός τόμος που περιλαμβάνει το σύνολο των έως τώρα ποιητικών συλλογών του βραβευμένου Κύπριου ποιητή. ΠΟΙΗΤΗΣ Αν είχα δροσερό μυαλό, μολύβι που να γράφει γοργά γοργά μη μας προλάβει ο χρόνος και χέρι τρισευλογημένο από τους εκπροσώπους του θείου παντός, τότε στο βάθος θα 'λαμπε η χαρά μου και θα κουδούνιζαν των ουρανίων σωμάτων τα κλαριά.
3600  4000 
-10%
960-591-136-1
Δομημένο σε 64 έμμετρες ομοιοκατάληκτες στροφές, ερωτικό και βαθιά υπαρξιακό, το βιβλίο συνομιλεί ευθέως με τη γενιά του ποιητή, αλλά και με τις προηγούμενες, μέσω μιας κατά μέτωπο οριακής αφήγησης. Πες μου αλήθεια μιαν αλήθεια που να καίει δεν με τρομάζει η φωτιά, πώς να σ' το πω; Δεν είναι στόμα αυτό που άκουσες να κλαίει δεν είναι πνεύμα ή ψυχή. Πες μου τι φταίει η ύπαρξή μου να θυμίζει τον καρπό της αμαρτίας; Δι' ευχών ημών τα χρέη. Δεν ξεπληρώνεις κάποιο χρέος με το τάμα να τάζεις έμαθες χωρίς να εξοφλείς κρυφά ο χρόνος ακονίζει μία λάμα ό,τι μας ένωσε να κόψει απ' το ράμμα μπροστά στα βλέφαρα μιας Θέμιδος τυφλής. Στη...
630  700 
-10%
960-591-138-8
Μικρή τη σταματήσανε απ' το σχολείο και δεν παρηγορήθηκε ποτέ. Στις εκκλησίες άναβε τα χερουβείμ κι ερχόταν έπειτα να μου τα τραγουδήσει. Της χάριζα μικρά χτενάκια και τα καρφίτσωνε στους ώμους της φτερά. Τις νύχτες περπατούσε στο ταβάνι κι έσταζε δάκρυα το σπίτι μας. Μου μάθαινε ανάγνωση και άλλους πόνους, μου σταύρωνε στο μαξιλάρι προσευχές. Ύστερα ήρθε κίτρινος καιρός και την εσκίασε. Πάνω στον λόφο ένα μεσημέρι την παραδώσαμε στα σύννεφα.
720  800 
-10%
960-477-350-Χ
Η ΕΥΛΟΓΙΑ Ηλεκτρικές γροθιές σφυροκοπούν το σπίτι Στην ασφάλεια του μικρού μας δωματίου υπό το φως χιλίων κηρίων, δοκιμάζουμε όλες τις στάσεις του Kama Sutra Τα λουλούδια στον κήπο φλέγονται Η γάτα έχει κρυφτεί στο πηγάδι Στους τοίχους οι κρεμασμένοι άγιοι μας παρακολουθούν και χαμογελάνε ευχαριστημένοι [Από την έκδοση]
900  1000 
-10%
960-382-365-1
Αθήνα αγαπημένη μου, να 'ξερες πώς μου λείπεις! Συχνά που δε βλεπόμαστε είναι αιτία λύπης. Του Αιγαίου αναδύεται η θρυλική γοργόνα, Θεσσαλονίκη καλλονή, ζητά το Μακεδόνα. Εύξεινα μ' υποδέχθηκε ένα χειμώνα η Σόφια· τα δώρα της τα κράτησα μες στην καρδιά ατόφια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
477  530 
-10%
960-477-348-8
"ΜΠΟΥ": Ποιος είναι, αγάπη μου, αυτός μες στην αυλή μας Με μάτια δάκρυα κλαμένα γοερά; Μήπως τον ξέβρασε θυμός ή άστρων θλίψη Και κάθε χάραμα τον γλύφουνε σκυλιά; Ποιος είναι, αγάπη μου, αυτός που μας κοιτάει Φορώντας αίματα μετάξια ακριβά; Ποιος τον μαχαίρωσε με μνήμες και γελάει Και ποια τον έριξαν εδώ χέρια φονιά; Ποιος είμαι, αγάπη μου, εγώ που σου μιλάω Αυτό το βράδυ σαλεμένος γιασεμιά; Είμαι ένας άνεμος που κλαίει στα σκοτάδια Γυμνός ξυπόλυτος αν θες να με αγγίξεις Στης λησμονιάς τ' απύθμενα ολάνθιστα πηγάδια Προσμένω αιώνες σκεφτικός να με φιλήσεις. Είναι το σώμα μου ένα λεύκωμα θανάτων Που μια ζωή σου αφιερώνει από καρδιάς....
900  1000 
-10%
960-477-347-Χ
(Συμμετέχουν σε αυτόν τον διάλογο οι παρακάτω ποιητές, με τη σειρά που εμφανίζονται στο κείμενο: Κ. Γ. Καρυωτάκης, Κ. Π. Καβάφης, Οδυσσέας Ελύτης, Μανόλης Αναγνωστάκης, Γιώργος Σεφέρης, Ρίτα Μπούμη-Παπά, Νίκος Καββαδίας, Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Μίλτος Σαχτούρης, Δημήτρης Παπαδίτσας, Νίκος Εγγονόπουλος, Ανδρέας Εμπειρίκος, Γιώργος Σαραντάρης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Μαρία Πολυδούρη, Ανδρέας Κάλβος, Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Τάκης Παπατσώνης, Αλέξανδρος Μπάρας, Γιώργος Θέμελης, Τάκης Σινόπουλος, Νίκος Καρούζος, Μυρτιώτισσα, Γιάννης Ρίτσος.) (Από την έκδοση)
450  500 
-10%
960-303-257-3
Ευρηματικές σκιάσεις φωτός στο υπερπέραν χαράζεις αδρά στους φωταγωγούς του κορμιού σου ανεπαίσθητες πάνω σου κρεμάμενες οι ηλιαχτίδες τόσες ηδονές εκρήγνυνται μέσα σου αναρίθμητες. [Από την έκδοση]
763  848 
-10%
960-591-133-7
''ΤΟ ΣΚΑΚΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ'': Τα μαύρα τούτα τα τετράγωνα κι εκείνα εκεί τα άσπρα παιχνίδι στήσανε τρελό με τ' ουρανού τούς δαίμονες τον τρόμο και τα άστρα Και εμείς οι λυσσασμένοι πέφτουμε πάνω στο σκάκι τ' ουρανού σαν μεθυσμένοι
675  750 
-10%
960-591-115-9
Joseph Schneller. Γεννήθηκε στις 30-2-1878. Γόνος αστικής οικογένειας. Ύστερα από διάφορες επισκέψεις σε γιατρούς και ψυχιατρεία, εγκλείσθηκε στο ίδρυμα Έγκλφινγκ (1907) με διάγνωση κατατονίας. Παρέμεινε στο ίδρυμα μέχρι την εξόντωσή του (Ιούλιος 1943) από ασιτία μακράς διάρκειας. Ένας από τους δεκάδες χιλιάδες "μη αποδοτικούς ανθρώπους" που εξόντωσαν οι Ναζί. Ανάμεσα στα έργα του καταπιάστηκε (1936) με την εκπόνηση ενός μεγαλόπνοου αρχιτεκτονικού σχεδίου: επρόκειτο για ένα κολοσσιαίων διαστάσεων κτίριο, η κατασκευή του οποίου, σύμφωνα με τον ίδιο, απαιτούσε 400 χρόνια. Ήθελε έτσι να επανορθώσει το ότι "η εκκλησία απαγόρευσε τη...
765  850 
-10%
960-591-120-5
Ψεύτη ντουνιά τι σε μέλλει εσένα αν έχει λίγο ζουμί παραπάνω αυτή η ιστορία αν άρχισε εν έτει χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα στα τέλη Γενάρη αν η μαθητική ποδιά σκίστηκε ένα μεσημέρι στην αλιφασκιά ή αν το πάτωμα ράγισε από πρόσωπα ισόβια που βρήκαν ανοιχτή την πόρτα και μπήκαν αν ακόμη ο γύρος του ήλιου έκλεισε μες στο χιόνι σε μια σιδηρά πειθαρχία, κρυμμένη καλά κάτω από την υποψία ενός ψιθύρου. Στο κέντρο του κάδρου ο ουρανός ήταν για όλους μια πληγή ανοιχτή το μικρό μαυρόπευκο έγερνε λοξά κάποιοι κορόιδευαν το φεγγάρι που φώτιζε -κρεμασμένο στα μανταλάκια- μια άλλη εκδοχή του αιώνα.
720  800 
-10%
960-591-131-0
Όσο κανείς τους δεν έρχεται -ένας δεν έχει γυρίσει πίσω- δεν μου το βγάζεις εμένα απ' το μυαλό μια παρεξήγηση είναι όλο αυτό κάποιος έβγαλε τη ρετσινιά και πρόβατα εμείς το χάψαμε αιώνες τώρα. Είναι που καλοπερνάνε εκεί χοροί, φαγητά, τραγούδια ανέμελοι προπαντός με το μεγάλο βάρος πίσω τους -να μην τους σέρνει ο φόβος απ' τη μύτη. Αν ήταν τόσο στενάχωρα δεν θα 'χε βρει ένας την άκρη -τόσα χιλιάδες χρόνια- να αψηφήσει νάρκες, ηλεκτροφόρα καλώδια, μαύρες τρύπες, χρονολογίες, κέρβερους ανάτρεχα να πάει στο ποτάμι πίσω στο σπίτι του να 'ρθει να ξεπονέσει; Σου λέω καλοπερνάνε.
810  900 
-10%
960-16-8194-9
Τρεις διαφορετικές ενότητες συναπαρτίζουν την ποιητική συλλογή της Μαρίας Τοπάλη. Προηγούνται χρονικά τα χαϊκού, µαρτυρώντας τη σταθερή έλξη που ασκεί στην ποίηση η σταθερή φόρµα και ο µινιµαλισµός, ιδίως όταν η φλόγα της απειλείται και τρεµοσβήνει. Έπεται η ενότητα "Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά", που αποτυπώνει, ανάµεσα στα άλλα, και την αναµέτρηση µε ό,τι θα µπορούσε να θεωρηθεί "πνεύµα της εποχής". Στο "Οι λέξεις µου" δοκιµάζονται οι αντοχές του ποιητικού λόγου ως βηµατισµού επιβίωσης στο αθηναϊκό κέντρο, ενώ µε το «Βιβλίο Ιούλιος Βερν» επιχειρείται µια αφήγηση για τη ζυµωµένη µε την ανάγνωση παιδική ηλικία, ανάµεσα σε τρεις...
891  990 
-10%
960-477-345-3
Από τον Όμηρο και την Σαπφώ έως σήμερα, η Ελλάδα έδωσε στον κόσμο πολλούς και σημαντικούς ποιητές. Έχοντας διαβάσει μεγάλη ποίηση αγαπημένων ποιητών, ξέρω πού βρίσκομαι. Συνεπώς δεν δηλώνω ποιήτρια, δεν διεκδικώ καμμιά θέση ανάμεσά τους. Ψυχοθεραπεύομαι δια της γραφής· και θέλω μέσα απ' αυτά τα... ιδιαίτερα, πηγαία και ποιητικά εκφρασμένα συναισθήματα, να επικοινωνήσω με κάποιους ανθρώπους με παραπλήσια συναισθήματα και βιώματα. (Ιω-άννα Π. Παχτίτη, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
900  1000 
-10%
960-477-342-9
Της αιωνιότητας οι απέραντοι ωκεανοί σημερινά βυθίσματα μνήμης παλιάς. Συμπληρωμενη τ' αφύσικου αχάλαστη τροπή, μιας αυτοθέλητα καλόπλεχτης θηλιάς. Θάλασσες που σμίγουνε σε γάμο αγάπης, απ' έρωτα μα κι άπλετο που καρτερούνε θρήνο. Μετουσιώματα σπλάχνων μιας θείας πράξης, το τελευταίο, να εναρμονίσουν στη γλαφυρότητά τους κρίνο. Πάνω σε σταχτί αφρό τ' αναδιπλούμενα κύματά του, μας άπλωσαν καιρούς ερχόμενους. Κυλήσου στις πτυχές και στ' ανώνυματά του, και νοιώσε τον καθώς μαζί σου θα συμπλέκει τους επόμενους. [Από την έκδοση]
1080  1200 
-10%
960-6880-95-8
Απ' τις παράλληλες αξίες στον κατήφορο της συμπάθειας εαρινό ειδύλλιο ρούχο καινούργιο στην κρεμάστρα. Αυτόπτης μάρτυρας η ικμάδα της γης κι ο νόμος του μη γίγνεσθαι. [Από την έκδοση]
720  800 
-10%
618-5399-01-6
ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ Πόσο ανυπεράσπιστος νιώθω και αβοήθητος σε τούτη τη Χώρα! Σ' αυτή τη Χώρα είμαι μικρός· καμιά δομή τριγύρω μου για να με προστατεύσει. Αυτή η απουσία, της δομής, με ξεπερνά. Είναι σαν τούτο εδώ το ποίημα που αγωνίζεται να υπάρξει έτσι, από μόνο του, χωρίς τα πέριξ γύρω του να το στηρίζουν κάπως. Ξεκρέμαστο Μονάχο πού να σταθεί πώς να υπάρξει πώς ν' αποκτήσει νόημα το ποίημα. [Από την έκδοση]
720  800 
-10%
960-303-254-9
Πάνω στο απάτητο χιόνι έμειναν τα βήματα του επαίτη που κτύπησε μιαν αφιλόξενη πόρτα και απομακρύνθηκε.
763  848 
-10%
960-572-265-8
ΗΜΕΡΑ Καταλαβαίνω τη μέρα απ' το στόμα, απ' το πώς τρέχει το νερό στον νιπτήρα, απ' το πώς συνδυάζεται το κρασί της περασμένης βραδιάς με την κολλημένη στον πίσω γομφίο οδοντόπαστα. Κι όμως δεν ήταν πάντα έτσι ανθρώπινη η μέρα μου, ο ξυπνητός μου ήλιος, αφού δεν περίμενε ούτε καν την αυγή για να κοκκινίσει τα σκοτεινά παντζούρια και τις αναλαμπές των τζαμιών. Πες ότι οι μέρες τότε ήσαν αμίμητες, έτοιμες να εφορμήσουν απ' τον τάφο των σεντονιών και τις ομίχλες που τύλιγαν στη μακαριότητά τους τα χαλιά, τα υπνοδωμάτια, τις κορνίζες. Πες καλύτερα ότι οι μέρες εκείνες για πρώτη φορά έσπρωχναν προς τα πίσω...
1080  1200 
-10%
960-408-243-4
Η Αθηνά Στραβοπόδη, για πρώτη φορά εμφανίζεται στην ελληνική ποίηση μπαίνοντας δυναμικά στον χώρο. Η ποίησή της, γεμάτη από σκληρές εικόνες στα όρια του υπερρεαλισμού, επιφυλάσσει τρυφερές εκπλήξεις, ξεθάβοντας τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από σκοτεινές ντουλάπες και μουχλιασμένα ταβάνια, ξεκινώντας τες από την αρχή του χρόνου κι επαναφέροντάς τις στην πεζή καθημερινότητα μέσα από σκοτεινά παιχνίδια του μυαλού και ελικοειδή ερεθίσματα των αισθήσεων με μια πρωτόγνωρη δύναμη που ταρακουνά και συγκινεί τον ανυποψίαστο αναγνώστη. ΠΕΣ ΚΑΤΙ Πες μία λέξη. Βήξε κλάψε. Αυτή η σιωπή... Σου μουρμουρίζω τα λόγια που δεν σου είπα. Σου στρώνω το...
763  848 
-10%
960-408-242-6
Ο Τάσος Ψάρρης, ήδη καταξιωμένος στον χώρο της γραφής, με πολλές μεταφράσεις, διηγήματα, μυθιστορήματα και δύο ποιητικές συλλογές, έρχεται με αυτήν την τρίτη να συμπυκνώσει εμπειρίες ζωής και σκέψης. Η πένα του ρέει, παρασύροντας τον αναγνώστη σε σκέψεις και εικόνες, με πολιορκίες κι αποχαιρετισμούς, με λογοδοσίες κι εκρήξεις που διαγράφουν την ήττα μας μέσα από το κλάμα ενός παιδιού. Η αποτίμηση γίνεται με λυρική διάθεση και η απολογία με αυτοσαρκασμό. ΓΡΑΜΜΗ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ Εντός της ημέρας θα χαράξω στο χώμα τη γραμμή του τερματισμού με το ξίφος που κρατώ απ' τον πρώτο μου πόλεμο. Κι από τη μέσα μεριά από τη μεριά της...
763  848 
-10%
960-471-170-9
Όπως γράφει ο Κωστής Γκιμοσούλης, "με αφορμή ένα όμορφο χωριό του Κισσάβου, το Μεταξωχώρι (που μου το σύστησε ο ποιητής Γιάννης Κοντός), ανακαλύπτουμε το μέτρο που δίνει ακόμα και σε μας που γεννηθήκαμε αρουραίοι, δηλαδή γνήσια παιδιά της πόλης, η Φύση. Ένα αλφαβητάρι για ένα βουνό που ξεσκεπάζει την μικροσκοπική μας φύση και μας φέρνει μπροστά στο θαύμα του καθενός: να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε αληθινά. Ένα βιβλίο ποίημα για ένα ποιητή - στη σειρά Μικρές Ιστορίες για τον Κόσμο- τον κόσμο του Γιάννη που μου τον γνώρισε, τον μοιράστηκε μαζί μου και που "φεύγοντας" μου τον χάρισε. Επειδή τα πιο σημαντικά δωρίζονται".
1161  1290 
-10%
960-426-977-1
Η Εύα είναι ο αισθησιασμός, η ατίμωση, η έξοδος και η πτώση. Τιμωρείται με την απειλή της ανυπαρξίας κι εκδιώκεται, ώστε με πόνο και δάκρυα να περνά τις μέρες της· αυτή είναι η κατάρα του θεού της. Στα σπλάχνα της, όμως, κυοφορεί την ελπίδα, γίνεται η Μητέρα των Ζωντανών. Η Εύα ξεριζώνεται από την Εδέμ για να μάθει ότι η λύτρωση περνά από τη ζωή. Και η Εύα αναζητά πια την υπενθύμιση ενός χαμένου παραδείσου ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στον αναστάσιμο εαυτό της. "Τα κεράσια της Εύας" είναι η πορεία του ανθρώπου προς την ωρίμανση, η επιλογή της ελευθερίας, η αποδοχή της ζωής μαζί με το κόστος της απώλειας, η επίγνωση της φθοράς και η...
900  1000 
-10%
960-408-245-0
Από το Ξημέρωμα και την Απόφαση μέχρι τις Εκβολές, οι Φριτς και οι Λανγκ κινούνται σαν μια πληγή χωρίς σώμα. Κωμικοί όταν κλωτσούνε τα δάκρυα και τραγικοί όταν τα ενσαρκώνουν, ξένοι ή απλώς ανήλικοι, αναβοσβήνουν εντός της μορφής τους σε μια κατάβαση προς τις πηγές των πραγμάτων. Στην ανθρωπολογία της κτήσης και της απώλειας, μαθαίνουνε να σιωπούν όπως η ιστορία, μαθαίνουνε να μισούν και να ψηλώνουν. Εδώ γεννιούνται τα σύννεφα, εδώ μπουκώνουμε τον ήλιο βαμβάκι, εδώ το χρέος πληρώνεται σε σώμα. Οι Φριτς, οι Λανγκ. Οι Φριτς και οι Λανγκ. Θα τους συναντήσεις εκεί που στέκουν τα αντικείμενα έχοντας αγκαλιά τη διάρκειά τους. Όλοι οι Φριτς...
954  1060 
-10%
960-04-4947-3
ΗΡΕΜΙΑ Κολυμπάς στα κολλώδη υγρά της ηρεμίας. Σου τραγουδώ τα καλώς καμωμένα. Περιγράφω λεπτομερώς τους ήχους και τα χρώματα. Φορτώθηκες τα λάθη μου κι εσύ τις παιδικές μου ενδοβολές, τις νεανικές μου αριστερίζουσες επαναστάσεις. Λαχταρώ νανουρίσματα και πρωτόφαντες μελωδίες. - Δεν έχω πολλά να σου πω - Ποτέ άλλοτε η αγάπη δεν αναπαύθηκε αρτιότερα σε σώμα.
792  880 
-10%
960-04-4964-3
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να συγκεντρώσει και να συζητήσει τα πρώτα δημοσιευμένα (και μόλις δύο αδημοσίευτα) δείγματα γραφής του Ρίτσου, συνδέοντάς τα, παράλληλα, με τις ποικίλες περιπέτειες του βίου του και εντάσσοντάς τα στη σύγχρονή τους πολιτική και πολιτιστική συγκυρία.
1980  2200 
-10%
960-16-8163-9
Ο πρώτος που θα το αντιληφθεί φωνάζει: Άνθρωπος στη θάλασσα. Tον παρακολουθεί διαρκώς και δεν τον αφήνει ούτε στιγµή από τα µάτια του δείχνοντας πάντα µε το χέρι προς την κατεύθυνση του ναυαγού.
790  880 
-10%
960-408-247-7
Εκατόν εννέα χάικου γραμμένα την περίοδο 1991-2008. Εκατόν εννέα επιλεγμένα από ένα σύνολο, περίπου, εξακοσίων, τα οποία επέλεξα να δημοσιοποιήσω. Ορισμένα απ' αυτά, όλη την ενδιάμεση χρονική περίοδο από το 1991 έως σήμερα,... παρέμεναν σκοπίμως όλο αυτό το διάστημα αφημένα σε ένα ερμάρι. "Ο ποιητής έχει γράψει μία θαυμάσια συλλογή με χάικου. Βρίσκεται πολύ κοντά στο πνεύμα του Ίσσα, ενός εκ των Μεγίστων Τεσσάρων ποιητών του είδους - διαθέτει το ίδιο χιούμορ, την ίδια συμπόνια και ευαισθησία, εντούτοις γράφει με έναν τρόπο εντελώς προσωπικό. ... Στον ποιητή αξίζουν συγχαρητήρια για αυτό το κατόρθωμα, ένα κατόρθωμα σίγουρο, και θα πρέπει...
763  848 
-10%
960-426-964-Χ
Τα "Οιστρογόνα" αποτελούν ένα ταξίδι στο χάος. Ποίηση βαθιά αυτοβιογραφική και τρεμάμενη σαν το ανθρώπινο είδος. Ένα ανθρώπινο είδος -που η δημιουργός ευελπιστεί- στον παρόντα τόμο να βρει μία συνοδοιπόρο. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ Όπως ο λύχνος που σβήνει μονάχος του σαν σώσει το λάδι, μη λησμονήσεις ποτέ πόσο για σένα, ναι, μόχθησα. Περασμένος και συ, όπως θα υπάρξουμε όλοι· και ούτε η γη θα μας αλλάξει ούτε η θάλασσα μα ένας όρκος επάνω στο φεγγάρι· που θα μας πάει πιο γρήγορα από εκατό φωτισμένα αστέρια που λάμπουν σαν τα μάτια αισχρού δολοφόνου.
900  1000 
-10%
960-615-158-1
900  1000 
-10%
960-01-1985-6
ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ Όταν πεθάνω οι φίλοι που θέλετε να με θυμάστε να ξυπνάτε τις νύχτες και να ψάχνετε στα κινητά σας αν βρέχει στην Αντίς Αμπέμπα, αν κατεβάζει λάσπη ο χείμαρρος στο Ορφανοτροφείο της Τέσφα, αν το κροτάλισμα της μπόρας στη λαμαρίνα φοβίζει τον ύπνο των παιδιών. Σε αυτήν την αναζήτηση (και όχι σε βιβλία ή κείμενα ή λέξεις) θα φωλιάζει η μνήμη μου. Εκεί θα είμαι, στο άγγιγμα του δαχτύλου σας στην οθόνη αφής σας, και θα σας περιμένω να ξημερώσει για να μου πείτε πως η λαμαρίνα άντεξε, πως τα παιδιά ξυπνήσανε καλά.
900  1000 
-10%
960-505-342-Χ
Γνωρίζει πάντα περισσότερα από τη μητρόπολη. Μιλάει μια νόθα γλώσσα. Οι διηγήσεις της είναι πόλεμος. "Όπως στην αποικία πίσω από τη γνωστική μας πλάτη έτσι βυθίζεται το σκάφος αναίμακτα από τη θάλασσα βγαίνουμε στεγνοί και δια παντός αθώοι από θεό". (Σαίξπηρ, "Τρικυμία")
801  890 
-10%
618-5307-53-7
Η ποιητική συλλογή "Απέθαντος έρωτας" είναι ένας ύμνος προς την κάθαρση, στον δρόμο της αιωνιότητας μέσω ενός απέθαντου έρωτα που φέρνει το στίγμα της πιο ισχυρής μορφής αγάπης που εξιλεώνει, εξαγνίζει και εντέλει ανυψώνει τις ψυχές προς την ουράνιά τους διάσταση. Είναι μια σειρά από συναισθήματα αραδιασμένα σε ποιητικές εικόνες που μπλέκονται με τη φιλοσοφία, και όταν ενωθούν, καθρεφτίζουν μια ιστορία αγάπης που ξεκίνησε "τυχαία" ένα δειλινό στην χώρα της επαγγελίας. Μέσω μιας περιδιάβασης σε μονοπάτια όπου το φως μπλέκεται με τις σκιές της γήινης μας υπόστασης γίνεται μια μάχη για τον θάνατο του ανθρώπινου "εγώ" και την ανύψωση της...
900  1000 
-10%
960-606-099-3
Η καταιγιστικά σκληρή πραγματικότητα που επιμένει, που κάποιες φορές εκτοπίζει ακόμη και την ανθρώπινη φαντασία, οι απώλειες, οι απουσίες, οι οφειλές στους μεγάλους μας, οι χαμένες αξίες, η διαβρωτική μέσα στην ερημία του πλήθους μοναξιά, η αγάπη και ο έρωτας αποτελούν το έναυσμα αυτής της ποιητικής συλλογής, έτσι όπως έρχονται, έτσι όπως εγγράφονται και κυοφορούνται μέσα μου. Και πάλι ζητούμενο τα αυτονόητα,τα απλά και καθημερινά, μα τόσο αναγκαία για το σύντομο, μέχρι να γίνουμε αστερόσκονη, πέρασμά μας απ' αυτόν τον πλανήτη.
675  750 
-10%
960-591-126-4
Με ανησυχεί τελευταία η αδιατάρακτη κοινωνική ειρήνη είπες ενώ δοκίμαζες άλλη μια μπάλα παγωτό φιστίκι στο παραλιακό ζαχαροπλαστείο Κι επίσης δεν μου πολυαρέσει η jazzzz όποτε ακούω στο ραδιόφωνο τις σωστές επιλογές αρχίζει να βρέχει και αυτό μου φέρνει υπνηλία Και μετά θυμάμαι το νορβηγικό πουλόβερ της κυρίας Ν. που είχε στο κέντρο ένα πράσινο μοτίβο σαν λαβύρινθο -maze θα το ονόμαζαν στην αγγλική εξοχή- με σφιχτοκουρεμένους κάκτους κι ένα παγκάκι στη μέση της διαδρομής να ξαποστάσει -αν ποτέ το βρει- ο νικητής και ύστερα να επιστρέψει -αν μπορέσει- στο ξενοδοχείο Όταν κοιτάζω το πουλόβερ της κυρίας Ν. στεναχωριέμαι...
720  800 
-10%
960-615-139-5
630  700 
-10%
960-591-112-4
Πλησμονή οστών, γιατί Ποίηση σημαίνει απάρνηση και μαζί μεταστοιχείωση του υλικού που παύει να υπάρχει ενώ ταυτοχρόνως εξακολουθεί να υφίσταται, ως οστό, ως σκελετός, ως μνήμη, ως όντως Λόγος. Πλησμονή οστών, γιατί καθώς ποίημα το ποίημα αρμολογείται ο σκελετός της συλλογής από οστά συναισθημάτων, εμπειριών, σκέψεων, πικρής, τραυματικής μνήμης, δονούμενου ερωτικού συγκλονισμού, αγάπης τρυφερής, όλο και κάποιο περισσεύει. Όλο και κάποιο, λες από του Αδάμ της Γραφής το πλευρό, μετασχηματίζεται σε νέο ποίημα, θεμελιώνει μια καινούργια Πλησμονή οστών. Πλησμονή οστών, γιατί ακόμη κι ένα άδειο κρανίο, στο οστεοφυλάκιο, μια ισχυρή, νομίζω, είναι...
900  1000 
-10%
960-435-648-8
λες - να ψηλαφίσω απ’ την αρχή λες με δάχτυλα τους καρπούς να παραδώσω λες να παραδώσεις λέω μα κοίτα πώς έχει το πράμα ο χρόνος που ικέτεψες θα ’ρθεί και θα γελάσει θα ’ρθεί λες και θα ’ρθώ σού απαντά να ’ρθεί λες να ’ρθεί τικ τακ τικ τακ τικ τακ χέρια στους καρπούς μετράνε αδύναμα δάχτυλα σε φλέβες αδύναμες κι άσ’ τα λες ίδια κολυμπήθρα του Σιλωάμ χωράς; μπαίνεις δε χωράς; να περιμένεις τη σειρά σου -θα ’ρθεί καιρός λες που θα μετρήσουμε αλλιώς- χωράω (θα) λέω αλλά ένα κιλό χώμα είναι πιο βαρύ από ένα κιλό κρέας -είναι γνωστές οι επαναλήψεις του αίματος- πολύ αίμα λες να παραδοθώ λες να παραδοθείς λέω κι εγώ...
900  1000 
-10%
960-606-098-5
Πεζός τροχασμός Φτάνει κάποια εποχή που μοιάζει όλα τα ονόματα να τα έχεις ακούσει ή κάπου συναντήσει ξανά. Καμμία έκπληξη, τίποτε καινοφανές· μνημονικές αναταράξεις μόνο. Κίνδυνος συνωνυμίας με την Παρακμή. Διασταυρώθηκα με τόσο πολλούς ανθρώπους στις κρίσιμες στιγμές τους και λέω έτσι να συνεχίσω για καιρό - όσο επιτάξει ο βιολογικός χρόνος μου. Τόσους που δε θυμάμαι πια παρά ελάχιστα ονόματα και στιγμιότυπα. Όλα ένας χυλός. Κράτησα όμως και κρατώ σημειώσεις. Σημειώσεις σκόρπιες. Πρόχειρη ή τυχαία συγκόλληση ετεροκλήτων συμβάντων και ιδεών που συγκλίνουν στο άρρητο, το επιβαλλόμενο για όλους τελικό σιωπητήριο, μετά τη δράση...
972  1080 
-10%
960-348-313-3
Με την κανάτα ποτισμένη πίσω από από τον περιπλανώμενο με την κανάτα ποτισμένη πίσω από τον αγγελιαφόρο με την κανάτα ποτισμένη πίσω από τον εκλεκτό. [Από την έκδοση]
720  800 
-10%
960-606-097-7
Ο έρωτας απόμεινε πληγή στην πέτρα που κρατιέμαι δρόμος Κάποια μέρα που θα βγεις από την πόρτα του σπιτιού σου θα μισήσεις αυτή την πέτρα που σωπαίνει και σ' αθωώνει [Από την έκδοση]
450  500 
-10%
960-606-052-7
Κλειστά ακόμη τα παράθυρα και ίσως παραμείνουν έτσι για πολύ. Όμως σε κάθε εποχή υπάρχει πάντα η ελπίδα. Κι ένα παράθυρο μπορεί ν’ ανοίξει.
450  500 
-10%
960-408-236-1
Ποτ πουρί Εγώ χρυσοποίκιλτη Με το γοβάκι που η απόσταση Σχεδίασε στο χέρι Αποτάσσομαι Τα κούλουμα της αλλαγής Και επιστρέφω Hasta la vista
763  848 
-10%
960-382-358-9
Επιλέξτε λοιπόν ηρεμία ή έρωτα Τα δυο μαζί δεν πάνε
954  1060 
-10%
960-606-091-8
Ψηλαφείς τα τοιχία. Γρατζουνάς σημάδια. Υπολογίζεις το κόστος κάθε συγκίνησης. Τεντώνεις την πετονιά. Ελέγχεις, αν σου υφαίνουν έξοδο. Στο χασμουρητό του θηρίου χάνεις τα λογιστικά. Τώρα, αργά. Θα γίνεις ήρωας εραστής δημόσιος κίνδυνος. Αιμορραγείς στον αφαλό. Θ' άφησες την Αριάδνη εγκαίρως. Στην αναλαμπή κραυγής έμπηξες μαχαίρι. «Σφάξε το κτήνος του Μίνωα», είπαν. Εξετελέσθη μάλλον το καθήκον. Τρέχεις πανικόβλητος σε φωτός πινελιά. Έλλειψη οξυγόνου και βαρύτητας. Δεν θα βάψεις και μαύρα τα πανιά σου. Μπαίνεις στο βαπόρι με τρύπα στην κοιλιά. Δεν το παίρνεις προσωπικά. Είναι συλλογικό, υπαρξιακά πολεοδομικό το πρόβλημα της...
540  600 
-10%
960-477-339-9
Με τους νέους στίχους του, ο ποιητής Αλέξανδρος Αηδώνης, από την υγρή και βροχερή Κέρκυρα, υποδέχεται την Πριγκίπισσα Ειρήνη. Η νέα μούσα τού έδωσε στίχους ακριβούς για ένα σπάνιο πλάσμα τυλιγμένο στο μυστήριο και το ιερό. Την περιγράφει στο Μον Ρεπό, στην Ινδία ανάμεσα σε 101 ιερές αγελάδες, με την Μαρία Κάλλας, τον Λουκίνο Βισκόντι... Συνεπής στην ιδέα της ποιήσεως -όλα υψηλά, καθαρά- με μαγεία να οδηγεί το πρόσωπο της Πριγκιπίσσης στα άδυτα του κόσμου της. Του κόσμου του. Του κόσμου μας. Καλημέρα Τέχνη με όνομα και καταγωγή. Μία νέα Σίσσυ, η Πριγκίπισσα Ειρήνη, στην Κέρκυρα, βρίσκει τον φτωχό βιογράφο της - ανάμνηση Χρηστομάνου;...
1080  1200 
-10%
960-591-128-0
ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Βράδυ γυρίζω σπίτι σε κοιτώ πώς μίκρυνες έτσι χρόνια τώρα μεγαλώνω χρόνια τώρα εσύ μικραίνεις ό,τι από σένα αφαιρείται προστίθεται πάνω μου μπαίνω στο παιδικό σου δωμάτιο σε φιλώ στο μέτωπο ξαπλώνεις στο κρεβατάκι κάθομαι στην άκρη και σου λέω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς όταν μεγαλώσεις θέλω να σε παντρευτώ (Αφιερωμένο στη γυναίκα μου)
810  900 
-10%
960-335-406-6
Η πόλη ετοιμάζεται να δειπνήσει όσο χτενίζεις τα μαλλιά σου στον καθρέφτη ένω ένα κλεφτρόνι κρύβεται μέσα στα στενά και οι γάτες στη γωνία ψάχνουν στα σκουπίδια. Η πόλη ετοιμάζεται να δειπνήσει ο πιτσιρίκος απέναντι να κοιμηθεί και ο ράφτης της οδού Νοταρά κι εκείνος μόνος θα γείρει κι απόψε. [Από την έκδοση]
763  848 
-10%
960-499-267-8
Ο "Επαγγελματικός προσανατολισμός" είναι μια ποιητική συλλογή που παρ’ ολίγον να συνταξιοδοτηθεί σ’ ένα σκοτεινό συρτάρι μπαλώνοντας υποδήματα και πετυχαίνοντας την τσάκιση σε μια ζωή που δεν μπορεί να κρύψει τις ζάρες της. Είναι μια σύμβαση αορίστου χρόνου στα πιο ηλιόλουστα κοιμητήρια και ο θάνατος κατά παραγγελία που έρχεται στην πόρτα μας delivery. Ο "Επαγγελματικός προσανατολισμός" είναι η ρέμπελη ζωή συνταγογραφημένη από συμβεβλημένο με την αιωνιότητα ποιητή. Είναι η εξαγγελία πως το επάγγελμα που επιλέξατε, ακόμα και αν δεν θα σας βοηθήσει να αποπληρώσετε τα δάνειά σας, μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν θα ζήσετε μια δανική ζωή. Όλα...
990  1100 
-10%
960-16-8112-4
Ένα ανέσπερο φως κρύβεται στα έγκατα της ύπαρξής σου. Για να το δεις, πρέπει να συναντήσεις τη θεά του Ελεάτη, να περάσεις από τις πύλες των οδών της ημέρας και της νύχτας, να ακολουθήσεις ένα δρόμο που δεν έχει κατεύθυνση, που δεν υπάρχει, και να αντιμετωπίσεις εχθρούς, που παραμονεύουν να σε σταματήσουν και να σ΄ εκτρέψουν απ΄ την πορεία. Θα φτάσεις τελικά ως την τελευταία πύλη, πίσω από την οποία κρύβεται η αλήθεια, ή θα επιλέξεις έναν άλλο προορισμό, που είναι συνάμα το τέλος και η αρχή του δρόμου που εσύ ο ίδιος δημιούργησες;
630  700 
-10%
960-03-6445-1
"Με άλλο βλέμμα προσπαθώ να δω τώρα τη ζωή μου, που δε στηρίζεται πια στην ιδέα του μέλλοντος αλλά συγκεντρώνεται στο τώρα, και μ’ αυτή την οπτική γωνία γδύνω το παρελθόν από τα φανταστικά παραμύθια που με βοηθούσαν τότε να ζήσω και προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής πριν το τέλος της δικής μου. "Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός, αλλά ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει. Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική και τον συλλαμβάνει σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής. Τώρα η ιδέα του θανάτου αδιάφορη μ’ αφήνει, αν και παγώνει με αυτή το σώμα. Τώρα μόνο η επιβίωση είναι η ιδέα που με κατέχει..." Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
760  848 
-10%
960-435-645-3
ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΤΕΣΠΕΡΕ Αγαπημένε, όταν διαβάσεις το σημείωμα αυτό το μελάνι θα ’χει πια στεγνώσει, η ζάχαρη θα ’χει μουχλιάσει, ένα σύκο θα σαπίζει στο κρεβάτι. Σε μια γαβάθα θα βρεις υπολείμματα τροφής. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν θα το έχω γράψει εγώ ή κάποια άλλη με όνομα παράξενο όπως Αδελαίδα, Εριφύλη ή Περσεφόνη. Αγαπημένε, ήσουν απελπιστικά αθώος, ανυπεράσπιστα ένοχος, τις νύχτες ζωγράφιζες ελάφια, έκλαιγες μετά καθώς τα σκότωνες, γέμιζαν σκάγια τα σεντόνια. Μια μέρα ενώ σου ετοίμαζα καφέ είδα μες στο φλιτζάνι ένα δέντρο. Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να χαθώ στο δάσος. Αγαπημένε, όταν διαβάσεις το...
900  1000 
-10%
960-03-6462-1
Ένα ποιητικό αφιέρωμα στις παλιές λουτροπόλεις και στα ιαματικά ξενοδοχεία, που κάποτε υπόσχονταν την ανακούφιση από τον πόνο και την αναβάπτιση στη ζωή. Αναζητώντας το αντίδοτο στην προσωρινότητα των πάντων: αρχαιολογία, μνήμη, ανασκαφή, φωτογραφική αποτύπωση. Και ο έρωτας. Ένα παυσίλυπο που ξεθυμαίνει γρήγορα, όπως γερνάει ένα καλοκαίρι. Μια μικρή ελεγεία στο σχεδόν τίποτα. Σ’ αυτό που πάντοτε μένει.
760  848 
-10%
960-435-639-9
ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ Συλλογίζομαι αυτούς που αγαπούν τη λάμψη των ματιών όταν τους καθρεφτίζουν, το φως κάτω από βλέφαρα κλειστά και πίσω από τις γρίλιες τις κλειστές, τα μεσημέρια του καλοκαιριού και κείνα του βροχερού φθινοπώρου με τις κουρτίνες διάπλατα ανοιχτές· κι αγάπησα αυτούς που λάτρεψαν τη σπίθα των θλιμμένων ματιών, τις δυο ρυτίδες στο στόμα δίπλα, εκεί που γέλιο και θλίψη τρεμοπαίζουν σιωπηλά.
900  1000 
-10%
960-504-221-5
ΤΟΠΙΑ ΞΑΝΑ Ένα παιδί σαν παρεκκλήσι ήταν. Σαν κόγχη τυφλή χωρίς φως. Παντού ζωγραφισμένος και γραμμένος παντού και αναρριχητικός. Το σώμα του ήταν γραμμένο σε ζεστό τοίχο. Ήταν ζωγραφισμένο και ζεστό σαν τοίχος μοναστηριού. Κάθισε κάτω στην γη. Ένα παιδί σαν τοίχος χωρίς πρόσωπο ήταν, γιατί το πρόσωπό του ήταν δανεικό και γραμμένο με ακατανόητα σημεία και τέρατα. Άηχο κάθισε κάτω στην γη και λύθηκαν όλα τα χρώματα που δεν ήταν για αυτόν ποτέ. Ποτέ δεν ήταν για μένα τα χρώματα, σκέφτηκε. Σαν πελώριο διάφανο δάκρυ φυσούσε ένας αέρας κυπαρισσιών. Σαν των ζωγράφων ή των τρελών και παράσερνε τα μεγάλα μαλλιά τους. Και γείραν τα κεριά, τα...
990  1100