Περιπέτειες

Αρχές Μαρτίου 2012, ο Χάρης Νικολόπουλος επιστρέφει από τη Ναύπακτο στην Αθήνα, όταν η μητέρα του διαγιγνώσκεται με Αλτσχάιμερ πρόωρης εξέλιξης. Του έχει λείψει η πόλη και οι φίλοι του, αλλά τίποτα δεν είναι όπως το άφησε. Μέσω του οίκου ευγηρίας όπου μεταφέρεται η μητέρα του, ο Χάρης γνωρίζει την ψυχολόγο Ιωάννα Κωνσταντίνου, η οποία διευθύνει έναν ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες και θύματα σεξουαλικού τράφικινγκ. Η δολοφονία της ψυχολόγου θα σταθεί αφορμή για να ξεκινήσει ο Χάρης μια κατάβαση στην κόλαση του υποκόσμου, στον κόσμο των άστεγων, των εξαρτημένων, των κοριτσιών που είναι αναλώσιμα. Πολύτιμος συμπαραστάτης του στην...

Έφτασε η ώρα να αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο εφιάλτη της… Ενώ η Αθήνα προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στο πέπλο της πρωτοφανούς παγωνιάς που την έχει καλύψει από άκρη σ’ άκρη, ένας σαδιστικός εκδικητής χωρίς πρόσωπο αναλαμβάνει να απονείμει τις πιο απάνθρωπες ποινές σε όσους ξεφεύγουν από τη δικαιοσύνη. Την ίδια στιγμή, η εν ψυχρώ εκτέλεση ενός ξένου άντρα στην Αχαρνών θα αφήσει ένα αθώο παιδί τραυματισμένο και τρομοκρατημένο, ολομόναχο σε μια άγνωστη, αφιλόξενη, άγρια πόλη –και ευάλωτο σε όλους αυτούς που θα το αναζητούν για να το κάνουν να σωπάσει μια για πάντα. Όμως εκείνο που περισσότερο από καθετί θα κάνει την καρδιά της αστυνόμου...

Ένα πτώμα που μένει στα αζήτητα, μια υιοθεσία που ο καρπός της καταλήγει σε μια αιρετική σέχτα, ένας οικογενειακός τάφος που μετατρέπεται σε μια νύχτα σε κενοτάφιο, μια σκιά που ακολουθεί τη δίδυμη αδελφή της, ένα κύημα στη γυάλα του από το θέρος του 1965, ένας λατινιστής θύμα αυτοκινητικού δυστυχήματος, μια κόρη που λανθάνει δύο χρόνια εκτός ληξιαρχείου, ένα κορίτσι που διασχίζει όλο ρέμβη την κυνικότητα της ζωής, ένα βρέφος που χάνεται σε σεισμό κι ένα άλλο από τον τάφο του. Είκοσι μία ιστορίες, γραμμένες άλλοτε με πλάγιο και άλλοτε με ευθύ τρόπο, άλλοτε σε λίγες αράδες κι άλλοτε σε λίγες σελίδες, αναπτύσσονται με τη μορφή...

"Θέλω να καώ πάνω στο κορμί σου, να γίνουμε μια πύρινη αγκαλιά!...Θα σε περιμένω σαν τη διψασμένη γη, να σβήσεις πάνω μου κάθε ακόλαστη επιθυμία σου, κάθε σκέψη που έκανες τις μοναχικές νύχτες...", έγραφε στον Άνθιμο Παρίδη, η Λήδα, η γυναίκα του φίλου του. Όλα ξεκίνησαν όταν εκείνος της πρότεινε να παίξουν τους ερωτευμένους, σ' ένα παιχνίδι μηνυμάτων που με τον χρόνο γίνονταν πιο καυτά, ώσπου κάποτε έφτασαν στο αληθινό πάθος. Έτσι τουλάχιστον πίστευε όταν κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, για να συναντήσει τη γυναίκα των ονείρων του, μα την επόμενη νύχτα βρέθηκε δολοφονημένος... Ο αστυνόμος Στέργιος Αγγέλης, μέσα από τις...